heel eerlijk, ik heb me vorig jaar voorgenomen gezonde gewoonten op te bouwen. En meer bewegen hoort daarbij.
Hardlopen zelf vind ik erg prettig om te doen, hoewel dat nu dus binnen gaat op de elliptical maar toch.
Fietsen vind ik niet fijn en heb met jarenlang wedstrijdzwemmen al in mijn pubertijd mijn schouders kapot gemaakt dus dat Is geen optie meer (ik ben hypermobiel, speelde mee)
Wildwaterkanoen doe ik alleen nog maar op vakantie nu ik niet meer bij mijn ouders woon, plus dat die kapotte schouders te veel opspelen als ik te vaak vaar en met sportklimmen spelen die schouders weer op samen met hakende vingers (mijn vingers blijven dan vast zitten in klimstand)
Ik heb overgewicht, maar ben ook mijn hele leven vrij sportief gebleven. Ook de houding "je bent te dik dus je kan alleen wandelen vanwege je knieën " ben ik een beetje zat, das zo ontzettend demotiverend! Ik ben graag bezig, zit niet graag stil en werk me graag in het zweet. Dat ik een probleem heb met eten Is vervelend, maar dat weerhoud me niet van andere dingen.
Mijn man Is nogal a-sportief (en mager) en mijn kinderen zijn nog te jong om iets mee te doen. Samen met een ander gaat snel te zwaar voor mijn knieën dus de hond lijkt een ideaal maatje.
Echter canicross hoeft niet, of nog niet zolang ik zo zwaar ben, lijkt me voor een hond nogal wat om te moeten trekken
maar lopen door de natuur, onverharde paden etc lijkt me erg verstandig voor ons beiden. Hij hoeft dus niet een super-duper tuig te hebben. Heb een simpele gordel (met beenlussen, dat omhoogkruipen naar je taille heb ik met te veel spullen al ervaren) een lijn met bungee en een simpel tuig. Daar beginnen we mee en we zien wel verder.
Maar ondanks dat die weegschaal eigenlijk niet omlaag wil, moet ik binnenkort een gaatje bijknippen in mijn riem. Ik ben dus 6 gaten gekrompen. Ik hang dan ook de uitspraak "healthy at any size" aan.