Barfplaats.nl

Bij mijn Harrie, Old English Bulldog 10jr, zijn pas foto's gemaakt van beide ellebogen en is gebleken dat hij behoorlijke artrose heeft, waarvan de linker nu ontstoken is.
Ik zou nu graag naar een orthopeed willen om te kijken wat hij evt kan doen.

4 weken geleden had ik al een afspraak gemaakt, ivm problemen met zijn kussentje(blijft scheuren), bij een dermatoloog in het UKG in Utrecht. Hier hebben we, nadat gebleken is dat hij artrose heeft, een combi afspraak van gemaakt met ook een orthopeed (misschien loopt hij raar door de artrose waardoor zijn kussentje scheurt).

Nu ben ik al een poosje aan het lezen op het forum over goeie orthopeden (beter eerst kunnen doen ) maar, het UKG wordt zeer weinig genoemd.
Er zijn er vele maar ik moet een keuze maken, ben nu zover dat ik nog twijfel tussen twee orthpeden en dat zijn Lorenzo Pillen (Spoed en verwijskliniek voor dieren te Rotterdam) en Lars Theyse (Diergeneeskundig verwijscentrum Dordrecht), of toch gewoon naar het UKG.

Iemand advies misschien?

Ik ben niet heel enthousiast over Lorenzo Pillen. Het feit dat ik mijn hond heb laten inslapen zal zeker ook meespelen. Maar ik vond de communicatie echt niet heel duidelijk. Mijn hond had zijn achillespees verrekt. Ik heb niet de juiste informatie gehad over de voor en nadelen van wel en niet meteen opereren, ik heb geen duidelijke info gehad over het wel of niet aan laten meten van een speciale brace, en toen we het hele traject achter de rug hadden en op controle gingen was de conclusie, scheurtjes zijn hersteld, maar nu luxeert de pees, kunnen het gewricht vastzetten maar weet niet of dat helpt dus kijk maar.

Uiteindelijk maar terug gegaan naar mijn eigen praktijk voor advies wat nu te doen. Die kwamen tenminste nog met andere opties als fysiotherapie, pijnbestrijding, koelen etc.

Ik vond hem een echte 'arts'. Ik denk wel heel kundig in bv opereren (dat weet ik dus niet maar zo kwam hij over), maar in de communicatie naar het baasje, even overleggen en samen een plan maken, zorgen bespreken, nee dat niet. En daar had ik wel moeite mee, want voor ons was het dus de keuze wel behandelen, of in laten slapen, en dat doe je ook niet zo even 1, 2, 3 zeg maar.

Wat verschrikkelijk dat je om die reden hem hebt moeten laten inslapen.

Ik was er gisteren zogoed als uit dat ik naar Lorenzo zou gaan. Nu ga ik weer twijfelen.
Een aantal jaren geleden is mijn Harrie door hem geopereerd aan een gescheurde knieband, is heel goed gelukt.
Wat je schrijft over 'een echte arts' kan ik wel deels begrijpen, hij heeft idd een bepaalde aanpak.

Maar zoals je zegt, en ook mijn eerdere ervaring, kan hij denk ik goed opereren, en dit is wat ik hoop dat bij Harrie mogelijk is.

Tja...het blijft moeilijk, iig bedankt voor je antwoord.

Qua communicatieve vaardigheden ben ik bang dat je met Lars Theyse niet veel opschiet.
Ik heb die man jarenlang als docent gehad op de faculteit, en echt eigenaar-vriendelijk is hij ook niet. Maar dat kon wel eens voor alle orthopeden gelden.
Ik denk dat het enige is wat je kan doen, is zorgen dat je van tevoren al heel goed weet wat je wil vragen en zeggen. En je niet laten afschepen.
Realiseer je wel, dat een orthopeed ook niet veel anders kan dan opereren, dus dat het al gauw daar op uitdraait. Als je iets alternatiefs wil, zal je zelf contact moeten opnemen met een osteopaat (dat zou mijn advies zijn), of een fysiotherapeut.

