[*Remy*]

Kan verwijderd worden. Heb contact gehad met de dierenarts, was een foutieve uitslag. Er wordt nu gedacht aan cushing. Vervolgonderzoeken volgen.

[Lizzy]

OK. Sterkte!

[*Remy*]

Dank je Lizzy. T is heel snel gegaan. Ben naar n andere dierenarts gegaan omdat ik t niet vertrouwde. Bovendien ging Joon heel snel achteruit (wankel, omvallen, hijgen). Daar bleek de glucose nog lager te zijn geworden (2.2) ondanks dat ik hem grote hoeveelheden koolhydraten had gegeven. De diagnose insulinoom was snel gemaakt. Joontje was 11,5 jaar oud en leefde al 3 jaar in reserve-tijd a.g.v. zeer slechte ellebogen en huidproblemen. Hij was n heel lieve jongen, m'n beste vriend en hij wordt ontzettend gemist door zijn 2 broertjes (Levi en Mats) en mij.

[doranto]

Ach
Heel veel sterkte met het verlies van je maatje

[*Remy*]

Dank je.

Hieronder n foto van Joon, enkele weken geleden genomen.

[Lizzy]

Oh jee, ik had helemaal niet begrepen dat hij overleden is . Ach, gecondoleerd . Wat sneu... Ik wens je heel veel sterkte met het verlies.

De foto kan ik helaas niet zien....

[*Remy*]

Ben niet zo handig met die foto's. Zal het nogmaals proberen.

[Rakker]

Ach, wat een mooie foto’s… Heel veel sterkte!!

[doranto]

Wat een lieve uitstraling!

[src_esther]

Wat een lieve foto's.
Veel sterkte.

[hannabelgje]

Heel veel sterkte!

Verstuurd vanaf mijn SM-G980F met Tapatalk

[- pien -]

Heel veel sterkte met het verlies

[Lizzy]

Ik kan de foto's nu ook zien. Ach, wat een schat

[*Remy*]

Dank jullie wel . Heb de afgelopen jaren zo vaak gedacht hoe t zou zijn zonder Joon, maar kon de gedachte niet verdragen. De rit naar de dierenarts, hem laten gaan terwijl hij tussen m'n benen ligt met z'n hoofd op mijn been, naar huis gaan zonder hem. Toen t echter duidelijk werd dat hij zich heel slecht voelde en hij tegen mij aan kroop zodat ik t beter kon maken (wat ik niet kon hoe graag ik t wilde) ging er n knop om. Het was genoeg geweest voor mijn jongen.
Rust zacht Joon, wacht op mij.

[Lizzy]

Dank jullie wel . Heb de afgelopen jaren zo vaak gedacht hoe t zou zijn zonder Joon, maar kon de gedachte niet verdragen. De rit naar de dierenarts, hem laten gaan terwijl hij tussen m'n benen ligt met z'n hoofd op mijn been, naar huis gaan zonder hem. Toen t echter duidelijk werd dat hij zich heel slecht voelde en hij tegen mij aan kroop zodat ik t beter kon maken (wat ik niet kon hoe graag ik t wilde) ging er n knop om. Het was genoeg geweest voor mijn jongen.
Rust zacht Joon, wacht op mij.

Een dikke virtuele