Ja, dat zijn van die dingen, Loona... De laatste keer dit, de laatste keer dat. En de eerste keer dit zonder...
Heel veel sterkte, meid!
Moderators: Lizzy, Charlie Angel, eelke
eelke schreef:Toch blijf je haren vinden hoor, onvoorstelbaar. Ik vond dat ook zo moeilijk, maar zo af en toe komt er toch weer een boven.Ja die laatste keren zijn echt lasting. Ik vind her en der nog wel eens een haartje van Bailey, dan denk ik een keertje extra aan haar.
Spikkelneus schreef:IMG_3884.JPG
Ze had vandaag haar 13e verjaardag moeten vieren. Ik mis mijn kleine Muis
Lonaa schreef:Vanavond een week geleden. Het voelt al zo lang, maar ook zo kort.Lukt het je al om te kijken naar een mooie foto van haar en niet te huilen? Als dat zo is: zet deze in het nieuwe huis op een plek waar je haar vaak kunt zien. Een prominente plek. Zo kan ze jullie begroeten wanneer jullie binnenkomen.
Dinsdag is ze gecremeerd en een deze dagen komt ze naar huis. Onwerkelijk.
Om de achtbaan te vergroten, wij wilde verhuizen ivm ontzttende overlast van onze bovenbuurvrouw. Afgelopen maandag kregen we, onverwacht, het bericht dat we een woning mogen betrekken, maandag komt de sleutel al.
Het geeft me wat om de zinnen te verzetten en te focussen. Maar het maakt ook dat ik afscheid moet nemen van dit huis, een huis met herinneringen. En dat ik, sneller dan verwacht, alle dingen van Sally moet vasthouden en opruimen.
Om dan te verhuizen naar een huis zonder hond. Zonder herinneringen. Frank zei gisteren, omdat we best veel aan het huis moeten doen, 'het wordt het mooiste huisje ooit'
En ik kon alleen maar huilen. Want dat is niet zo, want Sally is er niet.
Lonaa schreef:Vanavond een week geleden. Het voelt al zo lang, maar ook zo kort.
Dinsdag is ze gecremeerd en een deze dagen komt ze naar huis. Onwerkelijk.
Om de achtbaan te vergroten, wij wilde verhuizen ivm ontzttende overlast van onze bovenbuurvrouw. Afgelopen maandag kregen we, onverwacht, het bericht dat we een woning mogen betrekken, maandag komt de sleutel al.
Het geeft me wat om de zinnen te verzetten en te focussen. Maar het maakt ook dat ik afscheid moet nemen van dit huis, een huis met herinneringen. En dat ik, sneller dan verwacht, alle dingen van Sally moet vasthouden en opruimen.
Om dan te verhuizen naar een huis zonder hond. Zonder herinneringen. Frank zei gisteren, omdat we best veel aan het huis moeten doen, 'het wordt het mooiste huisje ooit'
En ik kon alleen maar huilen. Want dat is niet zo, want Sally is er niet.
Tuurlijk is dat wel zo, want ze zit in je hart en dat neem je meeMaar zo is het wel ! Vond het zo mooi gezegd van Eelke
Lonaa schreef:Vanavond een week geleden. Het voelt al zo lang, maar ook zo kort.Kan ik me goed voorstellen
Dinsdag is ze gecremeerd en een deze dagen komt ze naar huis. Onwerkelijk.
Om de achtbaan te vergroten, wij wilde verhuizen ivm ontzttende overlast van onze bovenbuurvrouw. Afgelopen maandag kregen we, onverwacht, het bericht dat we een woning mogen betrekken, maandag komt de sleutel al.
Het geeft me wat om de zinnen te verzetten en te focussen. Maar het maakt ook dat ik afscheid moet nemen van dit huis, een huis met herinneringen. En dat ik, sneller dan verwacht, alle dingen van Sally moet vasthouden en opruimen.
Om dan te verhuizen naar een huis zonder hond. Zonder herinneringen. Frank zei gisteren, omdat we best veel aan het huis moeten doen, 'het wordt het mooiste huisje ooit'
En ik kon alleen maar huilen. Want dat is niet zo, want Sally is er niet.
Lonaa schreef:Vanavond een week geleden. Het voelt al zo lang, maar ook zo kort.Ach jee, wat moeilijk is dat het
Dinsdag is ze gecremeerd en een deze dagen komt ze naar huis. Onwerkelijk.
Om de achtbaan te vergroten, wij wilde verhuizen ivm ontzttende overlast van onze bovenbuurvrouw. Afgelopen maandag kregen we, onverwacht, het bericht dat we een woning mogen betrekken, maandag komt de sleutel al.
Het geeft me wat om de zinnen te verzetten en te focussen. Maar het maakt ook dat ik afscheid moet nemen van dit huis, een huis met herinneringen. En dat ik, sneller dan verwacht, alle dingen van Sally moet vasthouden en opruimen.
Om dan te verhuizen naar een huis zonder hond. Zonder herinneringen. Frank zei gisteren, omdat we best veel aan het huis moeten doen, 'het wordt het mooiste huisje ooit'
En ik kon alleen maar huilen. Want dat is niet zo, want Sally is er niet.
Borke schreef:Yep.
Het verdriet slijt uiteindelijk wel, die rauwe kantjes gaan er van af. Bij de een duurt het langer dan bij de ander. Ook al hou je van al je dieren, de een zit toch dieper in je hart dan de ander.
Herkennen jullie dat?