Nozum schreef:Wat verschrikkelijk dat je om die reden hem hebt moeten laten inslapen.

Ik was er gisteren zogoed als uit dat ik naar Lorenzo zou gaan. Nu ga ik weer twijfelen.
Een aantal jaren geleden is mijn Harrie door hem geopereerd aan een gescheurde knieband, is heel goed gelukt.
Wat je schrijft over 'een echte arts' kan ik wel deels begrijpen, hij heeft idd een bepaalde aanpak.

Maar zoals je zegt, en ook mijn eerdere ervaring, kan hij denk ik goed opereren, en dit is wat ik hoop dat bij Harrie mogelijk is.

Tja...het blijft moeilijk, iig bedankt voor je antwoord.

Nu ja goed, jouw situatie is natuurlijk ook weer anders, want jij bent bekend met het probleem, artrose in ellebogen is ook wel een bekend probleem, en met jouw hond is het vast ook weer heel anders.
Mijn hond trok het hele traject niet goed, hij raakte ontzettend overprikkeld, kreeg een kort lontje, en vond zijn leven eigenlijk niet meer leuk. Daarom wilde ik niet nog eens opereren en het traject van herstel opnieuw in, want ik schatte echt in dat het dan een keer goed mis zou gaan (bijten). Dat was wel iets wat ik niet kon bespreken met Lorenzo, daar had hij niet echt een boodschap aan zeg maar, hij gaf gewoon aan je kunt bij mij komen voor opereren, of niet. Klaar. Wat ik dan het beste kon doen als ik voor niet opereren koos, had hij geen advies in.
Dit was ook mijn eerste probleem ooit met een hond op orthopedisch gebied, dus ik wist niet veel en was daardoor ook wel onzeker. Daar kon hij ook niet zo veel mee, en dat vond ik lastig.

Spikkelneus schreef:

Ja daar heb je zeker ook gelijk in. Ik had alleen geen idee. Hij zegt dan bv; zorg voor een brace als hij uit het gips komt, dat kan behulpzaam zijn. Hier heb je een folder. En dan blijkt diegene aan de andere kant van het land te zitten (lang autorijden is ook niet echt praktisch met een onrustige hond met een kapotte poot), ook nog eens 3 weken dicht te zijn ivm vakantie, een brace maken 3 weken kost, er een gipsafdruk gemaakt moet worden en dat kan niet omdat Gijs toen nog een gipsspalk had, en dat die brace ook nog eens 1000,- ofzo kost. Dat vind ik veel geld voor iets wat 'behulpzaam kan zijn'. Dus dan wil ik weten hoe belangrijk het is, maar dan krijg je het antwoord dat hij dat niet in kan schatten. Lastig. Zo hadden we het in totaal over 2 operaties a 1000,- minimaal, een gipsspalk voor 6 weken met 5 wisselingen a 350 per keer (wat dan na de tweede operatie nog een keer had gemoeten), een half jaar pijnstillers a 70 euro per maand, en dan nog een brace a 600,- 1000,- en da's toch allemaal heel veel geld voor dingen waarvan hij dan zegt, ik weet niet of het werkt, en ik dan ondertussen met een ongelukkige hond zit die gek wordt in zijn hoofd en we met kalmeringsmiddelen rustig houden.

Dan heb je het over een kostenplaatje van, euh, 5000 euro ofzo, een traject van een jaar waarin je intensief met je hond aan de slag moet, en waarin de kans dat mijn hond zou doordraaien ook nog aanwezig is, met ook nog eens de kans dat het allemaal voor niets is en we hem alsnog hadden moeten laten gaan. Een beetje meedenken daarin is op zich wel gewenst...

Maar goed, zoals ik dan zei, elke situatie is weer anders, en ook elk baasje is weer anders. Met wat ik nu weet had ik het toen ook echt wel heel anders aangepakt. Maar ik was de eerste keer al hartstikke van slag omdat mijn hond zo hup onder narcose en in een spalk gezet werd, en ik dus 'ineens' een groot probleem had en tig praktische dingen moest regelen, en oh ik moet altijd zo slikken bij onder narcose brengen want dat lijkt op....

