[pike]

Het is zo moeilijk. Ik zit mij steeds te bedenken wat ik nou gemist heb. Ergens moet ik wat gemist hebben toch? Als hij zulke enorm hoge leverwaardes heeft. Maar behalve het meer drinken waren er geen symptomen. Ja hij is ook wel afgevallen. Maar een paar weken geleden heb ik hem geplukt. Zijn enorme dikke vacht kan nogal wat verbergen, maar wat er toen onder de vacht vandaan kwam was alles behalve dramatisch. Hij was mooi slank. Maar nu is hij inmiddels 2 kg kwijt. Waarom heb ik gemist dat het zo fout was bij hem????? Alles wat er op hem was aan te merken werd hier weggezet als: hij wordt oud. Niet zulke enorme wandelingen meer. Hij liep nog "maar" een uur 's ochtends want langer dat trok hij niet meer zo goed. Nou ja, mag het als je 13+ bent? De da die ik dat vertelde vond het nog heel wat voor zijn leeftijd. En bij warm weer had hij er extra veel moeite mee. Dan had hij pauze nodig onderweg, wat hij natuurlijk ook kreeg. Maar ook als jonge hond had hij moeite met warm weer. Hij schrokte niet meer zoals vroeger, was langer bezig met eten maar at wel alles op. Ik heb daartoe nog naar zijn gebitje laten kijken begin van het jaar, want alhoewel ik zelf niets kon ontdekken kon het natuurlijk zo zijn dat er iets zeer deed aan zijn kiezen. Was niet het geval. Zijn ontlasting was perfect de laatste tijd. Keurige barfkeuteltjes. Pike was verder gewoon Pike. Hoe is het nou toch mogelijk dat hij van binnen zo slecht is????

Op dit moment is er maar een ding wat extra opvalt, de afgelopen 2 dagen. Na zijn ochtendwandelingetje eet hij een bakje. Dan gaat hij liggen om te slapen, maar als ik dan naar hem ga kijken ligt hij te rillen. Omdat ik dacht dat hij misschien koorts had heb ik zijn temperatuur opgenomen, maar die is normaal (37,8-37,9 meet ik). Ik leg er dan maar een dekentje over, en hij stopt dan snel met bibberen. Heeft hij het gewoon koud omdat hij oud (en ziek/zwak) is?

[Siberienne]

Och arme... zowel voor jou als Spike.

Verwijt jezelf ajb niks. Zorgzame hondenmoeder, zo lief zoals je dan aan een dekentje voor hem denkt.

Het is gewoon heel moeilijk, ze laten vaak maar weinig zien... ik heb het zelf meegemaakt bij mijn vorige hond, wekenlang "beetje niet lekker, wat slechter eten, bloedwaardes nog goed, even aankijken en dan ineens... blijkt hij een darmtumor te hebben met 3 gaten in zijn darm waarbij het maagvocht zo in de vrije buikholte loopt...

(het hele verhaal staat hier: http://huskyheren.blogspot.nl/2016/02/h ... k-dag.html )
Ik heb mij ook lang schuldig gevoeld, dat werd eigenlijk pas minder toen een goede vriendin van mij hetzelde overkwam. Haar hond at wat minder, was 10 jaar, niet helemaal fit, bloedwaardes ok, hoewel 1 nierwaarde wat aan de hoge kant. Maar we banjerden nog met z'n alle uren over het strand... echo: niertumor. Nog geopereerd, kwam een kilo tumor uit maar het bleek toch te laat want vrij kort daarna overleed hij aan uitzaaiingen.

Het is gewoon heel heel moeilijk om het te zien. Want weet je, de hond neemt het leven met de dag, of eigenlijk met het uur. Als het gaat gaat het, gaat hij lekker mee op stap, geniet van wat er gebeurt om hem heen. En als ze zich wat slechter tonen, is het vaak ook echt slecht.

