[Charlie Angel]

Ik denk dat alles zo'n beetje gezegd is, ik sluit mij ook graag bij Angelique aan, zo goed kan ik het niet zeggen.
Jullie zijn de enige die dat kunnen bepalen. Maar dat je dit topic hebt geopend zegt genoeg. En ik denk dat eerst maar eens stoppen met verdere onderzoeken e.d. al een grote stap is.
Volg jullie eigen gevoel en kijk of er nog kans is op licht aan het eind van die tunnel.

Ik heb zelf met mijn Jane ook een tijd toen op dit punt gestaan, die liep al zo lang slecht en niemand kon mij goed met haar helpen. Ja knie open maken maar dat heb ik toen geweigerd want voor mijn gevoel zat het in haar rug.
Ik heb geluk gehad dat ik door hulp van iemand bij de juiste persoon terechtkwam en die heeft Jane samen met Tannetje heel goed gekregen en lang stabiel kunnen houden. Het was ook inderdaad haar rug.
En ik heb op een gegeven moment ook besloten om haar vast op pijnstilling te zetten. Dan maar korter maar wel gelukkig en pijnvrij leven. En blij en gelukkig was ze.

Ook dat is een keus. Zou constante pijnstilling Gijsje goed helpen qua pijn en manken dan is dat een optie. Niet goed voor zijn lichaam wellicht maar als dat de pijn weg zou halen geeft het hem vrijheid en wellicht iets meer rust in zijn koppie. Wellicht heb je hier niets aan maar wilde het toch noemen.

Toch een lang verhaal. Heel veel sterkte en wijsheid gewenst jullie.

[Border Bandit]

Oh, dit is zo moeilijk he!? Voor elke dierenbezit(st)er.

Ik kan je mijn ervaring vertellen.
Met 6 jaar kreeg mijn eerste hond opeens veel pijn aan zijn rug. De wervel waaraan zijn bekken zit, bleek scheef te staan. Toen was daar nog geen behandeling voor (afgezien van een zware rugoperatie waarbij ze de wervels vast gaan zetten).
Hij kreeg pijnstilling en heel veel rust. Daarna weer langzaam opgebouwd.
Eigenlijk heeft hij de metacam zijn hele leven gehad. Geprobeerd af te bouwen, maar dan gaf hij pijn aan en ging midden op straat liggen. Met zorgvuldig zijn beweging in de gaten houden, heeft hij nog bijna 4 jaar een gelukkig leven geleid.
We zijn gestopt met hondencursus (GG) en zijn gaan sorteren. Daarbij is de lichamelijke belasting minimaal en geestelijk werd hij voldoende gestimuleerd. Het was een kruising border collie, die gewoon moest 'werken'.
Rennen kon ook nog, maar geen half uur en vooral rechtlijnig.
Mensen zeiden mij te stoppen met de pijnstilling en hem minder beweging te geven want dan 'zou hij langer leven'.
Ik heb voor kwaliteit van leven gekozen. Hij moest gelukkig kunnen zijn en mocht niet lijden.

Hij verstapte zich weleens, dan kreeg hij 1 week rust en daarna bouwde we het weer langzaam op.
Ik had een fieskar gekocht, zodat we ergens anders heen konden en hij weer wat nieuws mee kon maken.

Toen hij 9 jaar en 9 maanden was, kreeg hij opeens veel pijn. 2 weken rust hielpen niet. Hij ging plots rap achteruit. Van de dierenarts prednison en morfine gehad, maar dat hielp niks meer. Ik zag in zijn ogen dat hij ongelukkig was. Hij kon alleen nog maar liggen. Na 2 dagen de maximale dosis morfine, is hij thuis ingeslapen.

Ik vind: je moet er alles aan doen, maar zodra je hond niet meer gelukkig is, of lijdt, dan moet je, uit liefde voor je hond (!), stoppen.


Jouw situatie ligt een stuk ingewikkelder omdat Gijs meerdere dingen heeft.

Misschien kun je een paar dingen opschrijven die voor Gijs belangrijk zijn en hem gelukkig maken?
Daarna kan je beslissen dat als hij .. van die dingen niet meer kan, dat dan het moment daar is?
Met voldoende pijnstilling moet hij toch redelijk pijnvrij te houden zijn?

Veel sterkte, dit zijn de moeilijkste dingen om te beslissen!!



ps nog wel lekker van hem genieten he!? Hij is er nog!

