In een andere topic vertelde ik al van het geweldige cadeau dat wij van een fokster van perzen (expres) gekregen hadden , een kat die leukemie had en 10 van onze katten heeft besmet, waaronder mijn chinchilla castraat Rik en onze kletsende schildpad AIda de lieveling van mijn moeder.
We moesten naar Utrecht waar de dienstdoende arts en arts in opleiding met ons mee hebben gehuild tijdens het inslapen van 10 voor het oog kerngezonde katten.
Aida kwam zelfs nog 5 keer weer omhoog nadat we dachten dat ze was ingeslapen en miauwde hartverscheurend naar mijn moeder (het is 20 jaar geleden en ik schrijf dit terwijl de tranen over mijn wangen lopen)Na het inslapen mochten wij de katten gelukkig mee naar huis nemen want rgel was toen in Utrecht dat ze indien gewenst ingeslapen dieren mogen houden voor onderzoek en in die tijd waren ze nog volop leukemie aan het onderzoeken. We hebben de katten in de auto geladen en reden met dozen vol naar Voorthuizen waar mijn oudtante op een landgoed woonde en waar wij onze lieverds mochten begraven.
We werden al opgewacht door mijn oudtante (die zelf altijd een grote dierenvriend is geweest) en een knecht die voor ons het graf zou gaan graven. We hebben toen kat voor kat in een dekentje ingepakt en ze allemaal zo naast elkaar gelegd dat ze naast iemand lagen waar ze goed mee overweg konden.
Hierna ben ik geheel overstuur het bos ingelopen om even alleen mijn verdriet te verwerken, ik zat daar huilend onder een boom toen ik ineens een neusje tegen mijn neus aanvoelde, ik deed mijn ogen open en keek in een paar erg mooie groene ogen van een witte kat met wat miniscuul kleine grijze vlekjes. Ik hield direkt mijn adem in want ik had deze kat in een schim wel eens gezien en volgens mijn tante was dat al uniek, dat ik hem gezien had, want deze kat kwam beslist niet bij mensen in de buurt, hij was kompleet selfsupporting en had geen boodschap aan mensen.Deze kat stond met zijn voorpoten op mijn been , met zijn neus tegen mijn neus en toen ik hem aankeek begon hij te spinnen en bleef me recht aankijken (en bij katten is dit normaal een teken van uitdagen tot strijd) hij gaf mij een paar kopjes tegen mijn wangen stapte van mijn been en liep langzaam weg, hij keek nog een keer om en ik zweer dat ik voelde dat hij een boodschap kwam brengen van mijn kater, dat alles goed met hem was.Toen rende hij weg en heb ik hem nooit meer gezien, ik heb wel vaak naar hem uitgekeken als ik bij mijn oud tante was.
Deze kat die ik 1 keer in mijn leven heb ontmoet heeft op mij een levenslange indruk achtergelaten.