Heel heel veel sterkte voor jullie, ik hoop dat jullie nog wat mooie tijd samen gegund is. Geef Spike een aai van me en voel jezelf niet schuldig. Spike weet hoeveel je van hem houdt en hoe goed je voor hem zorgt. Dat telt. Helaas hebben we qua gezondheid niet alles in de hand.... alleen voelt dat op dit moment ontiegljk hard en oneerlijk

[Kaela]

Verwijt jezelf niets. Ze zijn zo goed in verbergen. En 13 is een hele leeftijd, dan is het ook niet raar als hij niet gezond meer is. Het lijkt wel alsof honden steeds ouder worden (althans dat gevoel krijg ik soms, als ik zie hoe oud sommige BP honden haast fluitend zijn geworden), maar 13 is gewoon stokoud. Hoe verdrietig dat ook is, dan horen kwalen er helaas heel vaak bij.

Dit is ook wel de reden waarom ik vaak "zeur" als ik op fora lees dat mensen denken dat het wel meevalt, want Fiffi piept niet/eet nog goed/wil nog wel spelen. Ze zijn zo hard voor zichzelf. Het valt gewoon vaak pas veel te laat op. Wij zijn ons meerdere keren rotgeschrokken hoe extreem Oscar opknapte na (aanpassing van) pijnmedicatie. Dan zie je pas hoe erg het was en realiseer je hoe lang je het niet door hebt.

Maar je doet je best, je hebt alles voor jou Pike over en meer kun je niet doen. Hopelijk blijft ie wat opknappen en kunnen jullie nog een poos van elkaar genieten. Hoe geliefd zal hij zich voelen als jij het dekentje over hem heen legt en hem zijn pannenkoekjes geeft

[smulpaap]

Ik sluit me hier bij aan hoor . Je bent altijd zorgzaam , kritisch , en je hebt alles voor je honden over . Dus verwijten ? Nee hoor
En idd 13 jaar is een hele leeftijd . En dat het lichaam het dan zo zoetjes aan af laat weten , dat hoort er helaas bij
Een hond is hard voor zichzelf , maar ik denk dat wij eigenaren ook maar wat graag onze grenzen verleggen
Want we zijn immers altijd goed met ze bezig , gezonde voeding enz enz . Dus ... dan mogen ze toch ouder worden dan een hond die dat niet allemaal krijgt ?
Ik bespeur het bij mezelf ook weleens . Maar ik zie ze hier toch ook echt per maand ouder worden
Vanmorgen bv nog , we waren al een tijdje niet in een bepaalde polder geweest . Voorheen redden ze de gehele ronde nog
Nu moesten we halverwege even op een bankje gaan zitten , en ze moesten eerder in de kar dan voorheen
De wandelingen worden korter , het uithoudingsvermogen gaat achteruit , ze kunnen niet zo goed meer tegen de warmte
Ik zie twee smaller wordende koppies ....
Ze gaan meer slapen . Kortom , wat een verschil met 6-12 maanden geleden

En ook ik hoop dat Pike nog even bij jullie kan blijven , lekker genieten van de pannenkoekjes , zijn dekentje en vooral al jullie liefde

[pike]

Natuurlijk is Pike een oude hond, daar ben ik mij zeker van bewust. Drie jaar geleden waren er al de eerste kleine dingetjes waaraan je kon merken dat hij wat ouder werd. En ja, het zou geweldig mooi zijn als ze gewoon gezond oud werden en nergens last van hadden maar dat is natuurlijk een utopie. Dat ze wat gaan mankeren ligt wel voor de hand. Maar als je hem ziet lopen, zo soepeltjes met zijn bijna 14, dan is het moeilijk te geloven dat hij zo ziek is, dat was wel even een klap. Maar goed het feit ligt er, en we proberen ervan te maken wat ervan te maken valt. En genieten van hem zolang hij er is. Hij wordt wel verwend nu
Weet niet of dit lukt:



Edit Lique: Heb even je link gefikst

[tt-tjes]

Ik weet van Chendo dat als hij misselijk was door zijn hoge leverwaarden dat hij dan absoluut geen vlees wilde, maar gekookte havermout wel.

