Hier kunnen jullie lekker kletsen. Dit board is dus niet bedoeld voor serieuze voedings/gezondheidsvragen!

Moderators: Lizzy, Charlie Angel, eelke

#3264905
Het is al een paar keer benoemd , maar idd wanneer iemand een topic zoals dit opent , dan spelen er al gedachten (denk ik in jouw situatie )
En mijn eigen ervaring is dat je op een dag echt weet , en nu is het genoeg . Je groeit er a.hw naartoe
En de ene eigenaar gaat echt tot aan het gaatje , een ander niet .

En ja wanneer is het genoeg ? Voor mijzelf zijn er wel een aantal zaken

Aandoening(en) - prognose - progressie . Een hond hoort hond te kunnen zijn , en zodra mijn hond meer een hond voor de dokter wordt dan is het wel klaar
En ik ben best bereid om mijn hond tijdelijk te ondersteunen , te tillen etc . Maar mijn hond hoort zelfstandig te kunnen zijn
Ik heb er hier ook twee gehad die een maand of negen uit de running waren vanwege operatie en revalidatie
Maar de vooruitzichten waren goed , en dan ga je weer opbouwen heen

Hulpmiddelen , prima . Ik heb ook een kar voor mijn senior . Maar zodra ze alleen nog maar in de kar kan zitten dan is ze er alleen nog maar voor ons plezier
En ik ken haar , dan weet ik dat ze niet langer gelukkig zou zijn

Ras . Honden zijn hard , en gaan door , totdat ze er dood bij neervallen . Er zijn rassen waarvan bekend is dat ze zeer hard voor zichzelf zijn

De situatie in het gezin , maar ook t.av andere honden . Is er nog wel voldoende tijd voor de wel -gezonde hond ?

En ook iets wat ikzelf wel belangrijk vind als je een huisdier moet laten gaan .
Liever een maand te vroeg dan een uur te laat . Het doet al veel pijn om je geliefde hond te moeten laten gaan
Maar het doet nog veel meer pijn als je achteraf denkt , dat had ik veel eerder moeten doen
het is voor je eigen verwerking een crime , en ik spreek uit ervaring . Het is ons eenmaal gebeurt , en daar hebben we veel spijt van
Dus nee , dat nooit meer !

En de arts(en) . Bespreek je zorgen , en uiteindelijk kennen jullie Gijs als beste :-* :-*
#3264920
Zozo tante E, dat is een groot dilemma wat je hier beschrijft. :( Wat natuurlijk al gezegd is, jij kent 'm het beste, dus de beslissing ligt geheel bij jou (jullie). Ik heb in het afgelopen proces van Gijs wel eens gedacht...waar gaat dit naartoe, komt dit nog wel goed. Het is wel veel allemaal en je lijkt van het een in het ander te rollen. Zou Gijs nog een beetje "normaal" zijn ...je weet wat ik bedoel, dan is het al lastig genoeg, maar voor Gijs is het driedubbel lastig allemaal.
Hekel punt in het geheel is natuurlijk dat Gijs een relatief jonge hond is en met jonge honden is (lijkt) er altijd wel een lichtje aan het eind van de tunnel. Het is alleen de rotvraag hoe lang die tunnel is en of dat lampje niet een rottig waxinelichtje is die ook weer in notime de geest geeft.
Gijs is op een leeftijd dat je moet kunnen denken...oké, ff drie of 6 maanden door de zure appel, en dan weer door met het leuke leven en weer minstens 90% gewoon hond zijn. Geluksmomentjes per dag tellen is leuk voor bejaarden die 22,5 uur per dag gelukzalig in hun mand liggen te torren, maar niet voor een hond die, gezien zijn leeftijd, eigenlijk aan elkaar moet hangen van geluksmomentjes door de dag heen. Als Gijs' leven nu zo is dat jij 'm moet vertellen dat het leven leuk is en als de kans maar minimaal is dat dit nog significant verbeterd dan is de vraag...gaan we hiermee door ja/nee een hele valide vraag.

De pest is gewoon zijn leeftijd....die vraagt om meer levenskwaliteit om hondwaardig leven genoemd te worden dan bij een bejaarde en tegelijkertijd geeft zijn leeftijd meer hoop op herstel dan bij een bejaarde hond. Alleen is dan de vraag wanneer hij hersteld en of hij hersteld en hoe en wat er dan weer komt enz.

Aan jullie inzet heeft het iig nooit gelegen. Menigeen zou allang gillend weggerend zijn als de problemen zich zo lang en zoveel en zovaak achter elkaar opstapelen.

