Laaiend op het dierenartstengilde
Geplaatst: vr 20 jan 2006, 07:06
Echt laaiend ben ik. Is het dan echt nodig dat ik voortaan bij iedere operatie met mijn neus er bovenop sta om te controleren of het wel goed gaat????
Max is een Dalmatische hond van 5,5 jaar door mij gefokt. Als pup een ongelofelijke lieverd maar bij zijn eerste eigenaar ging het na ongeveer 2 jaar mis. Door gezondheidsproblemen moesten zij hem wegdoen en hij kwam weer bij mijn terecht. Hij was rond zijn 1e jaar al geecastreerd, ook vanwege een niet ingedaalde bal. Ik heb daar de rekening nog van omdat ik die operatie vergoed heb. Zo hoort dat als fokker toch?
Max heeft het nadat hij bij zijn eerste eigenaar weg moest neit makkelijk gehad. Hij heeft eerst een tijd bij ons gezeten wat heel erg goed ging en na ongeveer een half jaar kwam zijn 2e baas hem halen. Daar moest hij na een half jaar ook weer weg omdat Max niet heel makkelijk in de omgang was en de baas een hondenuitlaatservice ging beginnen. De bedoeling was dat Max mee zou gaan en dat ging niet omdat het geen gemakkelijke hond was. Echt moeilijk was hij nu ook weer niet maar hij had wat vervelende trekjes. Hij kwam weer bij ons. Dat ging in het begin goed maar nadat ik nog een reu uit een ander nest teruggekregen had vraten de heren elkaar bijna op. Van ellende en uit pure wanhoop hebben we beide heren naar een vriendin met meer ruimte gebracht om ze vandaar uit te plaatsen. De ene werd met een week al geplaatst, maar voor Max duurde het wat langer. Toch kwam er iemand voor hem, een geweldige vent uit Groningen die vanaf het eerste begin stapelgek op Max was. Het klikte en ondanks dat Max volgens zijn 1e twee eigenaren niet met kinderen kon, durfde deze vader van 2 kleine kinderen het aan. Het werd een successtory. Ze zijn nog steeds heel erg gelukkig met elkaar ook al heeft Max soms nog wat nare trekjes.. Vanmorgen vond ik onderstaande mail in mijn maibox:
Met Max gaat het perfect, echter moet ik wel iets kwijt wat denk ik een hoop vragen zal oplossen mbt max en zijn karakter en daarmee zijn verleden.
Voor ongeveer een half jaar geleden kreeg Max bloed in zijn urine.
Ben hiermee naar de dierenarts gegaan en deze constateerde dat zijn prostaat was vergroot en gekanteld. Heeft hiervoor een spuitje met vrouwelijke hormonen gehad en deze zou ongeveer een half jaar werken. Het effect was na een dag duidelijk en het ging goed met hem, dwz zijn prostaat gekrompen en geen bloed verlies meer.
In december kreeg hij weer deze problemen en omdat ik toch een afspraak bij de dieren arts had voor een sterilisatie van een poes gelijk gebeld of hij mee kon.
De arts vond het vreemd dat hij nu weer deze klachten had en gaf aan dat hij maar gecastreerd moest worden?(maar daar had ik al een afspraak voor volgens hem?).
Ik vertelde hem dat Max al gecastreerd was(was een andere arts en zonder dat hij max had onderzocht).
Deze klachten konden niet volgens hem voorkomen bij een gecastereerde hond.
Wat bleek na onderzoek van twee collega’s, max had nog een bal in zijn lies zitten!!!.
De operatie is voorspoedig verlopen en Max is een hele andere hond geworden!
Na een lang gesprek met de arts verklaarde hij dat doordat Max een verleden heeft met meerdere baasjes en nog al dominant was dit alles te verklaren is omdat hij niet goed was gecastreerd.
Tevens vermelde hij dat ik toch maar eens moest gaan zoeken naar de “beunhaas”die deze zogenaamde castratie had gedaan en dit toch maar eens moest melden aan de fokster, dit om eventuele problemen te voorkomen.