[constance.blokzijl]

Oh Eelke dit is wel heel moeilijk.... Maar alles is al gezegd en het is uiteindelijk aan jou om de balans op te maken en de beslissing te nemen....

Ik heb ooit met een vriendin afgesproken; haar teefje had spondylose en had daar ook echt last van, Brutus had behoorlijk HD en had daar ook last van. Omdat we beide bang waren te lang door te gaan maakten we een afspraak, als de ander echt te lang door zou gaan zouden we dat zeggen. Misschien ook iets wat jij kunt doen?
Dit was een vriendin die zelf ook al langer honden had, maar haar teefje wat ze op dat moment had was haar bijzondere 'once in a lifetime hond'. Regelmatig vroegen we aan elkaar hoe het ging, en hoe het eerlijk ging, genoot je hond nog van het leven, kun je nog wat je wil of wat je hond wil?
Mijn Brutus werd ziek, dus die keuze was in zekere zin makkelijker. Haar Myra ging elke x iets meer achteruit maar had voor ons ras wel een mooie leeftijd behaald, zij epte me exact dezelfde vraag. En ik heb gezegd; jij bepaald wat genoeg is, samen met je hond. Geldt ook voor jou; Gijs geeft echt aan hoe gelukkig hij is, en is hij meer ongelukkig dan gelukkig dan weet je heus wel wat je moet doen. Kijk eerlijk naar hem, en dan weet je het.

[Borke]

Oef Eelke, herkenbaar probleem

Ik sluit me graag aan bij Angelique en MillyMol.
Daarnaast ook nog dit: als jij van een hond houd dan ga je ver in wat je voor die hond doet en verder. Dan nog een stapje verder. Je went daar ook aan. Het zit in je systeem en je doet het gewoon en dat is mooi, maar daardoor vervagen soms ook de grenzen wat realistisch is.
Als je van je hond houd, dan zie je altijd lichtpuntjes. Dat maakt het ook zo lastig om knopen door te hakken en bewust te kiezen om door te gaan, of niet.

Met Sofi hebben wij deze week die knoop doorgehakt.
Zij ging weer slecht lopen, haar leverwaardes liepen over de maximale schaal van de metingen, ze had rare bobbels op haar poot waar ze aan geopereerd moest worden, ze had leishmaniose, Weil, ze knaagde haar poten helemaal kapot en door haar slechtere conditie werd ze nog veel reactiever naar andere mensen en honden dan zij al was.
Tuurlijk, Sofi was bijna 12 jaar. Bij sectie bleek het goed fout allemaal. Maar we hadden ook kunnen kiezen voor een echo (nog meer stress voor haar) en voor prednison. Wij hebben het niet gedaan.

Terwijl we in de wachtkamer met haar zaten te wachten op de uitslagen, toch nog steeds heen en weer geslingerd door twijfels.. Toen kwam er een oude golden retriever binnen strompelen. Heel rustig en kalm, keek niet naar ons of nar Sofi. Sofi ging helemaal uit haar pan, blaffen en die stress was niet goed voor haar, maar ja dat was Sofi. Toen strompelde die oude hond rustig de spreekkamer in, zich niets van Sofi's geblaf aantrekkend en zaten wij weer samen met Sofi in de wachtkamer.
Leo zei toen 'kijk die hond die kan gewoon oud worden, loopt alleen moeilijk, maar is waarschijnlijk gelukkig als die aan de voeten van de baas ligt". Sofi was niet zo, die moest in het vrije veld rennen, snuffelen etc.
Ik heb bij haar altijd gedacht: zij is uit die Spaanse dodencel naar ons gekomen om vrij te zijn. Wij moeten goed voor haar zorgen en haar vrijheid geven om zichzelf te zijn.
Voor ons kon ze daar niet meer van genieten en hebben wij de knoop doorgehakt. Voor sommigen te vroeg, die hadden dat niet gedaan. Dat mag, maar het was onze Sofi en voor ons gevoel was het voor haar ook klaar. Ze keek ons de laatste dagen ook zo aan alsof ze iets van ons wilde. Nee, dan wilde ze niet even de tuin in en geen eten. Ze wilde iets anders en toen wij dat doorhadden, zijn we naar de DA gegaan en hebben we de knoop doorgehakt...
En ja natuurlijk was het toch een geruststelling toen de DA haar organen checkte en dat er allemaal niet goed uit zag. Dat wisten we echter niet toen we haar lieten gaan, maar wij voelden het allebei zo. Dat hebben we een paar keer eerder zo gehad en het klopte telkens...

