Moderators: Lizzy, Charlie Angel, eelke
Anne in Zweden schreef: Het ergste wat er kon gebeuren is gebeurd, en gek genoeg geeft dat ook rust in mijn hoofd. Maar goed, dat gevoel kent iedereen, denk ik, die met een langdurig oude en/of zieke hond te maken heeft gehad. Er is verdriet, maar ook opluchting, en berusting, en een soort van 'blijdschap' over het feit dat je je maatje erger lijden kon besparen door hem voor altijd rust te gunnen. Max heeft zo lang mogelijk genoten van het leven, en toen het niet meer ging, was het heel snel voorbij. Meer kun je voor je viervoetige vriendje toch niet wensen in het leven.Dit dus... wat heb je dat mooi verwoord....heel, heel veel sterkte Anne, die oudjes kunnen zo ongelooflijk diep onder je huid kruipen