Of het de gezondheid is die energie geeft of naderende dementie, ik heb geen idee, maar mijn katten blèren en hollen elke nacht meer. Sommige nachten is het Gijs de andere nachten is het Menno. Ze wisselen elkaar af. Tenminste, dat verteld mijn vriend me. Deze hele fanfare gaat aan mij voorbij, want in tegenstelling tot vroeger, ben ik tegenwoordig gezegend met een aan coma grenzende nachtrust. Nou denk ik wel dat het gewraakte orkest wat overdreven wordt, maar mauwen doen ze. Dat weet ik nog van toen ik wat minder diep sliep. Ze worden ook overdag steeds verbaler, Gijs kan bijvoorbeeld geluiden maken die door merg en been gaan. Het klinkt gekweld, maar aan de blik in zijn ogen te zien is het dat zeker niet. Alsof er na al die jaren een Siamees gen in zijn gekke breintje is gemuteerd. Menno is meer van het door-het-huis-lopen-stampen en opgewonden Mieuwmieuw roepen. Ze lijken me niet ongelukkig of ongezond, ik kan alleen maar vermoeden wat hier aan de hand is. Ondertussen begint het wel een probleem te worden, want we hebben geen losse slaapkamer die we kunnen afsluiten en de nachtrust van mijn vriend, die het momenteel echt heel druk heeft, komt ernstig in het gedrang. Wie heeft een beter advies dan watjes voor de oren. Ik hoor het graag.
Groetjes Mischa