Ik ben zo blij dat er nu eindelijk iets aan te wijzen was waardoor Max problemen had. Maar als ik die DA van de eerste castratie in mijn handen krijg is hij nog niet jarig!!Ik heb de rekening en dus het adres nog.
Max is een Dalmatische hond van 5,5 jaar door mij gefokt. Als pup een ongelofelijke lieverd maar bij zijn eerste eigenaar ging het na ongeveer 2 jaar mis. Door gezondheidsproblemen moesten zij hem wegdoen en hij kwam weer bij mijn terecht. Hij was rond zijn 1e jaar al geecastreerd, ook vanwege een niet ingedaalde bal. Ik heb daar de rekening nog van omdat ik die operatie vergoed heb. Zo hoort dat als fokker toch?
Max heeft het nadat hij bij zijn eerste eigenaar weg moest neit makkelijk gehad. Hij heeft eerst een tijd bij ons gezeten wat heel erg goed ging en na ongeveer een half jaar kwam zijn 2e baas hem halen. Daar moest hij na een half jaar ook weer weg omdat Max niet heel makkelijk in de omgang was en de baas een hondenuitlaatservice ging beginnen. De bedoeling was dat Max mee zou gaan en dat ging niet omdat het geen gemakkelijke hond was. Echt moeilijk was hij nu ook weer niet maar hij had wat vervelende trekjes. Hij kwam weer bij ons. Dat ging in het begin goed maar nadat ik nog een reu uit een ander nest teruggekregen had vraten de heren elkaar bijna op. Van ellende en uit pure wanhoop hebben we beide heren naar een vriendin met meer ruimte gebracht om ze vandaar uit te plaatsen. De ene werd met een week al geplaatst, maar voor Max duurde het wat langer. Toch kwam er iemand voor hem, een geweldige vent uit Groningen die vanaf het eerste begin stapelgek op Max was. Het klikte en ondanks dat Max volgens zijn 1e twee eigenaren niet met kinderen kon, durfde deze vader van 2 kleine kinderen het aan. Het werd een successtory. Ze zijn nog steeds heel erg gelukkig met elkaar ook al heeft Max soms nog wat nare trekjes.. Vanmorgen vond ik onderstaande mail in mijn maibox:
Met Max gaat het perfect, echter moet ik wel iets kwijt wat denk ik een hoop vragen zal oplossen mbt max en zijn karakter en daarmee zijn verleden.
Voor ongeveer een half jaar geleden kreeg Max bloed in zijn urine.
Ben hiermee naar de dierenarts gegaan en deze constateerde dat zijn prostaat was vergroot en gekanteld. Heeft hiervoor een spuitje met vrouwelijke hormonen gehad en deze zou ongeveer een half jaar werken. Het effect was na een dag duidelijk en het ging goed met hem, dwz zijn prostaat gekrompen en geen bloed verlies meer.
In december kreeg hij weer deze problemen en omdat ik toch een afspraak bij de dieren arts had voor een sterilisatie van een poes gelijk gebeld of hij mee kon.
De arts vond het vreemd dat hij nu weer deze klachten had en gaf aan dat hij maar gecastreerd moest worden?(maar daar had ik al een afspraak voor volgens hem?).
Ik vertelde hem dat Max al gecastreerd was(was een andere arts en zonder dat hij max had onderzocht).
Deze klachten konden niet volgens hem voorkomen bij een gecastereerde hond.
Wat bleek na onderzoek van twee collega’s, max had nog een bal in zijn lies zitten!!!.
De operatie is voorspoedig verlopen en Max is een hele andere hond geworden!
Na een lang gesprek met de arts verklaarde hij dat doordat Max een verleden heeft met meerdere baasjes en nog al dominant was dit alles te verklaren is omdat hij niet goed was gecastreerd.
Tevens vermelde hij dat ik toch maar eens moest gaan zoeken naar de “beunhaas”die deze zogenaamde castratie had gedaan en dit toch maar eens moest melden aan de fokster, dit om eventuele problemen te voorkomen.
Ik ben zo blij dat er nu eindelijk iets aan te wijzen was waardoor Max problemen had. Maar als ik die DA van de eerste castratie in mijn handen krijg is hij nog niet jarig!!Ik heb de rekening en dus het adres nog.
