[Sassol]

Hallo medeBARFers,

Ik ging vandaag op zoek naar een nieuwe DA wegens verhuizing. Ik vroeg de man o.a. naar zijn reactie op het feit dat ik rauw vlees voer (hij hoeft er geen voorstander van te zijn, maar tegenstander schiet niet op met mij als klant).

Hij had onlangs een bijscholing gehad van een voedingsdeskundige (hoogleraar?) over rauw vlees dieet. Dat rauw vlees inderdaad bij maag-darmproblemen een uitkomst kan bieden. Maar ook dat een we rauw vlees dieet zo'n 10x meer dan de ADH eiwit bevat, met alle gevolgen van dien. En dat dit bij wolven (waar wij toch graag naar kijken ook al zijn we ons bewust van het feit dat het toch echt honden zijn) niet te testen is omdat ze gemiddeld maar zo'n 6 jaar worden (door alle omstandigheden).
Hier schrok ik wel even van, vooral omdat het erg logisch klonk.
Niet dat ik overstap op brok, maar wel dat ik misschien m'n menu voor kat en hond aan wil passen.
De hond krijgt nu namelijk wel boekmaag en extra groente en fruit, maar dit zou ik dan misschien wilen verhogen naar 25% van het menu ipv 10.
De kat krijgt alleen maar vlees (kvv en ongemalen hart en spiervlees, af en toe wat te knagen) en vis (en omega 3 olie). Maar mist dus eigenlijk vezels (die een kat anders van de vacht zou krijgen, wat toch een best hoog gehalte is als je kijkt naar een muis bijvoorbeeld).

Nu mijn vraag: wat vinden jullie hiervan? Of houden jullie hier al rekening mee en zoja hoe? Welke toevoegingen/veranderingen denken jullie dat nodig zijn voor het rauw vlees dieet voor mijn hond en kat?

[koekje]

Een kat heeft helemaal geen vezels nodig. Vachten leveren hier alleen maar haarballen op. Taaie knaagdieren (grote ratten bv) worden juist geregeld leeggegeten ipv helemaal op; dan blijft er een rattenpyjama achter.

[*Dorothea*]

[quote="Sassol"]
Hij had onlangs een bijscholing gehad van een voedingsdeskundige (hoogleraar?) over rauw vlees dieet. Dat rauw vlees inderdaad bij maag-darmproblemen een uitkomst kan bieden. Maar ook dat een we rauw vlees dieet zo'n 10x meer dan de ADH eiwit bevat, met alle gevolgen van dien. [/quote]

Ja dat is de lezing van Esther Plantinga. Ik heb ook al een samenvatting gehad van een collega met de woorden, en ze kan allemaal wetenschappelijk onderbouwen. Maar als ik me niet vergis is dat hele overmaat aan eiwit verhaal van haar nog steeds een hypothese.
Maar ja je ziet het, het wordt zo overgenomen door dierenartsen.

[Hope]

Mijn dierenarts is vorig jaar naar een lezing van Tannetje Koning geweest (mede dankzij het succesverhaal van Hope) en is nu juist voor vers vlees en tegen elk jaar inenten.
Een dierenarts die lezingen volgt die in zijn straatje passen zal nooit van mening veranderen. Op school geleerd dat brokken het beste zijn, de hele wachtkamer vol Royal Canin waar hij ook nog van op vakantie mag misschien en dan zo'n lezing er overheen. Dan ga je niet zeggen dat vlees voeren goed is 

[Sassol]

Een rattenpyjama :') Het is ook niet dat mijn kat slechte ontlasting heeft of dat ik problemen ondervind, maar hij gaat nu wel richting senior-leeftijd, dus wil het graag goed doen en kritisch over zijn menu nadenken kan nooit kwaad.

Ik heb net ook eventjes gegoogled en vind ook tegenstrijdige berichten over de schadelijke gevolgen van teveel eiwit. Wel dat het voor dieren met nierproblemen schadelijk is, maar dat wist ik al.
Ook dat het teveel aan eiwit, mits er genoeg gedronken wordt (maar vlees bestaat voor meer dan 60% uit vocht, dus dat zit al wel goed) gewoon uitgescheden wordt via de urine. Mits er geen ontsteking in het lichaam is die de ureum opbreekt in ammoniakdeeltjes. Wat ook wel weer iets is om over na te denken: wat te doen als je kat/hond een ontsteking krijgt?

