Verlammingsverschijnselen
Geplaatst: vr 06 feb 2004, 21:01
Hoi allemaal,
Even een (niet leuk) verhaal, dat ik toch t.b.v. een collega met jullie wil delen.
Zij heeft een pekineesje (niet raszuiver) van ong. 2 jaar.
Een week of 3 geleden, moest het beestje loops worden en wilde niet meer eten. De loopsheid zette niet door en de eetproblemen bleven.Zij heeft van alles geprobeerd, kant-en-klaar vers, zelfgemaakt vers, brokjes enz. Hij wilde niet. Afgelopen dinsdag stond ze op en het hondje bleek aan 1 kant verlamd, kon nauwelijks lopen en zijn koppie hing scheef. Op dat moment wilde hij echter wel eten, maar dat ging met moeite, omdat hij daar nu moeite mee had. De dierenarts heeft hem onderzocht en stond voor een raadsel. Er werd haar aangeraden naar een Neurologisch specialist te gaan. Liefst in Wageningen, maar daar zou ze pas (aankomende) donderdag terecht kunnen. Ze is toen naar Ommen gegaan (een of andere flutdokter, die haar nauwelijks onderzocht heeft en het op een neurologische afwijking gooide, evt veroorzaakt door een voedsel allergie.
Inmiddels ging het steeds slechter. De arme hond wilde wel eten, maar kon niet em gevoerd worden wilde zij niet. Vandaag zijn ze met spoed weer bij de dierenarts geweest - zij heeft een maagsonde gekregen, om wat voedsel binnen te krijgen, zodat zij het lichamelijk zou kunnen uithouden tot donderdag. Daarnaast pijnstillers en (hoe kan het ook anders) Prednison. Zij moet elke dag naar de dierenarts, om die sonde te laten plaatsen, zodat het dier voedsel binnen krijgt. Toen ze hem vanavond ging halen, was ze erg geschrokken. Hij loopt wat beter, maar diagonaal (zet zijn linkerachterpoot achter zijn rechter voorpoot). De arts denkt aan hersenbloeding, tumor of een auto-immuun ziekte (in de hersenen). Donderdag zal er dan ook een MRI scan gemaakt zal worden. Als hij het tot die tijd overleeft. Lichamelijk wel mogelijk, maar neurologisch spelen zich blijkbaar allerlei processen af, die dit twijfelachtig maken.
Ik heb haar geadviseerd om te proberen daar eerder naar toe te gaan en evt naar de Faculteit in Utrecht.
Wat zij wil weten is hoe zo iets mogelijk is. Ze zit natuurlijk met allerlei vragen en het feit dat het weekend is maakt het er niet makkelijker op.
Iemand (Tannetje misschien?) enig idee en wat ze nog meer kan doen?
Gr. Willy
Even een (niet leuk) verhaal, dat ik toch t.b.v. een collega met jullie wil delen.
Zij heeft een pekineesje (niet raszuiver) van ong. 2 jaar.
Een week of 3 geleden, moest het beestje loops worden en wilde niet meer eten. De loopsheid zette niet door en de eetproblemen bleven.Zij heeft van alles geprobeerd, kant-en-klaar vers, zelfgemaakt vers, brokjes enz. Hij wilde niet. Afgelopen dinsdag stond ze op en het hondje bleek aan 1 kant verlamd, kon nauwelijks lopen en zijn koppie hing scheef. Op dat moment wilde hij echter wel eten, maar dat ging met moeite, omdat hij daar nu moeite mee had. De dierenarts heeft hem onderzocht en stond voor een raadsel. Er werd haar aangeraden naar een Neurologisch specialist te gaan. Liefst in Wageningen, maar daar zou ze pas (aankomende) donderdag terecht kunnen. Ze is toen naar Ommen gegaan (een of andere flutdokter, die haar nauwelijks onderzocht heeft en het op een neurologische afwijking gooide, evt veroorzaakt door een voedsel allergie.
Inmiddels ging het steeds slechter. De arme hond wilde wel eten, maar kon niet em gevoerd worden wilde zij niet. Vandaag zijn ze met spoed weer bij de dierenarts geweest - zij heeft een maagsonde gekregen, om wat voedsel binnen te krijgen, zodat zij het lichamelijk zou kunnen uithouden tot donderdag. Daarnaast pijnstillers en (hoe kan het ook anders) Prednison. Zij moet elke dag naar de dierenarts, om die sonde te laten plaatsen, zodat het dier voedsel binnen krijgt. Toen ze hem vanavond ging halen, was ze erg geschrokken. Hij loopt wat beter, maar diagonaal (zet zijn linkerachterpoot achter zijn rechter voorpoot). De arts denkt aan hersenbloeding, tumor of een auto-immuun ziekte (in de hersenen). Donderdag zal er dan ook een MRI scan gemaakt zal worden. Als hij het tot die tijd overleeft. Lichamelijk wel mogelijk, maar neurologisch spelen zich blijkbaar allerlei processen af, die dit twijfelachtig maken.
Ik heb haar geadviseerd om te proberen daar eerder naar toe te gaan en evt naar de Faculteit in Utrecht.
Wat zij wil weten is hoe zo iets mogelijk is. Ze zit natuurlijk met allerlei vragen en het feit dat het weekend is maakt het er niet makkelijker op.
Iemand (Tannetje misschien?) enig idee en wat ze nog meer kan doen?
Gr. Willy