Ik ben al even onderweg met Doutze, helaas zijn de zorgen nog niet minder geworden..
Waarschijnlijk hebben jullie e.e.a. nog niet meegekregen dus ik zal even vanaf het begin beginnen, dat is voor het volledige beeld wel zo fijn.
Sorry voor het lange verhaal.
Waarschijnlijk spelen haar problemen al een hele tijd, maar omdat ze steeds maar enkele meters heel langzaam en met zichtbare tegenzin liep om daarna weer gewoon soepeltjes de rest van de wandeling door te dartelen dacht ik eerst aan een gedragsprobleem, omgevings-trigger of andere meer psychische oorzaken.
Doutze kan behoorlijk autistisch overkomen en heeft zo haar bijzonderheden dus ik noemde dat "spoken zien".
Bij agility waren er geen problemen of aanwijzingen dat iets niet goed zou gaan, ze stoeit gewoon met Aismee, racet rustig de geluidswal 100x op en neer achter Aismee aan.. Dus in eerste instantie sloten wij medische oorzaken redelijk uit.
Wel voor de zekerheid bij een fysio na laten kijken (een andere dan ik meestal heen ga want die was op vakantie). Niets aan de hand.
Maar de momenten waarop ze "spoken zag" werden steeds meer, het gestoei minder, de geluidswal werd beperkter en uiteindelijk deed ze hooguit nog 1 sprint.. Agility trainen wil ze nog steeds graag, zonder enige moeite zo op het oog.
Lange wandelingen werden geen doen meer, ze wilde niet lopen.. ze vond het echt niet meer leuk, en ook de gewone vaste rondjes gingen steeds moeizamer. Ze loopt dan in telgang, heel depri, lage houding en heeel, heeeel langzaam.
Dus naar de DA voor een grondig onderzoek met röntgenfoto's en bloedonderzoek.
De DA vond de foto's niet heel schokkend, bloed was goed alleen fosfor te laag. (daarom toen ook hier haar menu even laten beoordelen)
Omdat hij niet zeker was zijn de foto's doorgestuurd naar een specialist in het beoordelen van foto's.
Doutze kreeg toen eigenlijk als gok, op mijn verzoek, een standaard pijnstiller/ontstekingsremmer mee. Voor een weekje, om te zien wat dat deed.
Er ging een wereld voor Doutze open, ze werd weer vrolijker en het lopen ging zoveel beter. Gaandeweg liep ze weer beter en beter, staart kwispelde weer fier boven haar rug. Helaas waren vooral de langere wandelingen nog steeds wat te veel en liet ze af en toe weer gedurende enkele meters dezelfde langzame telgang zien. Maar echt veel en veel minder dan zonder de pijnstiller.
Medische oorzaak was voor mij hiermee wel bevestigd. De arme schat.
De specialist zag wel degelijk problemen in haar rug, vooral ter hoogte van haar bekken in de zenuwbaan. Hij adviseerde een CT scan.
Mijn standaard pijnstiller was op dus weer naar DA die gezien het oordeel van de specialist nu voor 2 weken Gabapentine voor heeft geschreven. Dit zou beter passen bij zenuwpijn.
Donderdag de 24e heeft ze hier de 1e dosis van gehad.
Helaas doet het nog niet veel voor haar en ben ik qua klachten weer zo'n beetje terug bij af...
Maandag de 28e heeft ze een afspraak bij de fysio waar ik normaal gesproken heen ga en waar ik veel vertrouwen in heb.
Dinsdag een belafspraak met haar normale DA.
Donderdag 8 juli staat de CT scan gepland.
Tot we een uitslag hebben van de CT scan is het gissen naar wat het beste is voor mijn meisje.
Ik begreep dat Gabapentine tijd nodig heeft om als pijnstiller zijn werk te kunnen doen, dus ik hoop maar dat we binnenkort die werking gaan zien.. Nu kan ze nog geen 15 minuten wandelen zonder pijn.
Voor een jonge hond natuurlijk heel frustrerend. Ze wordt volgende week pas 4...
Mocht je ervaring hebben met gabapentine als pijnstiller hoor ik graag je ervaringen en hoe snel je merkte dat het werkte.
Ze wordt er nu vooral heel relaxed van, op zich ook wel fijn, maar voor haar lopen doet het momenteel niets merkbaar..
Karen
. Wat een goeie fysio trouwens!
