Barfplaats.nl

Maci dus.
Als sinds een jaar achteruitgang te merken qua alles.
Dik een jaar geleden die leverfalen gehad, maar na 6 weken dieet , waarbij ik ook rauw ben blijven geven herstelt en iegenlijk niet teruggekomen. wel werden zijn huidproblemen erger. (veel graan en huttenkäse) . Eind van de zomer was het zo erg dat ik ook dacht schildklier? Hij krijgt al jaren schildklier medicatie en altijd stabiel geweest. Da geen mee en eerst 2 weken wat verhogen en dan bloedprikken, stond ie wat te laag, dus krijgt ie meer (en huid is hersteld). Net vantevoren had ik de graan en huttenkäse ook de deur uit gedaan en dat gaat gewoon goed, hij krijgt ook weer vette vis. Hij was ook op rest getest dat allemaal ok, incl lever.
Kan graan ed. invloed hebben bij schildkliermedicatie? (dat hoef ik niet aan de DA hier te vragen ) Een ding is nl. best lastig, onrustig zijn, en dat kan ook bij te hoge schildklier maar dat kan ook bij dementie.
Waarom ik hem van dementie verdenk, nouja snugger is ie nooit geweest, maar bij verkeerde deur gaan staan om naar binnen te willen, direct blaffen, ik wil naar binnen. Niks horen, of zou ie echt doof zijn? Hij hoort nog wel wat maar alleen als je met hem bezig bent en hij al aandacht heeft, dat kan dus net zo goed lichaamstaal zijn.
Diep slapen, vaag om zich heen kijken, geen reactie op kom we gaan wandelen, dan moet ik hem toch aanporren etc en eenmaal in de gang begint ie blij te doen en blaffen.
Piepen naar paarden in wei en naar honden, nooit gedaan, kon hem altijd een worst wezen. Tijdens de wandeling kan ik hem ook niet meer roepen dus als ie snuffelt of niet naar mij kijkt, hoort ie niet of komt niet binnen. Laatst bij het onweer ging ie slapen? Dat is een hond die altijd serieus bang was.En zijn blik is vaak anders, afwezig. Toen we op kerstbezoek waren ging ie in de keuken liggen in een hoek en heeft zich niet meer bewogen, was hem te druk denk ik.
En hij is met name 's avonds na het eten heel hijgerig en onrustig. En dat laatste vind ik het meest lastige, hij heeft altijd wel veel onrust in zijn koppie gehad , dus wel vaker na het eten onrustig maar nu ik weet niet hoe of wat? Is het dit of dat? Heel vaak ligt ie bij mij op schoot, prima, maar soms wordt ie daar ook te opgewonden van, dat is dan weer niet ok.
Er is natuurlijk van alles te krijgen op de markt, wat is jullie ervaring met allerlei spullen?

En er gebeurt af en toe ook nog iets is dat zijn achterpotencoördinatie niet klopt. Vroeger deed ie graag een twist en turn, dat moet ik nou niet meer vragen dan struikelt hij, is net alsof zijn achterpoten zich langzamer verplaatsen dan hij denkt. Nu is dat niet erg op commando, maar dat zie je dus ook gewoon zo wel eens gebeuren. Kan dat ook met dementie te maken hebben of is dat dan echt iets anders? Tis niet hetzelfde als spieratrofie maar meer dat de aansturing niet meer klopt? snappen jullie wat ik bedoel?

Je verhaal vertoont veel gelijkenissen met het verhaal van Laika vind ik, op het GVS-gebeuren na. Ik vind het aannemelijk dat de gebrekkiger wordende aansturing vanuit de hersenen naar de spieren zorgt voor het klinisch beeld dat je waarneemt. Dat kan vele oorzaken hebben, alle hebben te maken met het ouder worden en de degeneratie van weefsels en structuren en wellicht enzym- en neurotransmitter producerende gebieden. En behalve doofheid kan toenemende blindheid ook zorgen voor sommige van de gedragingen.