[charmed]

Het is zo moeilijk. Ik zit mij steeds te bedenken wat ik nou gemist heb. Ergens moet ik wat gemist hebben toch? Als hij zulke enorm hoge leverwaardes heeft. Maar behalve het meer drinken waren er geen symptomen. Ja hij is ook wel afgevallen. Maar een paar weken geleden heb ik hem geplukt. Zijn enorme dikke vacht kan nogal wat verbergen, maar wat er toen onder de vacht vandaan kwam was alles behalve dramatisch. Hij was mooi slank. Maar nu is hij inmiddels 2 kg kwijt. Waarom heb ik gemist dat het zo fout was bij hem????? Alles wat er op hem was aan te merken werd hier weggezet als: hij wordt oud. Niet zulke enorme wandelingen meer. Hij liep nog "maar" een uur 's ochtends want langer dat trok hij niet meer zo goed. Nou ja, mag het als je 13+ bent? De da die ik dat vertelde vond het nog heel wat voor zijn leeftijd. En bij warm weer had hij er extra veel moeite mee. Dan had hij pauze nodig onderweg, wat hij natuurlijk ook kreeg. Maar ook als jonge hond had hij moeite met warm weer. Hij schrokte niet meer zoals vroeger, was langer bezig met eten maar at wel alles op. Ik heb daartoe nog naar zijn gebitje laten kijken begin van het jaar, want alhoewel ik zelf niets kon ontdekken kon het natuurlijk zo zijn dat er iets zeer deed aan zijn kiezen. Was niet het geval. Zijn ontlasting was perfect de laatste tijd. Keurige barfkeuteltjes. Pike was verder gewoon Pike. Hoe is het nou toch mogelijk dat hij van binnen zo slecht is????

Op dit moment is er maar een ding wat extra opvalt, de afgelopen 2 dagen. Na zijn ochtendwandelingetje eet hij een bakje. Dan gaat hij liggen om te slapen, maar als ik dan naar hem ga kijken ligt hij te rillen. Omdat ik dacht dat hij misschien koorts had heb ik zijn temperatuur opgenomen, maar die is normaal (37,8-37,9 meet ik). Ik leg er dan maar een dekentje over, en hij stopt dan snel met bibberen. Heeft hij het gewoon koud omdat hij oud (en ziek/zwak) is?

Tja, zoiets opmerken is moeilijk, bij Prudence werd het vaak direct opgemerkt (na de eerste keer) omdat ze 1x per 6 of 4 weken bloed geprikt werd, dus dan zagen we verder eigenlijk nog weinig, maar dan was er wel weer iets met de lever aan de hand. Dat trillen is echt iets van niet prettig voelen denk ik, Prudence had dat ook vaak. Leverproblemen merk je normaal laat op. Daar kan niemand wat aan doen! Het zijn vage symptomen, net als bij Prudence toen haar laatste leverontsteking niet over wilde gaan en bleek dus 1 1/2 jaar later iets anders te hebben dan een leverontsteking! Daar kan niemand wat aan doen. Die vragen zijn menselijk, dat heb ik ook steeds met alle problemen die Prudence had. Laat het los, Leverproblemen merk je niet meteen. Prudence was bij de eerste leveronsteking alleen maar sloom, ze speelde nog, ze rende nog, pas toen ze waardes van GPT 4.441.4 had voelde ze zich lichtelijk misselijk en ze was oker geel! Dus ga je zelf geen verwijten maken. Prudence was er toen ook heel slecht aan toe!

[pike]

Dank je wel Lique, ik kreeg het niet voor elkaar.