Ook ik ben pro euthanasie en had graag voor mijn moeder gedaan wat we voor Sofi deden, maar bij mensen kan dat niet...
Overigens lieten wij een dier liever te vroeg dan te laat inslapen, zodat het dier zo min mogelijk hoeft te lijden. Niet omdat het voor ons makkelijker is...makkelijk is het nooit

Sterkte met je dilemma Eelke
Net wat Constance zegt: kijk naar je hond, luister naar je hart en je weet het...

[kira]

Lastig hoor. Je zou een andere arts kunnen laten kijken naar de kwetsuur, andere visie en andere aanpak kunnen helpen. Komt de blessure niet door een ander ongemak (zie Charlie haar verhaal). Is een brace niet toereikend om hem toch zijn loopje te geven? Andere pijnstillers (hier zit er wat aan de eeuwige pil maar het werkt wel). Verder heb je met Gijs in gedrag een wat lastiger hond, maar ik ga met Kaela mee, Een goede gt kan uitkomst geven.

ons Dame loopt een maal daags, los gek als Een deur max een halfuur en andere denken ongetwijfeld wat is er mis met die hond. Het is mank aan alle poten, maar ze geniet en is vrolijk. De periode dat we adviezen opvolgde aan de lijn rust etc was ze ongelukkig en depressief. We zijn gestart met bus naar het bos, eruit plas bij het wiel en bossnuif en weer terug en nu dus weer gewoon naar het water. Ze mag alles doen dus ook met andere honden spelen, ze doet dat heel kort voelt aan dat ze het niet lang kan. Er zijn dagen waarop we wel naar het bos gaan, maar ze enkel een snuif bos lucht neemt en een boom bewaterd. Dan rijden we weer terug.

[eelke]

Bedankt voor jullie bijdrage. Zet zeker weer aan tot denken. We nemen eens een pas op de plaats, en gaan de komende tijd eens goed kijken hoe gelukkig hij nou is, ipv hoe hij loopt.
Het is natuurlijk niet alleen het lopen. Want hij loopt heus oké hoor, als dat zo blijft zou dat prima zijn. Maar met wat ik denk te weten, gaat hij dat geen jaar volhouden. Zijn poot is dik en vol vocht en warm. Met rust en nsaid's. Er is 2 x 5 ml vocht uitgetrokken. Het is de andere dag weer net zo dik.
De hotspots zijn pijnlijk. Dat zit ook niet goed in zijn lijf. Dan zouden we naar een dermatoloog moeten. Hij heeft dit jaar zeker zo veel nachten met kap geslapen dan zonder. Dan is nog de vraag hoe veel last hij van die kap heeft, hij doet m braaf aan. Ik vind het alleen steeds zo'n akelig zicht. Maar dan nog zijn die plekken pijnlijk, heeft hij jeuk, en moet het ook erg rot zijn dat je er dan dus niet bij kan als je dat wil.
Zijn gedrag, tsja, daar valt ook zeker aan te sleutelen hoor. En sinds zijn verliefdheid is dat gelukkig ook al weer wat minder, dat heeft het wel tot het toppunt gedreven denk ik. Hij is rustiger. Maar ik heb het idee dat hij moe is en pijn heeft, dus tja, dan vlieg je ook niet zo maar overal meer voor overeind... lukt hem ook niet meer zo goed, opstaan.

Al met al zou het dan sowieso orthopeed, dermatoloog, en gt zijn. En dat is nogal wat...

Ik kom weer even terug bij, we nemen eens een pas op de plaats en gaan vooral kijken hoe gelukkig en blij hij is.

[charmed]

Als ze elke keer maar kort ziek zijn, dan kijk ik naar de levensvreugde die ze nog hebben. Phoebe die is nu een paar keer ziek geweest, ontstekingen. Ze is max maar 2 dagen echt ziek, dan hebben we al weer in gegrepen en dan gaat ze weer vooruit, ze wil dan ook gelijk weer dat ik de bal gooi, ze vind het nog steeds mieters, dan kan ik het niet over mijn hart verkrijgen en te zeggen, die moet gaan. Zoveel levensvreugde dan mogen ze van mij nog even meegenieten van het leven.