Tips heb ik niet voor je, maar er zit zoveel expertise op dit forum dat er vast wel mensen zijn die je daarbij kunnen helpen.

Ik snap helemaal wat je bedoelt met die achterhandcoordinatie. Ik dacht dat het bij Aiuto een restverschijnsel was van zijn GVS, TIA?
Bij Aiuto is het langzaamaan slechter geworden met die coordinatie. Nu is het zo dat hij vaak moeite heeft om spontaan te draven. Net alsof zijn achterpoten niet goed reageren op de sturing vanuit de hersenen. Hij zoekt dan een paar passen en draaft daarna pas aan. Ook als hij over iets laags heen wil springen dan schat hij dat heel ruim in. Nadat hij gelegen heeft duurt het ook even voordat zijn achterpoten stabiel onder zijn lijf gaan staan. En op een gladde vloer glijdt hij weg terwijl hij stilstaat.
Volgens onze Hom.DA is er iets gaande in het ruggemerg hier krijgt hij sinds een paar weken druppels voor.

Met eten heeft hij ook moeite met de coordinatie.

Ook het verhaal over dementie klinkt bekend. Aiuto heeft ook van die onrustige momenten (als hij gegeten heeft of als hij buiten geweest is) Hij loopt dan hijgerig met kleine stapjes een vast traject in de kamer. Tegenwoordig stopt hij daar meestal zelf weer mee en gaat hij weer liggen. Blijft hij in zijn lus hangen dan kan het zomaar een uur doorgaan. Dat laten we niet gebeuren. Door een paar keer te tikken op zijn kleed gaat hij meestal weer liggen en is weer rustig. Bij Aiuto was het 's nachts het ergste, daarom slaapt ML bij hem in de kamer. Doofheid is bij hem 1,5 jaar geleden begonnen. Ook inderdaad niet bereikbaar als hij met iets bezig was. Vuurwerk boeit hem niet meer maar als ik zachtjes weg wil lopen (als hij eenmaal rustig ligt wil je dat graag zo laten) en er knakt een gewricht (is toch een heel klein geluidje) dan schiet hij overeind. Aiuto staat niet bij de verkeerde deur en blaft ook niet zonder reden. Wel staat hij regelmatig te staren (zowel buiten als binnen). Achteruitlopen kan hij niet goed meer (is toch wel echt een dementiedingetje volgens mij). Verder zijn zijn emoties vlak geworden en het draadje tussen hem en mij nog maar erg dun.

Ik heb al meerdere dingen geprobeerd. Maar er was niet iets wat duidelijk verbetering gaf. Nu geef ik nog CBD en slaapolie tegen de onrust. Hij krijgt ook homeopatische middelen om de doorbloeding te bevorderen. Cholodin heb ik ook een poos gegeven maar dat kreeg ik niet meer naar binnen. Merkte daarna ook geen verschil. Wat het beste helpt bij Aiuto is regelmaat en rust.
We houden al een poos een lijst bij. Hieruit blijkt dat hij na een slechte dag (of dagen) ook weer "goede" dagen heeft.

Hoe oud is Maci nu? Bij Aiuto begonnen de dementieklachten 1,5 jaar geleden. Hij is nu 14 jaar en 4 mnd.
Ik wil je veel sterkte toewensen. Je wilt graag dat je hond oud wordt maar dat dat vaak met gebreken gepaard gaat is rot.