Op dit moment schrokt Pike als vanouds zijn bakje leeg en likt hem helemaal schoon. En de boekweitpannenkoeken worden zowat uit mijn vingers gerukt.
's ochtends komt hij pas uit zijn bed als we gaan wandelen, geen minuut eerder. Hij gaat wel graag mee. Naar buiten gaan was altijd alles voor hem en kon nooit lang genoeg duren. Hij loopt ' s ochtends nu zo'n drie kwartier. Hij wil wel meer en verder maar ik ben bang dat dat teveel voor hem is. Ook gezien zijn voedingstoestand want hij is al vrij mager. Bij thuiskomst wil hij graag eten (hij krijgt dan een deel leverdieet) en dan gaat hij weer slapen. Hij ligt dan te bibberen, hij zal zich inderdaad wel niet prettig/lekker voelen, koorts heeft hij in elk geval niet, maar er gaat nu direct een dekentje over als hij gaat liggen en dan gaat het wel goed, gaat hij niet liggen bibberen. Hij vindt dat dus blijkbaar wel erg prettig.
Hij slaapt dan best lang, uren, tot in de middag, maar als hij wakker wordt is hij best attent en opgewekt. Vanmiddag deed hij ook mee met een partijtje gek doen met Jakkie en Duc. HIj wil wel constant graag eten en zet zijn beste beentje voor om wat te krijgen. Als hij 's middags wakker wordt krijgt hij een (boekweit)pannenkoek, en aan het einde van de middag na zijn ommetje weer zijn leverdieet. En 's avonds na zijn ommetje nog een pannenkoek. Dat grage eten komt natuurlijk door de prednison, maar ik hoop dat hij er ook een beetje door aan gaat komen. Lijkt me vrijwel onmogelijk om van het leverdieet aan te komen, of het zou van de koolhydraten uit de boekweit moeten zijn? Ik durf hem niet meer eten te geven dan hij nu krijgt, ben bang dat dat dan te belastend wordt. De rest van de dag zie ik hem ook niet meer bibberen als hij gaat liggen.
Vrijdag gaan we naar de da voor controle. Pike staat nu op 10 mg pred per dag en zou volgende week verder omlaag moeten in dosering. Maar ik ga vragen of ik hem daar nog een week langer op mag houden, met het oog op wat Lisette Overduyn aan tt-tjes heeft verteld over de dosering. De da is momenteel met vakantie, er zit nu een plaatsvervanger. Maar ze komt over een week terug en dan vraag ik of zij contact zou willen opnemen met Lisette betreffende de dosering.

[tt-tjes]

Dat is wel het overwegen waard. Lisette Overduin zei tegen mij dat te snel de dosering naar beneden wordt gezet.
Indien hij idd een hepatitis heeft moet hij echt langer op deze dosering.
En verwijt jezelf niets. Chendo werd uit het niets zo ziek dat ik in november op het punt gestaan heb om hem in te laten slapen. Terwijl ik van tevoren niets aan hem gemerkt heb.

[pike]

Dat is wel het overwegen waard. Lisette Overduin zei tegen mij dat te snel de dosering naar beneden wordt gezet.
Indien hij idd een hepatitis heeft moet hij echt langer op deze dosering.

Daarom wil ik ook vragen hem even op die 10 mg te laten tot de vaste da terug is en die dan laten bellen. Zij had Lisette ook al voorgesteld om heen te gaan voor biopten mocht er niets uit de dunne-naald biopten komen. Maar aangezien hij zo heftig reageerde naar aanleiding van de verdoving durf ik het niet meer aan hem onder narcose te laten brengen. Volgens mij gaat hij het dan niet meer overleven. Heengaan heeft dus nauwelijks nut, de bevindingen die er nu zijn kunnen ook over de telefoon of mail worden doorgegeven, en dat kan de dierenarts beter dan ikzelf.

En verwijt jezelf niets. Chendo werd uit het niets zo ziek dat ik in november op het punt gestaan heb om hem in te laten slapen. Terwijl ik van tevoren niets aan hem gemerkt heb.

Ik heb me er bij neergelegd. Het is zoals het is. Was hij jong geweest had ik hem ongetwijfeld eerder laten nakijken, nu was het tja PIke wordt oud. Wat natuurlijk ook zo is. En het eeuwige leven hebben ze nou eenmaal niet.
Ik heb de afgelopen dagen het topic van Chendo doorgewerkt, daaruit blijkt ook wel hoe moeilijk het is om tot de juiste diagnose te komen, én de juiste therapie. Jullie zijn nu al 9! maanden verder en het lijkt me vreselijk om een jonge hond te hebben met problemen die dermate ernstig zijn dat je aan inslapen moet gaan denken. Ik hoop echt en duim hard voor jullie dat het nu eindelijk goed gaat komen en dat Chendo nog heel wat mooie jaartjes tegemoet kan gaan.

