Mijn lieve boxermeisje is ineens helemaal apatisch. Het begon gisterochtend, toen ze geen stukje gedroogde kipfilet van me wilde aannemen. Ze ging nog wel mee wandelen, draafde ook wel korte stukjes, maar van harte ging het niet. 's Middags en 's avonds wilde ze niet mee. Maar toen ik 's avonds thuiskwam met de andere drie, stond ze wel op uit haar mand om te eten. Haar barf wilde ze echter niet, ik kreeg er alleen vegane yoghurt met wat Herrmann's biologisch blikvoer en een paar scheuten olijfolie in. Daar at ze wel een paar schoteltjes van leeg. Vanochtend wilde ze niets en kwam ze ook niet uit haar mand. Ze ligt alleen maar in haar mand en soms snurkt ze wat in haar slaap. Ze droomt af en toe ook, zie ik aan d'r bewegingen.
Ik heb haar gedwongen even naar buiten te gaan, en daar heeft ze gepoept en geplast. Poep was een tikje droog, maar zeker niet verontrustend. Plas was goed, geen bloed. In de poep ook niet.
Ik had eergisteravond gezien dat ze flink tandsteen had op twee kiezen, en heb geprobeerd dat een beetje weg te krabben en daarna gepoetst. Bij het poetsen zag ik wel bloed op de tandenborstel.
Temperatuur was gisteravond goed: 38,6. Vandaag nog niet gemeten, maar ik heb niet de indruk dat ze koorts heeft. Ze hijgt niet, is niet onrustig, draait geen rondjes. Haar buik voelt soepel voor zover ik als leek kan beoordelen, ze piept ook niet als ik ergens op druk of duw. Braken of kokhalzen doet ze ook niet. Ze loopt en staat wel met een kromme rug.
Ik was eerst bang voor een verstopping, maar ze heeft zowel gisteren als vanochtend gepoept, zonder moeite. Kan ze tandpijn hebben? Toen ze een likje van het voer gisteravond had genomen, deinsde ze een beetje achteruit, het duurde echt even voordat ze verder ging met likken.
Momenteel is ze weer hard aan het dromen, zie ik aan haar wenkbrauwen en wimpers en lippen. Maar verder is ze dus helemaal apatisch, staart maar voor zich uit als ze wakker is.
Naar de da is op zaterdag nogal lastig hier, en ik ben er ook een beetje huiverig voor om mijn da op zaterdag te laten opdraven; voor mijn gevoel grijpt hij dan meteen naar de roze spuit. Een boxer van bijna 11 namelijk... Daar ben ik nog helemáál niet aan toe. Bovendien zit meneer Anne sinds vijf weken in Amerika voor zijn werk, hij komt pas volgend weekend weer thuis, en ik wil dit eigenlijk niet in mijn eentje moeten doen, mocht inslapen de enige optie zijn.
Weet iemand iets zinnigs te zeggen aan de hand van het bovenstaande? Kan tandpijn een hond apathisch maken? Het is het enige wat ik weet te verzinnen, als we kwaadaardige tumoren even buiten beschouwing laten.