[pearlsofpassion]

OK, bedankt voor jullie visie op mijn moeder. Ik heb haar net gebeld. Ik bel haar bijna iedere dag, mijn zus belt een paar keer per week en mijn broer belt ook 1 a 2 keer per week. Haar video bellen leren gaat nu niet lukken. Daarvoor moeten we echt naast elkaar op de bank kunnen zitten. Maar goed, ze is nu snotterig en bang dat ze Corona heeft (zit al ruim 2 weken binnen dus ik hoop dat dat niet het geval is) maar heb haar aanbevolen dat als dat over is ze echt even iedere dag naar buiten moet om te wandelen of fietsen. Ze doet 's morgens wel mee aan beweeg-TV dus dat is wel goed. Boodschappen vind ik ook wel dat we even aan moeten kijken. Ze woont in R'dam dus echt geweldig vind ik dat niet, zou ze daar gaan shoppen

Ik duim dat het onschuldig is Lizzy! Maar het is uiteraard wel eng.
Dat je boodschappen niet vertrouwt, begrijp ik wel. Dan kan ze beter gewoon een wandelingetje maken. En dan echt afstand houden he, want ik merk hier dat vooral de 55plussers geen afstand houden en gewoon een praatje beginnen slaan.
Ik vraag mij dan af of ze de ernst van de situatie niet inzien, of het ze gewoon niets kan schelen.

[Lizzy]

Ik duim dat het onschuldig is Lizzy! Maar het is uiteraard wel eng.
Dat je boodschappen niet vertrouwt, begrijp ik wel. Dan kan ze beter gewoon een wandelingetje maken. En dan echt afstand houden he, want ik merk hier dat vooral de 55plussers geen afstand houden en gewoon een praatje beginnen slaan.
Ik vraag mij dan af of ze de ernst van de situatie niet inzien, of het ze gewoon niets kan schelen.

Ik ben dan een 52 plusser, Leo is een 63 plusser maar wij ervaren juist dat 30'ers zoiets hebben van "joh, stel je niet aan". Alsof ze denken "ik ga er toch niet dood aan". Apart toch, dat verschil in ervaring?!

Ja nee, ik durf haar nog niet naar de winkels te sturen . Betekent wel dat ik 2 keer zo vaak naar de winkel moet, maar goed.....

[sam28]

OK, bedankt voor jullie visie op mijn moeder. Ik heb haar net gebeld. Ik bel haar bijna iedere dag, mijn zus belt een paar keer per week en mijn broer belt ook 1 a 2 keer per week. Haar video bellen leren gaat nu niet lukken. Daarvoor moeten we echt naast elkaar op de bank kunnen zitten. Maar goed, ze is nu snotterig en bang dat ze Corona heeft (zit al ruim 2 weken binnen dus ik hoop dat dat niet het geval is) maar heb haar aanbevolen dat als dat over is ze echt even iedere dag naar buiten moet om te wandelen of fietsen. Ze doet 's morgens wel mee aan beweeg-TV dus dat is wel goed. Boodschappen vind ik ook wel dat we even aan moeten kijken. Ze woont in R'dam dus echt geweldig vind ik dat niet, zou ze daar gaan shoppen

Ik kan me voorstellen dat het je intens machteloos maakt...

[pearlsofpassion]

Ik ben dan een 52 plusser, Leo is een 63 plusser maar wij ervaren juist dat 30'ers zoiets hebben van "joh, stel je niet aan". Alsof ze denken "ik ga er toch niet dood aan". Apart toch, dat verschil in ervaring?!

Ja nee, ik durf haar nog niet naar de winkels te sturen . Betekent wel dat ik 2 keer zo vaak naar de winkel moet, maar goed.....

Ja, dertigers spreken zowiezo minder mensen aan hier.
Maar vroeger was er nog wel eens iemand die me aansprak als ik in de tuin bezig was en ze passeerden.
Nu is er meer passage dan ooit ( tja, wandelen mag je nog he, en iedereen is thuis) achter ons huis en van mensen onder de 50 krijg ik nooit meer dan een 'goeiedag'. Maar oudere mensen blijven nog steeds praten. Net of ze daar nu meer nood aan hebben of zo. Heb ik ook geen probleem mee als ik ver genoeg wegsta, maar als ze echt vlak bij me blijven staan, denk ik wel eens: he zeg!
Het zijn steeds mensen die ik dus niet ken he. Gewoon toevallige passanten.
Ik moet wel zeggen dat het altijd over m'n tuin gaat (valt nogal op in de rij), en misschien praten oudere mensen daar ook vlotter over dan jongere. Kippen en een moestuin doet natuurlijk meer aan 'vroeger' denken.
Oh en als er aardbeien zijn, blijven moeders met kinderen ook vaak staan.

[evelyn02]

Hoe kan het nu dat het RIVM opeens een veel negatiever scenario heeft wat benodigde IC-bedden betreft? De uitleg is dat ze uitgingen van een opnameduur van 10 dagen terwijl die 21 blijkt te staan. Maar het is toch al veel langer bekend dat de meeste patiënten heel lang op de IC liggen? Dat is toch geen nieuwe info dus hoe kan het zijn dat het RIVM nu pas de prognose bijstelt?

[-Annemarie-]

Ik ben dan een 52 plusser, Leo is een 63 plusser maar wij ervaren juist dat 30'ers zoiets hebben van "joh, stel je niet aan". Alsof ze denken "ik ga er toch niet dood aan". Apart toch, dat verschil in ervaring?!