Dikke kus :-*
Door eelke
#3264921
Klopt, ik denk hier hard over na, alleen als ik er over nadenk breek ik een beetje erg van binnen en dan lukt denken niet meer zo goed. :-\

Voorlopig heb ik bedacht, we gaan er niet meer aan dokteren. We gaan hem niet meer als van porselein behandelen. We verzorgen de hotspots, we geven hem de pijnstillers nog tot ze op zijn, en we gaan weer lekker wandelen met die hond, en als zijn wonden genezen zijn, mag hij ook weer lekker los en met Joep spelen. We zien wel waar, en wanneer, het schip dan strand.

Hij is verdorie nog geen 6. Maar juist daarom. In zijn kop is hij ook die leeftijd (of nou, zeg maar gerust, in zijn kop is hij 1 jaar oud) daar past dit lijf natuurlijk helemaal niet bij. Het is geen bankaardappel die het met een rondje snuffelen, eten en een aai wel prima heeft.

Aan de andere kant denk ik ook, Joep is er ook nog. En we hebben met kerst 2 weken vrij. En dus alle tijd voor Joep, want die zal dan alleen achter blijven... maar jeuj, dat voelt wel heel snel. :-\ maar ja, we moeten ook aan Joep denken, vind ik.

En ja, dan heb ik het er net met de meneer over en dan hangt er een blije hond met speelgoed in zijn bek op schoot. Pfff... maar ik moet zo die wonden weer gaan uitwassen en dat doet ook weer zo'n zeer...

Wat moeilijk zeg. En toch helpt zo'n topic. Jullie kijken van een afstand. De mensen van dichtbij, zien een harige, kwijlende, blaffende hond. En die zien ons worstelen, denken, proberen en doen. Dat is toch ook weer anders.


Oh, wow, Angelique, ik lees nu na dit getypt te hebben ook nog jouw bericht. En je vat het goed samen zeg...
#3264940
Ik sluit me aan bij de voorgangers, die het heel goed hebben verwoord.
Als er nog maar minimale kwaliteit van leven is, dag in dag uit, en je jezelf deze vraag begint te stellen dan is die hartverscheurend moeilijke beslissing misschien onbewust al genomen. Uit liefde voor Gijs.
:bigarmhug:
#3264954
Pffff...heel moeilijk dit. Begrijp je heel goed :-\
Wij zitten hier nu met een hondje te hikken, die loopt zooo slecht, daar hebben we het de afgelopen weken en maanden ook al over, wat moeten we ermee?
Vanaf dat ie 5 jaar is, aangescheurde kruisband, dan weer regelmatig mank op de voorpoten, zijn artrose speelt zo op dat ie eigenlijk niet eens meer met de rest van het roedel buiten kan lopen zonder dat ie daar last van heeft.

Héb ik het niet eens over trainen aan de schapen...hij is nu net 7 jaar geworden :'(
Van dezelfde fokker als waar mijn overleden epilepsie hond vandaan komt.
Zijn mama had ook artrose en spondylose, en heeft zelfs ook tijdens de dracht rimadyl gehad omdat ze anders niet lopen kon, maar dat wist ik (helaas!) niet toen we deze pup kochten.

Wat is dan wijsheid....
Ik kan jullie alleen maar heel veel sterkte toewensen.
Gebruikersavatar
Door koekje
#3264962
Ik kan niet adviseren, want totaal geen ervaring mee. Maar ik vind dat Lique wijze woorden zegt.
Ergens moet er, voor jullie en voor Gijs (en misschien ook voor Joep), licht aan het einde van de tunnel moet zijn. Dit door een betere levenskwaliteit dan nu, of door hem z'n rust te gunnen :'(

Punt van overweging: Gijs z'n gedragsproblemen kunnen goed van zijn fysiek ongemak komen.
Nog een punt van overweging: wat je ook beslist, het heeft een wisselwerking op Joep. Jullie kunnen alleen inschatten welk besluit welke mogelijke uitkomst heeft.
Door eelke
#3264967
koekje schreef:Ik kan niet adviseren, want totaal geen ervaring mee. Maar ik vind dat Lique wijze woorden zegt.
Ergens moet er, voor jullie en voor Gijs (en misschien ook voor Joep), licht aan het einde van de tunnel moet zijn. Dit door een betere levenskwaliteit dan nu, of door hem z'n rust te gunnen :'(

Punt van overweging: Gijs z'n gedragsproblemen kunnen goed van zijn fysiek ongemak komen.
Nog een punt van overweging: wat je ook beslist, het heeft een wisselwerking op Joep. Jullie kunnen alleen inschatten welk besluit welke mogelijke uitkomst heeft.

