Barfplaats.nl

wie heeft daar wel eens van gehoord?
het bestaat bij kinderen
is een vreeselijke ziekte
maar nu is er iemand met een baegel die zegt dat haar hond ook lafora heeft.
en dierenartsen kennen die ziekte niet zegt ze

Nog nooit van gehoord dus even gegoogled en toen kwam ik deze link tegen
http://laforadogs.org/
Paul Mandigers schrijft er ook wat over http://www.veterinair-neuroloog.nl/ziektes/epilepsie
Lijkt mij iets voor de specialist en niet de reguliere da

pluk schreef:Nog nooit van gehoord dus even gegoogled en toen kwam ik deze link tegen
http://laforadogs.org/
Paul Mandigers schrijft er ook wat over http://www.veterinair-neuroloog.nl/ziektes/epilepsie
Lijkt mij iets voor de specialist en niet de reguliere da

het geen gewone epileptie
zoek maar op lafora bij kinderen

nikèdog2000 schreef:het geen gewone epileptie
zoek maar op lafora bij kinderen

Staat verderop in het stuk van mandigers een heel stuk over.

Martine-Tom schreef:Staat verderop in het stuk van mandigers een heel stuk over.

Dit dus...

Andere gegeneraliseerde vormen
Naast deze klassieke tonisch-clonische aanval zijn er bij de mens vijf andere gegeneraliseerde vormen herkenbaar die niet altijd even goed bij onze huisdieren herkend kunnen worden (2, 3). Ook bij deze vormen is er min of meer een duidelijk bewustzijnsverlies. De tweede vorm is een zuiver tonische aanval met opnieuw bewustzijnsverlies, maar extreme spierstijfheid. De derde vorm, een clonische aanval, bestaat uit opnieuw verlies van bewustzijn en alleen clonische bewegingen met de benen. Atonische aanvallen (vierde vorm) kenmerken zich door een plotseling verlies van spierspanning. Myoclonische aanvallen (vijfde vorm) presenteren zich als het plotseling schokken van een of meer spiergroepen. De meest bekende myoclonale epilepsie bij honden is Lafora in Beagles, Bassets en Dashunds (7). De aanval wordt getriggerd door geluid of licht (7). De zesde vorm zijn absences. Hierbij valt de patiënt heel even weg. Deze vorm noemde men vroeger ‘petit mal’. Deze terminologie is net als het woord ‘grand mal’ niet meer in gebruik (3, 5). Van deze vijf vormen zijn voor onze beroepsgroep alleen de tonische en myoclonische epilepsie redelijk goed herkenbaar.

Ja, dit is inderdaad werk voor Paul Mandigers en niet voor een gewone dierenarts. Heftig zeg . Komt het vaak voor bij Beagles, Bassets en Dashunds dat je weet?