Dus. Ik zou dus zeker niet zeggen, je moet niet naar hem toe. Je kent hem al, dus je kunt je er ook zeker wel op voorbereiden en voor jezelf een plan van aanpak maken.

Spikkelneus schreef:Qua communicatieve vaardigheden ben ik bang dat je met Lars Theyse niet veel opschiet.
Ik heb die man jarenlang als docent gehad op de faculteit, en echt eigenaar-vriendelijk is hij ook niet. Maar dat kon wel eens voor alle orthopeden gelden.
Ik denk dat het enige is wat je kan doen, is zorgen dat je van tevoren al heel goed weet wat je wil vragen en zeggen. En je niet laten afschepen.
Realiseer je wel, dat een orthopeed ook niet veel anders kan dan opereren, dus dat het al gauw daar op uitdraait. Als je iets alternatiefs wil, zal je zelf contact moeten opnemen met een osteopaat (dat zou mijn advies zijn), of een fysiotherapeut.

Onze orthopeed (al is hij geen officieel NL specialist, hij is bijzonder vakkundig en ervaren) was zeker wel eigenaar vriendelijk en denk mee in alle behandelmogelijkheden. Ook als je niet voor opereren wil gaan. Alleen die zit dus in Sneek (kliniek de Waterpoort)

Spikkelneus schreef:Qua communicatieve vaardigheden ben ik bang dat je met Lars Theyse niet veel opschiet.
Ik heb die man jarenlang als docent gehad op de faculteit, en echt eigenaar-vriendelijk is hij ook niet. Maar dat kon wel eens voor alle orthopeden gelden.
Ik denk dat het enige is wat je kan doen, is zorgen dat je van tevoren al heel goed weet wat je wil vragen en zeggen. En je niet laten afschepen.
Realiseer je wel, dat een orthopeed ook niet veel anders kan dan opereren, dus dat het al gauw daar op uitdraait. Als je iets alternatiefs wil, zal je zelf contact moeten opnemen met een osteopaat (dat zou mijn advies zijn), of een fysiotherapeut.

Wat ik er niet bijverteld heb is, dat Harrie momenten heeft, de laatste tijd, dat hij soms tijdens uitlaten, een aantal stappen niet op zijn poot kan staan. Vervolgens loopt hij weer 'normaal', en kan dit dagen niet meer voorkomen en dan ineens weer een aantal keren achteralkaar(2 meter niet op kunnen staan, 50 meter 'normaal' en dan weer een aantal meter niet). Soms ook weken gebeurt het niet.
Hij heeft daarbij al een 1,5 jaar dat zijn grote kussentje van diezelfde poot steeds blijft scheuren, en soms een beetje mank heeft gelopen hierdoor (dachten we). DA had geen idee van de oorzaak, kon ook niets vreemds aan zijn gewrichten ontdekken.
Nu werd dat mank lopen erger en vond de DA wel het probleem in zijn elleboog toen het ontstoken was. Nu is er bij mij, na veel lezen over artrose, een lichtje gaan branden dat er misschien een los fragmentje in zijn gewricht zit. Hij heeft waarschijnlijk geen last gehad van die kussen maar van zijn elleboog.

eelke schreef:

Dat is idd een hele moeilijke situatie geweest voor je, en als je dan ook geen duidelijkheid krijgt van een specialist...heel lastig.
Ook idd is iedere situatie anders. Harrie wil nog heel graag. Hij krijgt al een poosje van alles, glucosamine, visseolie, golden paste en op het moment even een ontstekingremmer. Wanneer hij verbetering merkte wil hij buiten gelijk weer rennen (kan nu even niet natuurlijk) en binnen komt hij weer met speeltjes aan enzo.