Ja. Zeker komt zijn gedrag van zijn lichamelijke problemen. Maar die gaan denk ik dus niet beter worden... :-\ het is vooral afwachten hoe snel het slechter gaat.
Alles heeft een wisselwerking ook op Joep. En met Joep komt het wel goed hoor, voor Joep had het niet gehoeven, een 2e hond. Maar goed, nu ie er al zo lang is is hij er ook wel aan gehecht en zou hij bv wel zeker wel weer even moeten leren om echt alleen thuis te zijn.
Gebruikersavatar
Door Pauline
#3264971
Alle wijsheden zijn al gezegd.... Ik wens jullie heel veel sterkte met wat komen gaat. :'( :-* :-* :-*

Edit: en waar ik dan wel wat over kan zeggen inmiddels is dat Joris, ondanks dat hij zijn hele leven met Joep samen is geweest, er tot op heden geen enkel probleem mee lijkt te hebben dat Joep er niet meer is.
Gebruikersavatar
Door dinky89
#3264978
Jij ziet Gijs en jij kent Gijs.

Ik denk dat je voor het eerste deel al een besluit hebt genomen, namelijk geen nieuwe behandelingen die hem beperken.
Wanneer het echt genoeg is om hem te laten gaan is een hele moeilijke. Wanneer heeft hij nog genoeg 'geluksmomenten' en wanneer wordt het lijden. Dit is heel sterk per dier verschillend.

Ik wens jou/jullie enorm veel wijsheid toe!
#3264982
Ik was vandaag met Spot bij de chiropracter. Daar komen we nu zo'n drie jaar met enige onregelmaat. Spot loopt niet mooi en ik acht de kans groot dat zijn rug snel zal slijten. Het is een kwestie van bouw. Maar Spot is ook enorm impulsief en energiek en geniet enorm van werken voor de step. Na een jaar met voorzichtig optrainen, pogingen tot laten draven zonder trekken, oefeningen etc waar ik hij dan zelf ineens een ruk geeft aan de lijn en ondersteboven in de sloot ligt, of zo onhandig uit de auto springt dat hij valt voordat ik ook maar de kans krijg hem te tillen, hebben we gezegd 'Spot is Spot'. Ze gaan apart voor de step zodat hij zich niet kapot loopt op Shadow, maar hij mag rennen, trekken, dol doen, rauzen met Shadow en dan gaan we wel eens in de zoveel tijd de boel weer recht laten zetten'. Ik denk dat als we voorzichtiger met hem zouden zijn, hij misschien langer heel zou blijven (hij wel, ik twijfel dan over mijn rug) maar wel veel ongelukkiger en alsmaar opgefokter. Dus ja, ik snap je besluit over Gijs heel goed, om op een gegeven moment te zeggen 'hier stoppen we met nog weer meer behandelen'
Gebruikersavatar
Door Kaela
#3264990
Er zijn al heel veel wijze woorden gezegd, niet in de laatste plaats door jouzelf Eelke. Het meeste weet je wel.

Enige dat mij nog van het hart moet: je bent naar een hondenschool geweest. Zo te horen een hele goede, met fijne deskundige mensen. Ik denk alleen niet dat je daar goed zit. De oplossing van zijn gedrag zit hem niet in oefenen van bepaalde gedragingen, de oplossing zit in ongemakjes en gebruiksaanwijziging zo combineren dat ze zo goed mogelijk dragelijk zijn.

Ik zou je, omdat je zo aan het eind van de rit dreigt te komen, toch aan willen raden een héle goede GT bij jou thuis te laten komen kijken. Daar waar het probleem zich afspeelt, daar waar de oplossing ook moet liggen. Ik kan eigenlijk maar 1 GT bedenken, maar die zit een pokke eind bij je vandaan.

Voor de rest begrijp ik van A tot Z waar je mee worstelt en het cliché is waar, alleen jullie weten wanneer het goed is geweest. Er moet voldoende plezier en geluk zijn. En het moet goed genoeg mogelijk zijn om te kunnen schikken in wat niet meer kan. Dat verschilt per hond en Gijs is degene die beslist of hij met zijn beperkingen nog blij genoeg is.
Hou het eens voor jezelf bij, hoe vaak per dag denk je "GijsGuppie is blij!". Het maakt niet uit waarmee, als dat met speelgoed in je bek op de baas hangen is, is dat ook goed. Als het maar vaak en goed genoeg is om op te wegen tegen die vervelende momenten. En het enige wat ik je dan mee kan geven is: kijk naar Gijs. Vul het niet voor jezelf in, maar kijk naar Gijs. Hij beslist.
Door hamada
#3264992
Wat een moeilijk dilemma met Gijs.
alles is idd al gezegd, en ik denk dat je zelf ook al de wezenlijke vragen aan het stellen bent.
Je kent Gijs zo goed, en natuurlijk ook de situatie voor Joep.
Ik wens jullie heel veel sterkte en wijsheid toe, en hoop van harte dat er toch nog een lichtpuntje t.a.v. de gezondheid van Gijs ontstaat.
 Terug naar “Bar-plaats”

Barfplaats wordt gesponsord door