[Hope]

Bedankt voor jullie bijdrage. Zet zeker weer aan tot denken. We nemen eens een pas op de plaats, en gaan de komende tijd eens goed kijken hoe gelukkig hij nou is, ipv hoe hij loopt.
Het is natuurlijk niet alleen het lopen. Want hij loopt heus oké hoor, als dat zo blijft zou dat prima zijn. Maar met wat ik denk te weten, gaat hij dat geen jaar volhouden. Zijn poot is dik en vol vocht en warm. Met rust en nsaid's. Er is 2 x 5 ml vocht uitgetrokken. Het is de andere dag weer net zo dik.
De hotspots zijn pijnlijk. Dat zit ook niet goed in zijn lijf. Dan zouden we naar een dermatoloog moeten. Hij heeft dit jaar zeker zo veel nachten met kap geslapen dan zonder. Dan is nog de vraag hoe veel last hij van die kap heeft, hij doet m braaf aan. Ik vind het alleen steeds zo'n akelig zicht. Maar dan nog zijn die plekken pijnlijk, heeft hij jeuk, en moet het ook erg rot zijn dat je er dan dus niet bij kan als je dat wil.
Zijn gedrag, tsja, daar valt ook zeker aan te sleutelen hoor. En sinds zijn verliefdheid is dat gelukkig ook al weer wat minder, dat heeft het wel tot het toppunt gedreven denk ik. Hij is rustiger. Maar ik heb het idee dat hij moe is en pijn heeft, dus tja, dan vlieg je ook niet zo maar overal meer voor overeind... lukt hem ook niet meer zo goed, opstaan.

Al met al zou het dan sowieso orthopeed, dermatoloog, en gt zijn. En dat is nogal wat...

Ik kom weer even terug bij, we nemen eens een pas op de plaats en gaan vooral kijken hoe gelukkig en blij hij is.

De vraag is natuurlijk welke klachten zouden kunnen komen door stress. En dat kan een dermatoloog niet oplossen, hooguit symptoombestrijden, wat dan weer goed genoeg kan zijn maar wel impact zal hebben.

Ik maakte ook eens pas op de plaats. Misschien liet ik zelfs wel alles los, elk schema etc, liet hem ngewoon zijn gang gaan en dan kijken wat er gebeurde. Maar dat is wel makkelijk om te zeggen vanaf de bank, dat weet ik.

[miik]

Dit blijft altijd moeilijk ! Ik had vanmiddag nog een soortgelijk gesprek met een vriendin.... na het gesprek heeft ze besloten dat haar hond maandag zal gaan

Zoals de situatie nu is bij Gijs is niet oke. Ik denk dat het belangrijk is om te kijken naar:
- is hij nu happy en heeft hij nu genoeg levenskwaliteit ? (aan jouw verhaal denk ik te lezen van niet)
- is er kans op herstel- en in wat voor tijdsbestek ? (aan de gelezen tips, is hier misschien nog een optie... maar dat weet ik niet zeker, en de vraag is of je dat nog wilt- en kunt opbrengen)
- en hoe is de weg naar ernaar toe- naar het punt dat het weer helemaal "goed" en "happy" is ? Gaat dit gepaard met heel veel pijn, ongemak, gedragsveranderingen, kosten etc en is deze weg dan nog wel acceptabel en diervriendelijk ? Is dit een weg die Gijs nog aan kan, kunnen jullie dat nog aan ?
Ik denk dat bovenstaande vragen helpen bij een oude hond, maar ook zeker bij een jonge hond....

Ik weet nu, dat ik met mijn borders die dolgraag werken en gek worden als ze niks kunnen doen anders zal reageren dan bij een chineesje dat rustig dagenlang op de bank kan slapen....
Zo ook voor Gijs, al zou het medisch mogelijk zijn om hem op te lappen- blijft zijn gedrag dan acceptabel, kan hij het handelen- de verzorging- de rust- de kap etc etc...
Ik kan het alleen maar enorm waarderen dat je blijft kijken en nadenken of je het goed doet (anders zou je geen topic openen) !!! Heel veel sterkte in je keuzes !!!

[Radja]

Ik wil jou en jouw vriend heel veel sterkte wensen!

Verder sluit ik mij aan bij al het bovenstaande wat is gegeschreven!

[Kaela]

Sterkte lieve Eelke. Een pas op de plaats, alles even loslaten en afwachren hoe het gaat os een hele goede keuze. Je weet welke opties je hebt, dat kun je parkeren.

Borke zei destijds tegen mij: alleen omdat opties er zijn, wil niet zeggen dat je ze moet doen.

Voor mij hielp die uitspraak om het los te laten. En daardoor ruimte te krijgen om beter over het totaalplaatje na te denken.