Ook voor mij een herkenbaar verhaal , Noa kreeg het ook . En het werd steeds erger
De onrust na het eten , dat duurde meestal 4 uur en dan kalmeerde ze weer en viel in slaap
En maar naar buiten , de tuin in . Erin , eruit . Ze kon bij wijze van in de stromende regen staan
Ze kon op een gegeven moment ook niet meer alleen samen met de andere honden
Die wilden slapen en zij plofte bv neer op de anderen , alleen tuis blijven kon niet meer
Op vakantie al helemaal niet meer , als het maar ging zoals het ging dan was dat het beste
Veel regelmaat was het beste , anders raakte ze totaal van het pad en was er geen land meer mee te bezeilen
We moesten haar zeer voorzichtig benaderen , en ze moest ons goed zien anders was het ""hap ""
Ze had ook vaak niet meer in de gaten dat ze door de deuropening moest , liep er tegenaan en bleef dan staan
Of liep tegen de tafel op en bleef staan , dan moesten we haar heel voorzichtig begeleiden /omdraaien ....
Er waren heel vaak momenten dat ze onbereikbaar was , ze was niet doof en haar zicht was nog goed
Noa had vooral problemen in het nemen van bv een bochtje , of even van een bruggetje aflopen . Dan kon ze omvallen
Noa heeft het nog een tijdje goed gedaan op Vit B complex , en een hoge dosering Omega Drie
Maar het werd uiteindelijk alleen maar erger /slechter
Buiten werd ze ook onbereikbaar , bleef staan , dan moesten we haar weer halen . Roepen reageerde ze dan niet meer op Foto 1 is een goede dag


En dit waren de slechte dagen

Maci is nu net 11.
van de zomer dacht ik wel eens wat training op de hondenschool te doen omdat hij dat altijd helemaal te gek vond, maar dat was toch ook al te veel. Zeker als het om dingen ging die hij moeilijker vond of nieuw waren. Alleen onzinnige trucs, paar doggydance moves die hij al kon gingen heel goed Of zijn geliefde tunnel. Dus daar was ik ook al meegestopt, dus eigenlijk toen al gaande.

Vandaag tijdens de wandeling wat getest, twist (linksom draaien) dat was zijn favoriet, kreeg ik gelijk woef woef om mijn ren. Ok Turn dan (rechtsom) dat deed ie dus wel, en ook een 2e keer. Beetje vaart in mijn pas gehouden en wat meters afgelegd, en toen weer twist gevraagd en dat deed ie wel maar dat ging dus niet helemaal ok. Achter gebeurt het dan dus dat zijn achterpoten kruisen. Dat gaat linksom fout en rechtsom goed, gekke (of niet) is dat ie dat dus zelf weet. Halverwege weer turn gevraagd welke goed ging en een Twist waarop ik weer een frustratie woef kreeg.
Wellicht moet ik dat een paar keer gaan oefenen tijdens begin van wandeling, tegen verdere achteruitgang, helpt wellicht wel voor de hersens.

Kaio had dat dus nooit, 13 was ie maar die had veel atrofie en stemband verlamming. Wat ze beide wel hebben/hadden is verlies van geduld. I want it NOW!
Bij Maci merk ik dus een andere achteruit gang. Zoals iemand zei: het licht brand wel maar er is ff niemand thuis.

Het ergste , ofwel zieligste vind ik dat gehijg en onrust. Dat lijkt me voor hem het meest belastend.
Rust is er op zich genoeg, regelmaat, tja enigszins. De baas is natuurlijk wel heel vaak een week van huis. Dan is het toch allemaal anders weer.
Slapen doet ie buiten, meestal liggen ze smorgens alle 3 bij elkaar onder het afdak, dus dat gaat denk ik allemaal nog prima.

Vandaag had ie een goeie dag ook tijdens het wandelen, (liep goed door en was vrolijk en ook aandachtig) hij heeft ook lekker in de 10 seconden geleden gestrooide mest uit de traktor gerold Dus plezier heeft ie nog volop