Ja nee, ik durf haar nog niet naar de winkels te sturen . Betekent wel dat ik 2 keer zo vaak naar de winkel moet, maar goed.....

Sterkte, Lizzy. Het is zó moeilijk, en je weet gewoon niet welke beslissing de juiste is.
Ik hoop dat je moeder in ieder geval snel minder stress heeft, want dat is heel erg naar.

[Chouka]

Nee dat bedoel ik niet. Verkeerd geformuleerd.
Nee, ik bedoel dat de nadruk in de journaals op de opname's ligt en de personen op IC. In de 2e plaats de overledenen en dan pas aantal besmettingen.
Als je het wil weten, kan je het natuurlijk snel weten, maar ze bespreken ze niet zo uitgebreid als het aantal nieuwe opnames.

O.K. Ik luister daar pas naar als ik tijd heb. In de eerste plaats ga ik snel op zoek naar wat ik wil weten. Dat is dus lezen.

[Pauline]

Sterkte, Lizzy. Het is zó moeilijk, en je weet gewoon niet welke beslissing de juiste is.
Ik hoop dat je moeder in ieder geval snel minder stress heeft, want dat is heel erg naar.

Mag ik me hierbij aansluiten?

[Lizzy]

Dank je lieverds !

[Lizzy]

En dan kunnen we nu wakker gaan liggen van het RIVM bericht . Zoveel IC's te weinig..... Ik had al buikpijn maar da's er niet beter op geworden

[Siberienne]

En dan kunnen we nu wakker gaan liggen van het RIVM bericht . Zoveel IC's te weinig..... Ik had al buikpijn maar da's er niet beter op geworden

I know. Maar lieverd je kunt het niet oplossen. En ik weet dat iedereen zijn stinkende best gaat doen. En dan moeten we zien hoever we komen. Misschien kan Duitsland helpen.

Dus probeer overeind te blijven en voor jezelf en de jouwen te zorgen. Meer kun je niet doen....

[Siberienne]

Ik kreeg deze week dit berichtje doorgestuurd van een arts uit het Tilburgse ziekenhuis


‘Afgelopen week ben ik als zaalarts een week werkzaam geweest op een van de COVID-cohortafdelingen van het Elisabeth-TweeSteden ziekenhuis in Tilburg. Ik had verwacht helemaal leeg te zijn, maar ik ben een en al energie. Energie die ontstaat door de hartverwarmende sfeer, saamhorigheid, motivatie en volledige toewijding om samen deze vreselijke klus te klaren. We werken met arts-assistenten en specialisten van verschillende vakgroepen op een afdeling, welke titel of achtergrond je hebt doet er niet toe. Internist, longarts, radioloog, gynaecoloog, reumatoloog, dermatoloog allemaal samen met hetzelfde doel. Weet je even iets niet dan springt de ander direct bij. De een is goed om arteriële bloedgas prikken, de andere beter in slecht nieuwsgesprek of uitslagen beoordelen. Niks discussie over productiecijfers of indicatoren: gewoon samen elkaars kennis en kunde gebruiken, krachten bundelen met één gezamenlijk doel.
Ik ben zo trots op de patiënten die keihard vechten om te leven, trots op het ziekenhuis die ons laat doen waar we goed in zijn en zorgt voor mentale ondersteuning, trots op het ondersteunend personeel die dag en nacht voor ons en de patiënten klaarstaan. En toch ook een beetje trots op mezelf, dat ik een onderdeel mag zijn van dit fantastische team.’

We gaan het nog niet opgeven

[Ina]

Bijzonder en prachtig om te lezen hoe onder deze bizarre omstandigheden mensen aan de frontlinie zoveel moois kunnen zien ondanks alle ellende.

Grote bewondering en eeuwige dankbaarheid mag jullie allemaal ten dele vallen....echt zo knap .... eigenlijk zijn er gewoon geen goede woorden voor.....

[Siberienne]

Ik heb grote bewondering voor mijn collega’s aan het bed. Ik doe gewoon mijn werk vind ik zelf - ben allang blij dat ik wat kan doen. Misschien is het wel moeilijker om het te zien gebeuren en het gevoel
te hebben niks te kunnen doen. Wat dat betreft snap in helemaal dat het voor jullie als betrokken mensen ook pittig is. Vooral om de angst niet de overhand te laten krijgen.

[Tanna]

OK, bedankt voor jullie visie op mijn moeder. Ik heb haar net gebeld. Ik bel haar bijna iedere dag, mijn zus belt een paar keer per week en mijn broer belt ook 1 a 2 keer per week. Haar video bellen leren gaat nu niet lukken. Daarvoor moeten we echt naast elkaar op de bank kunnen zitten. Maar goed, ze is nu snotterig en bang dat ze Corona heeft (zit al ruim 2 weken binnen dus ik hoop dat dat niet het geval is) maar heb haar aanbevolen dat als dat over is ze echt even iedere dag naar buiten moet om te wandelen of fietsen. Ze doet 's morgens wel mee aan beweeg-TV dus dat is wel goed. Boodschappen vind ik ook wel dat we even aan moeten kijken. Ze woont in R'dam dus echt geweldig vind ik dat niet, zou ze daar gaan shoppen

Waar in Rotterdam woont je moeder, Lizzy? Er zijn vanuit de wijken initiatieven om boodschappen te doen voor buurtbewoners en de spullen voor de deur af te leveren. In onze oude buurt zijn ze daar al druk mee aan de slag gegaan.
En dan kan je moeder gewoon een blokje om, zo veilig mogelijk.