Dikke knuf voor jou!

[eelke]

De vraag is natuurlijk welke klachten zouden kunnen komen door stress. En dat kan een dermatoloog niet oplossen, hooguit symptoombestrijden, wat dan weer goed genoeg kan zijn maar wel impact zal hebben.

Ik maakte ook eens pas op de plaats. Misschien liet ik zelfs wel alles los, elk schema etc, liet hem ngewoon zijn gang gaan en dan kijken wat er gebeurde. Maar dat is wel makkelijk om te zeggen vanaf de bank, dat weet ik.

Schema hadden we al niet meer, we hadden nu een paar dagen rustig gedaan na het vocht eruit trekken. Maar inderdaad, dat was ook het plan, gewoon lekker doen wat we altijd deden. Wel nog met de bandage, los laten rennen kan toch nog niet (dan gaat Joep in hem hangen en dat kan niet met die wonden). Maar wel gewoon lekker naar het bos als we er zin in hebben. En dan zien we het wel. Ik laat hem liever nog een paar weken sjezen en doen, dan dat ik hem nog 2 jaar met satijnen handschoentjes behandel...
Pijnstillers zijn wat lastig. Ik heb hem die dinsdagochtend gegeven, en dinsdagmiddag had hij die hotspots... ik denk dat zijn lijf overbelast is wbt geneesmiddelen, daar krijgt hij al eea voor, maar of dat genoeg doet? Hij reageert gewoon overal erg gevoelig op...

Eerst maar eens een paar dagen wennen aan het idee, en kijken of het zo blijft voelen.

[frodo quin]

Ik begrijp dat je hier veel moeite mee hebt, het is ook niet zo'n zwart-wit geval. Hij is nog jong, kan misschien nog herstellen,... Maar langs de andere kant is hij een hond die nu vaak/meestal niet lekker in zijn vel zit en is hij al een tijd in behandeling. En dan is Joep er natuurlijk ook nog, hij heeft ook aandacht,... nodig.

Ik heb zelf een paar ratjes gehad waar ik heel lang mee gedokterd heb en achteraf bekeken was het beter geweest om ze onmiddellijk in te slapen, maar zij konden ook beter worden, dus je blijft proberen. In een ander geval heb ik net eerder snel de knoop doorgehakt en vraag ik me steeds af of ik hem een hele lijdensweg heb bespaard of ik misschien te snel was.

Voor een ander beslissen is heel erg moeilijk en zou eigenlijk niet mogen, maar met huisdieren heb je simpelweg niet de communicatiemogelijkheden om hen zelf te laten kiezen.

[constance.blokzijl]

Ik heb nog een hele kleine toevoeging; hoe moeilijk het ook is, laat je niet leiden door zijn leeftijd. Ja Gijsje is nog jong maar veel belangrijker is de kwaliteit van leven.... Bedenk wat je evt anders zou doen als hij oud was en dit had...

[eelke]

Ik begrijp dat je hier veel moeite mee hebt, het is ook niet zo'n zwart-wit geval. Hij is nog jong, kan misschien nog herstellen,... Maar langs de andere kant is hij een hond die nu vaak/meestal niet lekker in zijn vel zit en is hij al een tijd in behandeling. En dan is Joep er natuurlijk ook nog, hij heeft ook aandacht,... nodig.

Ik heb zelf een paar ratjes gehad waar ik heel lang mee gedokterd heb en achteraf bekeken was het beter geweest om ze onmiddellijk in te slapen, maar zij konden ook beter worden, dus je blijft proberen. In een ander geval heb ik net eerder snel de knoop doorgehakt en vraag ik me steeds af of ik hem een hele lijdensweg heb bespaard of ik misschien te snel was.

Voor een ander beslissen is heel erg moeilijk en zou eigenlijk niet mogen, maar met huisdieren heb je simpelweg niet de communicatiemogelijkheden om hen zelf te laten kiezen.

Hier moest ik toch een beetje om glimlachen, Gijs is best zwart wit


Leeftijd speelt zeker wel mee vind ik. Zoals Angelique ook al schreef. In zijn hoofd is hij gewoon jong. Ik denk dat de meeste oudere honden er naar toe leven en dan makkelijker accepteren dat niet alles meer gaat...

Vandaag een dagje efteling. De echte holle bolle Gijs maar eens om raad vragen.

Verstuurd vanaf mijn GT-I9195I met Tapatalk