Ik heb inmiddels de knoop doorgehakt en een afspraak gemaakt bij Lorenzo a.s maandag.

Ben recent naar de artrose-poli van het MCD geweest, waar orthopedisch specialist Dick van Zuilen ons erg fijn heeft behandeld. Mijn hond heeft LPC en artrose in beide ellebogen, een operatie is i.v.m. de artrose niet aan de orde. De mogelijkheid die we wel hebben en waar ik gebruik van zal gaan maken op het moment dat mijn jongen het met pijnstillers en supplementen niet meer redt is stamceltherapie, waarschijnlijk in combinatie met ACP-injecties. Dit is zeker geen wondermiddel en ja, het is behoorlijk prijzig, maar de meeste honden hebben er minimaal 7 maanden veel profijt van, waarbij deze periode bij sommige, waarvan ik de eigenaar gesproken heb, al ver over het jaar doorloopt.

*Remy* schreef:Ben recent naar de artrose-poli van het MCD geweest, waar orthopedisch specialist Dick van Zuilen ons erg fijn heeft behandeld. Mijn hond heeft LPC en artrose in beide ellebogen, een operatie is i.v.m. de artrose niet aan de orde. De mogelijkheid die we wel hebben en waar ik gebruik van zal gaan maken op het moment dat mijn jongen het met pijnstillers en supplementen niet meer redt is stamceltherapie, waarschijnlijk in combinatie met ACP-injecties. Dit is zeker geen wondermiddel en ja, het is behoorlijk prijzig, maar de meeste honden hebben er minimaal 7 maanden veel profijt van, waarbij deze periode bij sommige, waarvan ik de eigenaar gesproken heb, al ver over het jaar doorloopt.

Bedankt voor je reactie, weer wat wijzer geworden voor als ik maandag het een en ander te horen krijg.

Weet je ook waarom een operatie of kijkoperatie waarbij ze het losse stukje weg kunnen halen niet aan de orde is vanwege de artrose?

*Remy* schreef:Ben recent naar de artrose-poli van het MCD geweest, waar orthopedisch specialist Dick van Zuilen ons erg fijn heeft behandeld. Mijn hond heeft LPC en artrose in beide ellebogen, een operatie is i.v.m. de artrose niet aan de orde. De mogelijkheid die we wel hebben en waar ik gebruik van zal gaan maken op het moment dat mijn jongen het met pijnstillers en supplementen niet meer redt is stamceltherapie, waarschijnlijk in combinatie met ACP-injecties. Dit is zeker geen wondermiddel en ja, het is behoorlijk prijzig, maar de meeste honden hebben er minimaal 7 maanden veel profijt van, waarbij deze periode bij sommige, waarvan ik de eigenaar gesproken heb, al ver over het jaar doorloopt.

Kun je daar meer over vertellen?
Ik had ooit begrepen dat je hond dan wel sowieso 2x onder narcose moet daarvoor, of heb ik dat verkeerd?

Hier is wel met artrose stukjes weggehaald dmv kijkoperatie, en dat ging ook super daarna, helaas is na 1,5 jaar weer iets dwars gaan zitten ...

Kaio schreef:Kun je daar meer over vertellen?
Ik had ooit begrepen dat je hond dan wel sowieso 2x onder narcose moet daarvoor, of heb ik dat verkeerd?

Hier is wel met artrose stukjes weggehaald dmv kijkoperatie, en dat ging ook super daarna, helaas is na 1,5 jaar weer iets dwars gaan zitten ...