smulpaap schreef:Ook voor mij een herkenbaar verhaal , Noa kreeg het ook . En het werd steeds erger
De onrust na het eten , dat duurde meestal 4 uur en dan kalmeerde ze weer en viel in slaap
En maar naar buiten , de tuin in . Erin , eruit . Ze kon bij wijze van in de stromende regen staan
Ze kon op een gegeven moment ook niet meer alleen samen met de andere honden
Die wilden slapen en zij plofte bv neer op de anderen , alleen tuis blijven kon niet meer
Op vakantie al helemaal niet meer , als het maar ging zoals het ging dan was dat het beste
Veel regelmaat was het beste , anders raakte ze totaal van het pad en was er geen land meer mee te bezeilen
We moesten haar zeer voorzichtig benaderen , en ze moest ons goed zien anders was het ""hap ""
Ze had ook vaak niet meer in de gaten dat ze door de deuropening moest , liep er tegenaan en bleef dan staan
Of liep tegen de tafel op en bleef staan , dan moesten we haar heel voorzichtig begeleiden /omdraaien ....
Er waren heel vaak momenten dat ze onbereikbaar was , ze was niet doof en haar zicht was nog goed
Noa had vooral problemen in het nemen van bv een bochtje , of even van een bruggetje aflopen . Dan kon ze omvallen
Noa heeft het nog een tijdje goed gedaan op Vit B complex , en een hoge dosering Omega Drie
Maar het werd uiteindelijk alleen maar erger /slechter
Buiten werd ze ook onbereikbaar , bleef staan , dan moesten we haar weer halen . Roepen reageerde ze dan niet meer op usbstick twee 288.JPG
Foto 1 is een goede dag


ambernoatessa 036.JPG

noa laatste dag 014.JPG

En dit waren de slechte dagen

oo dat is wel heel stuk slechter dan Maci nu is ....
De foto's zijn wel heel duidelijk inderdaad.

Vooralsnog zijn het die kleine dingetjes bij Maci. Hoop dat het nog lang duurt dat het zover is, want alleen thuis blijven moet toch wel kunnen (ben nl. vaak alleen ) en ook het stukje hap is bij een grote hond wel eh gevaarlijk. Maar goed zover is het nog lang niet en wellicht hoeft dat ook niet..Maar wel goed om te weten.

Chenak had een vernauwing van het wervelkanaal. Daardoor zakte hij door zijn achterpoten en had hij moeite met de coördinatie. Daar begon het mee. In eerste instantie goede reactie op pijnstilling en prednison tegen de zwelling.

Op een gegeven moment kwam er meer bij; moeite met poepen, onrust, hijgen, zichzelf in de hoek vastlopen. Bij hem kwam het hijgen mogelijk ook door de pijn in zijn rug. Ophogen van de pijnstilling gaf even soelaas, maar toen hij niet meer kon poepen zelf en geen wandelingetje van 10minuten mee kon hebben we hem laten gaan. We vonden het ook heel moeilijk om onze trotse hond zo te zien. Hij was er zelf ook duidelijk miet blij mee.

Bij hem wilde de kop meer dan het lijf, de eerste keer dat hij door zijn achterpoten zakte was hij boos, toen hij over een laag hekje sprong en omkukelde, was hij ook zeer verontwaardigd (en stonden bij ons de tranen in de ogen). Wanneer het klaar is, is voor iedereen anders. Wij hadden ons ‘nakje best een oude dag met knuffels, kleedje bij de haard en veel lekker dingen gegund, maar hij was er duidelijk miet gelukkig mee.

Enige wat ik je mee wil geven; is het hijgen geen pijn?

oo net ook weer, dat doet ie vaak, 's avonds voor de deur gaan staan ik wil naar buiten. Sta je op maak je de deur open, loopt ie terug de woonkamer in en gaat binnen water drinken.
En dat kan zich een paar keer vaak.


Pijn? Tja 100% kan ik natuurlijk niks uitsluiten.
Maar het is dan wel vooral 's avonds na het eten. Ok bij wandelingen hijgt hij ook wel eens de ene keer wat meer dan de andere, maar goed het is wel een 11 jarige newf. En hij loopt eigenlijk heel erg goed nog voor een 11 jarige newf.

Hij is altijd wel een beetje een onrustige Dombo geweest, dus het is wel best lastig inschatten hoe en waar het vandaan komt