Hier kunnen jullie lekker kletsen. Dit board is dus niet bedoeld voor serieuze voedings/gezondheidsvragen!

Moderators: Lizzy, Charlie Angel, eelke

#3268429
Ik moet zeggen dat ik het op zo'n moment ook wel fijn vind om me even op praktische dingen te storten en daar is het : hoe vervoer ik ze, welke route neem ik, koffie iemand? Etc
Maar ik ben ook erg van de galgenhumor wat mij ook helpt op zo'n moment.
En vergeet niet dat dierenartsen en assistenten hier over het algemeen heel goed mee om kunnen gaan he!
Door El_Kato
#3268433
Dondi is thuis uit zich zelf overleden op eerste kerstdag 2009. Ze was 's morgens nog boven geweest met Manu en is toen ze beneden kwam in haar mandje gaan liggen waar ze niet meer uit wilde komen. Ze moesten nog uit dus haar uit eindelijk een beetje boos haar mand uitgestuurd maar toen kon ze bijna niet staan en zwalkte met haar achterhand. Terug in het mandje laten gaan en op zoek naar een da waar we met spoed terecht konden. Dat heeft toch wel tijdje geduurt en Vlak voordat we zouden gaan is ze overleden waarschijnlijk aan een inwendige bloeding maar we hebben het nooit laten onderzoeken. Manu was die hele tijd in de kamer en wilde er ook bij zijn op het moment dat ze haar laatste adem uitblies. Maar ik was in paniek, had op een gegeven moment wel door dat het heel slecht met haar ging, vriendlief was de auto aan het halen en ik heb Manu terug naar zijn mand gestuurd. We hebben Dondi achterin de auto getild en achteraf wist ik toen al dat ze er niet meer was maar wilde er niet aan… :'(

Altijd spijt van gehad dat ik Manu terug naar zijn mand gestuurd heb en hem geen afscheid heb laten nemen. ik wilde het gewoon niet weten dat ze er niet meer was.

Als we een dier thuis laten inslapen sluit ik niemand weg wel gaan de deuren open zodat ze zelf kunnen kiezen om erbij te zijn.

Aan Manu heb ik trouwens niet gemerkt dat hij er iets aan overgehouden heeft. We hebben wel gemerkt dat Dondi zijn steunpilaar was en veel angsten van hem soort van onder controle hield. Bv auto rijden was nooit een probleem maar dat is daarna steeds meer iets geworden wat hij eng vind. Maar hem toch ook wel onderdrukte want na haar dood is hij pas echt volwassen geworden en ondanks zijn rare angsten qua karakter sterker.
Door eelke
#3268435
MarijeEnBoomer schreef:Ik moet zeggen dat ik het op zo'n moment ook wel fijn vind om me even op praktische dingen te storten en daar is het : hoe vervoer ik ze, welke route neem ik, koffie iemand? Etc
Maar ik ben ook erg van de galgenhumor wat mij ook helpt op zo'n moment.
En vergeet niet dat dierenartsen en assistenten hier over het algemeen heel goed mee om kunnen gaan he!
Oh ja, humor werkt zeker goed, ik moest ook grinniken toen de assistente vorige week haar zegje deed over laten inslapen en vertelde dat je ze bv in je tuin kun begraven. Uhu. :biggrin2:

Maar ik denk dat al ik moet bellen 'ik wil een afspraak maken voor' dat ik klote genoeg is om over mijn lippen te krijgen, mijn keel knijpt dan dicht en dan kan ik alleen nog een soort van piepen ::) maar goed, dat zal me dan een worst moeten wezen dus daar vinden we dan vast wel een oplossing voor.
Door Lil
#3268437
Hier komen de crematoriums ophalen aan huis, zou ik zeker bij zo'n grote zware hond voor kiezen. Aangezien je nu al bezig bent zou ik daarvoor even bellen en vragen of je dan erachter aan rijdt en hem bij het crematorium mee naar binnen brengt etc.
Boris zelf gebracht en dat was met 30 kg heel slap bijna niet te doen. Dus de eerst volgende keer betaal ik ervoor. Zeker met Jones die past dan niet meer zonder te vouwen in mijn auto en optillen kan ik hem bij leven al niet. Dus dan liever waardig door crematorium dan dat zelf geklungel dat ga ik niet meer doen (ja met hatseflatsje van 6 kg kan dat).
#3268441
Ik vond het heel mooi om ze zelf te mogen brengen maar ieder z'n ding daarin.
Wat betreft het bellen. Ik heb in toch best wel paniek de dierenarts gebeld toen met Dommelsch en de assistente is degene die me rustig wist te krijgen en liet handelen. Nou had ik gelukkig de beste aan de lijn van de praktijk maar ik denk dat ze hier allemaal tot bepaalde hoogte goed in!
Door Borke
#3268443
Toen Borke ingeslapen was, hebben wij hem zelf weggebracht naar het crematorium. Normaal zaten de honden altijd samen achterin de auto. Borke hebben we toen achterin gelegd en Sofi had ik voorin de auto aan de lijn tussen mijn benen zitten (nee, ik reed niet, dat deed Leo). Dat hadden we wel eens vaker gedaan, dus dat kende zij.

