MargaS schreef:Misschien ga ik vloeken in de kerk, of heb ik iets compleet gemist maar waarom geen echte pups voor haar? Je had zo'n geweldig fokplan en een gedreven visie voor het fokken.
Hoop dat ik je niet kwets Lizzy, maar vraag het me steeds af en gooi het er nu maar uit.
Nee hoor Marga, je kwetst me helemaal niet. Ik heb er eerder niet over kunnen praten, maar ik merk dat het nu wel gaat. Ik had ook een geweldig fokplan. En ik vind mijn fokplan nog steeds geweldig. En dat sperma van Guinness ligt daar maar in de vriezer....
. Maar wij hebben besloten dat wij echt geen vier Dalmatische Honden meer willen hebben. Ons huis is daarvoor echt te klein en onze manier van leven met de honden willen we ook niet aanpassen. Hier ligt alles binnen. Op de bank. Aan onze voetjes. Dus ook al hebben we buiten genoeg ruimte, binnen hebben we dat niet. Nou, als ik een nestje ga fokken, dan wil ik een pup aanhouden. Ik ga niet fokken voor een ander. Dat is het me allemaal niet waard. Want heel eerlijk? Als fokker?
Ik beschik simpelweg niet over de juiste karakter eigenschappen om honden te kunnen fokken en dat nog van A tot Z leuk te vinden ook (of er goed in te zijn). Dus
als ik dan al een nestje fok, dan moet er 1 pup blijven. Zeker met het diepvriessperma van de Amerikaanse LUA reu. Het zou zinloos zijn om daar een nestje mee te fokken en een eventuele LUA teef niet eens zelf te houden (laat ik voorzichtig zeggen dat in mede-eigendom mij ook niet echt goed bekomen is).
Nou, ik heb hier nog drie Dalmatiërs rondlopen waarvan ik hoop dat ze nog minimaal 6 en 8 jaar bij ons mogen zijn. En Frou en Fritzi: februari 2019 is einde houdbaarheidsdatum voor een nestje, want dan zijn ze beide zes.... En echt, ik ga niet nog jaren weer met 4 Dalmatische Honden hier zitten. Wij willen dat echt echt echt niet meer. Je moet namelijk weten dat Linga een jaar of 2 geleden ruzie heeft gekregen met de andere 3. Dat werd (in huis) een gevecht van 3 tegen 1 (want dan is het ineens 1 clan hoor, Bisq en d'r kinderen). De dierenarts heeft haar wonden moeten hechten, onder narcose. Vreselijk! Ze herstelde uitstekend hoor, daar niet van. Maar vanaf dat moment heeft zij (om haar veiligheid te kunnen waarborgen) gescheiden moeten leven van de rest, in de woonkamer. Nou, laat ik zo zeggen: zij leefde voornamelijk samen met Frou Frou en Fritzi en Bisq zaten aan de andere kant van de woonkamer, zodat ze haar nooit meer met z'n drietjes te grazen konden nemen. Maar ik wil nooit meer in zo'n situatie terecht komen. En daarom wil ik ook geen 4 honden meer. En daarmee is het einde fokverhaal. Ik heb er vet verdriet van gehad maar ik ben er recent mee in het reine gekomen.