Cindy de Wolf schreef:
Het gaat absoluut niet goed met Terry, het beeld wat de foto's laat zien strookt absoluut niet met het visuele beeld. Het wordt met de dag erger. De afgelopen week gaf ze ook met enige regelmaat aan niet verder te willen lopen, gister zelfs na de eerste 30meter Gisteravond uitgebreid (mail)contact gehad met Maarten, hij gaf ook aan dat de pols vermoedelijk niet HET probleem is. Hij stelde een minutieus klinisch onderzoek voor in combinatie met een ringanestheasie en een volledig bloedonderzoek. Ik krijg vandaag te horen of we donderdag of maandag terecht kunnen. Hoe ver moeten we gaan, aan de ene kant heb ik zoiets van; het is wel goed zo, ze heeft genoeg pijn geleden met alle kwalen en HD e.d. aan de andere kant wil ik eigenlijk ook wel weten; Wat is het dan en kunnen we er in alle redelijkheid nog wat aan doen. Gods ik voel met hier zooooo kl#te over. Op deze manier geniet ik ook echt niet van mijn puppendoos, die krijgt nu eiegenlijk ook niet de tijd en aandacht die een pup zou moeten krijgen.
Cindy, wat rot voor je zeg, ik voel met jou mee, tuurlijk is het voor mij van een afstand niet zo erg als voor jou die er mee moet leven.
Ik hoop niet dat wat ik schrijf hard overkomt of jou pijn doet, dat is zeker mijn intensie niet.
Ik heb mijn oude ierse setter in laten slapen als gevolg van pijn bij kanker. Daarbij had ik een dierenarts die heel duidelijk was in zijn idee wat een goed kwaliteit van leven is voor de hond, voor mij was dat een enorme steun en houvast om uiteindelijk de beslissing te maken van ga ik door of niet.
Dit zijn in kort de dingen waarop ik moest letten.
Is ze nog blij en vrolijk.....
Kan ze nog goed bewegen, dus goed lopen (haar favoriete dagbesteding, wandelen met de baas) .....
Kan ze nog eten en doet ze dit met plezier.....
Geeft ze aan dat ze pijn heeft.....
Bij al de boven genoemde vragen vraag jezelf dan af. Als je nee antwoord, zit het er in dat het makkelijk en snel verandert. dus, heb ze pijn, kan ik het met een spuit of tablet beheren. Is ze niet meer blij, kan ik de oorzaak ervan beinvloeden dat ze het wel weer wordt. Kan ze niet goed lopen (vaak ook indicatie van pijn), kan ik dat beinvloeden dat het snel weer goed komt. Als ze niet wil eten, kan ik daar nog wat aan doen om het te verbeteren..... is dat niet het geval, dan kon ik er van uitgaan dat ze niet meer een "goede" kwaliteit van leven had. Dus heb ik mijzelf toen na de gesprek bij de da beloofd dat ik gewoon met haar naar huis ga, tot zij aangaf dat ze niet wou eten, of pijn had, of niet meer vrolijk zou zijn. Gelukkig bleef ze vrolijk, maar op een dag had zij duidelijk veel pijn. Dat was voldoende. We hebben haar toen laten inslapen. Nou was bij haar de tumor elders, in haar buik namelijk..... maar ik vindt dat je ook te lang kan doorgaan, te ver kan gaan, ik weet dat het makkelijk is om het op te schijven als je er niet mee leef, maar wat ik daarmee bedoel te zeggen is. Je moet met name naar je hond kijken en luisteren, zorg ervoor dat je haar niet bij je willen houden voor jou, wij kunnen hoe langer hoe meer met de dierengeneeskunde, dat wil niet zeggen dat wij dat ook moeten willen. Omdat iets kan, wil nog niet zeggen dat het een goed idee is voor iedere geval. Nogmaals ik wil jou niet kwetsen, ik weet dat jij de beste voor je hond wil, ik weet dat jij veel voor haar over heb, meer dan de meeste mensen, maar vergeet niet dat het getuigt van even veel liefde voor je hond als jij namens haar beslis dat zij niet meer hoef, als wat je alle stoppen eruit haalt om toch door te gaan.
Heel veel sterkte en wijsheid.....
hoe je ook kies om verder te gaan, het blijft moeilijk