Ik wilde Sofi niet alleen thuis laten op dat moment. Heel lief had iemand van BP aangeboden om bij Sofi te blijven. Voor mijn gevoel hoorde zij er echter bij.
Ze is overal bij geweest. Alleen toen wij met Borke naar de oven gingen, Leo heeft hem er zelf in gelegd, toen hebben we Sofi even in de auto gelegd.
Daarna zijn we een flink eind et haar gaan wandelen.
Als we het over zouden moeten doen, dan deden we het weer precies zo.

Borke woog echter maar 22 kg.
Voor 75 kg lijkt een brancard me handig. Alternatief kan zijn met de dierenambulance te gaan, of het crematorium te vragen voor vervoer. Dan kan je daar met je eigen auto achteraan rijden.

Mij hielp het altijd om dat hele logistieke proces vooraf bedacht en afgesproken te hebben. Als ik voelde dat het einde naderde, dan kon ik mijn energie niet meer stoppen in het oplossen en beter maken van de hond of kat. Dan liep ik zo'n beetje met mijn ziel onder mijn arm. Die energie dan in dat geregel stoppen, hielp mij om er mee om te gaan. Tips en adviezen van anderen vond ik waardevol. Dat hielp mij om mijn gedachten op een rij te zetten. Zeker bij Borke, omdat het de eerste keer was dat wij een hond lieten inslapen. Bij Sofi wisten we precies wat wij wilden, dat was door de ervaring met Borke makkelijker.
Door eelke
#3268445
Ja, ik wil hem ook graag zelf brengen. Gewoon lekker in onze eigen auto, nog even zelf doen. Het is het laatste nl. Ik hoef hem niet zelf in een oven te leggen of daar bij te zijn.

Ik denk wel dat er een verschil zit in paniek. Bij paniek hoef ik die woorden niet uit te spreken, dan hoef ik alleen te gillen heeelllp er moet nu iemand komen.
Ik zie nogal op tegen het telefoontje; goedemorgen, met, ik wil graag een afspraak maken om mijn hond in te laten slapen. ::) Maar goed, dat moet ik nog maar eens laten bezinken en denk ik ook niet te veel over nadenken. Als die tijd komt dan lukt dat ook vast wel. En anders maar niet, het zal ze vast wel duidelijk worden uiteindelijk.

Ja Borke, dat laatste omschrijf je goed, zo voelt het.

Ook zo stom. De prijzen zijn voor een zeer grote hond (tot 72 kilo) daarboven is het groot huisdier. Prijs maakt me niet uit, maar Gijs weegt altijd tussen de 70 en 75 kilo. Dus 72 is net lastig stom, en ik zou het stom vinden als ze hem 'voor het geld' nog gaan wegen. Maar daar kunnen we dus prima een mailtje aan wagen bedachten we. Misschien kan ik dat richting de dierenartsenpraktijk ook wel doen...
#3268448
Ik wilde hem ook zelf weg brengen. De dierenarts heeft geholpen om Max in de auto te leggen en het crematorium heeft geholpen hem er weer uit te tillen. 45 kilo kon ik zelf niet tillen, bij leven al niet en na zijn overlijden al helemaal niet.
#3268467
Wij brengen de overleden hond ook altijd zelf naar het crematorium . We hebben daar speciaal kunststof manden voor in diverse maten
Wij vinden het gemakkelijk om de overleden hond op die manier naar de auto te brengen
Gebruikersavatar
Door Fioon
#3268480
:'( Dapper!

Nog een practisch iets: het kan zijn dat na het inslapen omtlasting en urine weg loopt. Iets van plastic in je auto is dus wel prettig. Ik wist het niet, was eerste keer dat we onze hond wegbrachten en schrok er wel van destijds.
Door eelke
#3268486
smulpaap schreef:Wij brengen de overleden hond ook altijd zelf naar het crematorium . We hebben daar speciaal kunststof manden voor in diverse maten
Wij vinden het gemakkelijk om de overleden hond op die manier naar de auto te brengen
Die ik kan me voorstellen dat die prettig zouden zijn. Gaat voor Gijs alleen niet passen ;) Dus een brancard is dan wel handig. Ik denk dat we hem daarop wel zelf kunnen tillen.
Fioon schreef::'( Dapper!