Dick geeft, zoals ik al zei, heel duidelijk aan dat alle wonderbaarlijke artrose-genezingen of vele jarenlang pijnvrij zijn m.b.t. stamcellen volgens hem behoorlijk overdreven zijn. Hij heeft er echter wel goede ervaringen mee, die van kortere duur zijn. Voorheen moest de hond idd 2x onder narcose (1x om lichaamseigen stamcellen operatief te verwijderen en de 2e keer na 1-2 weken om de stamcellen te injecteren). Dick heeft echter net zo goede ervaringen opgedaan met stamcellen die uit een andere hond gehaald zijn. Hij raadt dan ook aan voor deze allochtone stamcellen te gaan (zelfde resultaat, hond hoeft maar 1x onder narcose en aanzienlijk goedkoper). Ik heb via fb contact met een mevrouw die eind augustus een stamcel/ACP injectie heeft laten zetten in beide elleboogjes van haar hond, die echt heel belabberd liep op maximale pijnstilling. Vorige week vertelde ze dat ze de pijnstillers helemaal heeft stop gezet terwijl de hond weer rent en loopt zonder te manken. Ik ben heel erg benieuwd hoe lang het zo goed blijft gaan. Ik zie deze therapie zelf wel als het laatste middel wat ik wil doen, ook omdat het toch experimenteel is (wat gebeurt er bv met de geïnjecteerde stamcellen, wanneer ze hun werking verliezen, worden ze omgezet in nog meer artrose??)

A ja dan is ie wel eerlijk, ik vraag me ook altijd af of die wonderbaarlijke genezingen heel erg waar zijn.
Weet jij ook iets over revalidatie traject na de operatie? Of is het niet zozeer een operatie? Echt alleen injecteren? Want hier was het revalidatie traject langer dan 6 weken en zeker de eerste weken maar tig keer per dag heel kort lopen, ik had een jankende hond aan de riem! Niet lopen was best hel voor hem.

*Remy* schreef:Voorheen moest de hond idd 2x onder narcose (1x om lichaamseigen stamcellen operatief te verwijderen en de 2e keer na 1-2 weken om de stamcellen te injecteren). Dick heeft echter net zo goede ervaringen opgedaan met stamcellen die uit een andere hond gehaald zijn. Hij raadt dan ook aan voor deze allochtone stamcellen te gaan (zelfde resultaat, hond hoeft maar 1x onder narcose en aanzienlijk goedkoper).

Hoe komen ze aan de stamcellen van een andere hond?

Kom net terug van de orthopeed. Er is van beide ellebogen een ct-scan gemaakt.
Hij heeft in beide ellebogen meerdere losse stukjes. Tevens leek het dat hij in zijn linker elleboog op een bepaalde plaats nog maar weinig kraakbeen over heeft. Daar leek de gewrichtsspleet erg klein.
Dit kan Mediaal compartiment syndroom zijn.

Hij gaf het advies om ten eerste een arthroscopie uit te voeren, losse stukjes verwijderen en glad schaven. Tijdens die werkzaamheden kan hij dan ook pas zien of het echt een Med. Comp. Syndroom is.
Hij kan dan later een corrigerende operatie uitvoeren, een PAUL.

Als derde en laatste stap, zijn de bloed en stamcel injecties.

Ja..........ik ben het even allemaal aan het laten bezinken. Mijn eerste gedachte is iig die Arthroscopie en die losse stukjes weghalen en schaven.
Mocht hij hierna nog kreupel zijn door de M.C.Syndroom..............tja, denk niet dat ik hem nog die PAUL operatie aan wil doen. Misschien is dan die stamcel injectie nog een mogelijkheid.
Moeilijk

Die arthroscopie heeft Fozzy dus ook gehad, weinig litteken toch wel een revalidatie traject echt wel langer dan 6 weken ( komt met name doordat je eerst weinig mag en dan weer moet opbouwen en dus met 6 weken nog niet zo ver hebt kunnen opbouwen dat alle spieren weer zo zijn als het hoort) maar ging daarna goed tot eind deze zomer. Maar ken meer honden die veel blijvende baat hebben gehad.

Heb nog even zitten googlen op PAUL, eh dat lijkt me een vrij ingrijpende operatie, en zoals ik lees ook effectiever bij jonge honden. Ik denk niet dat ik dat bij een oudere hond zou doen, vanwege ook langer herstel benodigen van oudere dieren. Zowel lichamelijk als ook geestelijk.