Ook vind ik het erg lastig om te vinden wat nu de precieze (die bestaat niet uiteraard, maar gemiddeld genomen) eiwitbehoefte voor mijn hond en kat is, en hoeveel zij binnen krijgen met een rauw vlees dieet.
Helaas was de voedingsdeskundige er zelf niet bij, DA benadrukte dan ook dat hij alleen dingen na kon vertellen die hij onthouden had. Maar dat het voor hem wel een eye-opener was, hiervoor was hij onverschillig over vlees of brok.

@Dorothea, ik kan dus ook nergens wetenschappelijke onderbouwing vinden dat teveel eiwit schadelijk is voor gezonde dieren/mensen. En dat dit dus nog puur theoretische bouwstukken zijn, nog geen feit. Wat mij wel al een beetje geruststelt.
Nu heb ik ook wel weer dat als je je kapot staart op de details, je het grote plaatje niet meer ziet. Dus misschien moet ik me ook niet kapot staren op de eiwitten en vezels?

(Sorry als het een beetje warrig wordt, maar er komen zoveel vragen naar boven!)

[kakocavi]

Als ik me niet vergis is het bij ratten aangetoond dat veel eiwit kan resulteren in nierfalen. Maar dit is niet bij mensen of andere dieren aangetoond. Wel is aangetoond dat bij al aanwezig nierfalen de hoeveelheid eiwit moet worden beperkt. Een afvalproduct van eiwit is ureum, en dit ureum moet door de nieren uit het bloed gefilterd worden. Bij slecht werkende nieren lukt dat niet meer zo goed, vandaar het eiwitbeperkend dieet bij nierfalen.

Het punt dat je dierenarts aandroeg mbt de leeftijd van wolven is wel interessant. Maar bij vleesgevoerde wolven in gevangenschap komt nierfalen voor zover ik weet niet veel voor.

[pearlsofpassion]

Dat eiwit beperken is zelfs al deels achterhaald.
Je moet niet overdrijven en je gaat dus wat vetter voeren om de kat voldoende van energie te voorzien en toch wat minder eiwit te voeren, maar echt veel beperken wordt niet gedaan.  Een kat heeft net eiwit nodig, en wat bij een nierfaalpatient belangrijker is dan het beperken van eiwit is het voeren van goede kwaliteit-eiwit. 

Wat niemand ook vermeld is dat rauw dieet misschien zo'n 35-40% eiwit bevat (op droge stof) en dat zijn (bij een kat) allemaal hoogwaardige dierlijke eiwitten, maar dat de goedkoopste brokken ook zo'n 40% eiwit bevatten (en evenveel koolhydraten), en dat zijn vrijwel allemaal gluten of plantaardige eiwitten.
Dat onderscheid wordt niet gemaakt, maar is voor een kat van levensbelang.

Dierlijke eiwitten zijn niet de grote boosdoeners voor de kattennieren, maar wel plantaardige en zeker graaneiwitten. Die belasten de nieren en het gehele gestel van de kat. Een tweede boosdoener is fosfor.  Niet dat een rauw dieet arm is aan fosfor, maar het komt allemaal in natuurlijke vormen (en in de juiste Calcium/fosforbalans), en ookal weet men niet hoe dat komt, maar voeding in natuurlijke vorm is altijd minder schadelijk.  Een kat leeft op eiwit, daar is ze op gebouwd. Ze haalt haar energie uit eiwitten en op de tweede plaats uit vet (maar ook niet te veel!).  Daar doen haar organen het het beste op, ook de nieren.  Daar krijgt ze een algehele goede lichamelijk conditie van en dan is die fosfor of eiwitafbraak geen probleem voor de nieren.
Eens de nieren stuk zijn, is beperken van eiwitten eerder een manier om de kat zich minder ziek te laten voelen.  Het ureumgehalte in het bloed zal dan inderdaad stijgen doordat de nieren het er moeilijk nog uit krijgen en dat zorgt ervoor dat de kat zich slecht gaat voelen.  Het is echter niet de eiwitten of de ureum zelf die de nieren verder belasten.  Niet als het dierlijke eiwitten zijn.  Het is gewoon zo dat een kat die misselijk is van de ureum moeilijk gaat eten, en das niet goed voor nierpatienten.  Je gaat dus wat minder eiwitten voeren zodat er minder ureum in het bloed zit en de kat zich beter voelt.  Voor de nieren zelf moet je echter proberen de fosfor en alle plantaardige eiwitten te weren.

Het hele verhaal verklaart waarom een kat met licht nierfalen al heel erg opknapt van gewoon een goed rauw dieet op basis van goede dierlijke eiwitten. Zeker een zieke kat heeft die hoogwaardige eiwitten nodig om zich goed te blijven voelen.
Pas als het nierfalen ver gevorderd is, is het nodig de fosfor te beperken en wat vetter te gaan voeren.