Een ontroerend eerbetoon aan een ventje dat het beste thuis vond.
Vanaf het begin een dikke vriend aan zijn zijde. Zo ik lees. Hij wachtte hem vast op.
Wat een bof.
Voor mama Anne Max zelf en alle liefjes die hij leerde kennen.
Wat een bof voor een hondje om zo een thuis te vinden. Branca hoorde hem vast piepen op dat wegje.
EN wat zullen jullie hem missen. Zo lang bij jullie en zoveel plezier in het leven.
Heel veel sterkte bij het missen van jullie Max.
Twee grote lieve mannen zo relatief kort na elkaar.
Dag lieve knappe vent. Dag Max.