Nog een practisch iets: het kan zijn dat na het inslapen omtlasting en urine weg loopt. Iets van plastic in je auto is dus wel prettig. Ik wist het niet, was eerste keer dat we onze hond wegbrachten en schrok er wel van destijds.
Ook wel een goede tip. Mijn auto heeft een rubberen bodem, dus dat is wel goed schoon te maken als het niet echt weg kan lopen, dus met wat handdoeken of een kleed waar ik hem sowieso op zou willen laten liggen zou dat goed moeten komen. Voor in huis had ik bedacht het vloedkleed weg te halen, want anders zul je net zien dat ie per see daar op wil liggen.
Gebruikersavatar
Door lauraV
#3268511
een moeilijk onderwerp voor me op dit moment , maar heb wel "stiekem" hierover op het internet gezocht ... (als controle freak moet ik het doen , maar het voel zo niet goed..)
het moeilijkste moment waar ik tegenop zal kijken zal het wachten op de dierenarts zijn , tot het moment dat het zover is ...
het zal thuis gebeuren , en afhankelijk van het tijdstip , zal ze dezelfde dag of de dag erna opgehaald worden voor de crematie ...
verder knaagt de zin "beter te vroeg dan te laat " zo erg dat ik er buikpijn van heb en er een soort van twijfelgevoel optreed van doe ik het nog goed ...
Door eelke
#3268515
lauraV schreef:een moeilijk onderwerp voor me op dit moment , maar heb wel "stiekem" hierover op het internet gezocht ... (als controle freak moet ik het doen , maar het voel zo niet goed..)
het moeilijkste moment waar ik tegenop zal kijken zal het wachten op de dierenarts zijn , tot het moment dat het zover is ...
het zal thuis gebeuren , en afhankelijk van het tijdstip , zal ze dezelfde dag of de dag erna opgehaald worden voor de crematie ...
verder knaagt de zin "beter te vroeg dan te laat " zo erg dat ik er buikpijn van heb en er een soort van twijfelgevoel optreed van doe ik het nog goed ...
Ja het is akelig he? Ik heb er ook nog helemaal geen ervaring mee. Al mijn eerdere dieren (konijnen en kippen) zijn zelf gegaan. De kat is wel ingeslapen, maar toen was ik al uit huis, het was oudjaarsavond, het moest 'met spoed' en ik kon door wat biertjes dus niet er heen rijden. Had ik ook niet gewillen want dan had hij langer op mij moeten wachten denk ik. Maar die was al oud, en al een tijdje in reserve tijd.

Dat is bij Gijs toch anders met zijn 5 jaar :-\ en dan lopen we met hem, en dan sjeest hij ons voorbij! Oh hij lijkt wel blij en gelukkig! Zo laat je een hond toch niet gaan!?! Maar dan na een kwartier gaat het niet meer zo, sloft hij zo waardoor hij strepen over het zand trekt en struikelt hij over een tak. En dat doet dan zo'n zeer dat ik denk, stik er in met al die laatste rondjes nu elke keer en het aftellen, waarom dan niet gewoon nu. Maar dat voelt dan weer zo veel te vroeg.
Ik hoop ontzettend dat er een rust over ons heen komt op het moment dat alles vast staat, en dat dan de knop om is...
Gebruikersavatar
Door Pauline
#3268529
Joris keek de zondag dat Joep zo ziek was al niet eens naar Joep om, sprong er gewoon overheen om zo snel mogelijk bij zijn eten te komen. En voor mijn gevoel waren ze onafscheidelijk. :-[

Joris is mee geweest naar het crematorium, Joep lag achterin, Joris op de achterbank. Joris had niets meer met Joep, keek er niet naar. Bij het crematorium wilde Joris absoluut niet uit de auto, dus die is in de auto gebleven. Eddie heeft Joep in de oven gelegd, dat wil met een gewicht van een kleine 15 kilo ook wel, en wij zijn met Joris verderop gaan wandelen. Anderhalf uur later konden we Joep weer ophalen, de asbus was nog warm.

En waar ik altijd heb gedacht dat het voor Joris moeilijk zou zijn als Joep er niet meer is, is niets minder waar.... Joris heeft er totaal geen problemen mee. Is veel minder reactief geworden, is heel rustig alleen in huis (daar waar het samen met Joep vaak een huilpartij was om me terug te roepen) en lijkt (in mijn ogen) best te genieten van het enige hond zijn.
Door Borke
#3268530
Eelke wij hebben lang geleden Cara, een poesje wat nog geen anderhalf jaar was, laten inslapen. Het was een van de liefste en leukste poesjes. Ik 'wist' gewoon dat het ernstig foute boel was. Wij hebben haar in laten slapen voordat ze verschijnselen van ziekte toonde. Mijn grootste vrees werd werkelijkheid: zij had FIP. Dat is een afschuwelijke ziekte. Wij waren er ooit een kater aan kwijtgeraakt en de was er heel ziek van en dat gaat heel snel. Wij wilden haar dat besparen. Pas na de sectie wist ik 100% zeker dat we het goed hadden gedaan. Toen kwam die rust ook. Dat was het jongste dier wat we ooit lieten inslapen. Daarna Borke met zijn 7.5 jaar, maar die was echt overduidelijk terminaal ziek.

Het inslapen zelf, daar heb ik op zich geen slechte herinneringen aan.
Bij de honden voerde ik ze lekkere snoepjes en keek ze in de ogen. Je ziet het licht uit de ogen gaan, alsof er een waas overheen komt. Dan zakt de tong er uit. Borke deed dat vaker, dat was nogal een lebberaar. Sommige poezen ook. Dan ziet ook dat er niet vreemd uit. Sofi hield haar tong meestal binnen en dan is het confronterender.

Thuis wachten totdat de dierenarts komt, dat vond ik lastig...
 Terug naar “Bar-plaats”

Barfplaats wordt gesponsord door