[tt-tjes]

Daarom wil ik ook vragen hem even op die 10 mg te laten tot de vaste da terug is en die dan laten bellen. Zij had Lisette ook al voorgesteld om heen te gaan voor biopten mocht er niets uit de dunne-naald biopten komen. Maar aangezien hij zo heftig reageerde naar aanleiding van de verdoving durf ik het niet meer aan hem onder narcose te laten brengen. Volgens mij gaat hij het dan niet meer overleven. Heengaan heeft dus nauwelijks nut, de bevindingen die er nu zijn kunnen ook over de telefoon of mail worden doorgegeven, en dat kan de dierenarts beter dan ikzelf.

Ik heb me er bij neergelegd. Het is zoals het is. Was hij jong geweest had ik hem ongetwijfeld eerder laten nakijken, nu was het tja PIke wordt oud. Wat natuurlijk ook zo is. En het eeuwige leven hebben ze nou eenmaal niet.
Ik heb de afgelopen dagen het topic van Chendo doorgewerkt, daaruit blijkt ook wel hoe moeilijk het is om tot de juiste diagnose te komen, én de juiste therapie. Jullie zijn nu al 9! maanden verder en het lijkt me vreselijk om een jonge hond te hebben met problemen die dermate ernstig zijn dat je aan inslapen moet gaan denken. Ik hoop echt en duim hard voor jullie dat het nu eindelijk goed gaat komen en dat Chendo nog heel wat mooie jaartjes tegemoet kan gaan.

Lief van je.
Zoals hij nu is denk ik er gelukkig niet meer aan dat ik hem in moet laten slapen, maar toen heb ik echt op het punt gestaan. Ik had gewoon de pech een DA te treffen die dacht dit zelf wel op te kunnen lossen (een soort selfmade internist zeg maar). En als leek ga je daar dan in mee. Dat heeft me dus bijna mijn hond gekost (en heel veel geld). Ik heb het volste vertrouwen dat Lisette Overduin er voor kan zorgen dat we dit achter ons kunnen laten.

Gaat het wel goed met de 10 mg prednison? Voelt hij zich wat beter?

[pike]

Lief van je.
Zoals hij nu is denk ik er gelukkig niet meer aan dat ik hem in moet laten slapen, maar toen heb ik echt op het punt gestaan. Ik had gewoon de pech een DA te treffen die dacht dit zelf wel op te kunnen lossen (een soort selfmade internist zeg maar). En als leek ga je daar dan in mee. Dat heeft me dus bijna mijn hond gekost (en heel veel geld). Ik heb het volste vertrouwen dat Lisette Overduin er voor kan zorgen dat we dit achter ons kunnen laten.

Gaat het wel goed met de 10 mg prednison? Voelt hij zich wat beter?

De ene dag ben ik optimistischer dan de andere. Hij is in elk geval beter dan de dagen na de echo en biopten. Toen was hij er slecht aan toe en vroeg ik me echt af wat ik hem aangedaan had.
Hij eet weer heel erg graag zijn bak leeg, en snel, zijn boekweitpannenkoekjes moet hij afhappen uit de hand anders slikt hij die in een keer door wat dat betreft is hij net als vroeger, schrokop. Maar nu komt het ongetwijfeld door de pred. Alle eten houdt hij ook binnen, en zijn ontlasting is prima. Dus dat gaat wel goed.
Hij loopt 2x per dag een wandelingetje, maar 's avonds wil hij alleen één grote plas in de tuin doen en niet meer de straat op.
Verder ligt hij veel, al dan niet te slapen, en ik zie hem regelmatig rillen.
Alles bij elkaar vind ik hem, nu dat hij aan de prednison is, slechter dan vóor ik de eerste keer naar de dierenarts ging. En of dat nu komt doordat die roes hem een terugslag heeft gegeven, of door de medicatie, of dat zijn gezondheidstoestand nu snel verslechterd is, dat durf ik niet te zeggen. HIj hing tot voor een paar weken altijd nog de vrolijke pias uit, dat zie ik nu niet meer eigenlijk

[tt-tjes]

Van acute hepatitis zijn ze heel ziek. Dat vraagt bergen energie. En vlak de prednison niet uit op die dosering worden ze ook slomer en slapen veel. Chendo speelt nu ook niet.

[pike]

Gekke is dat er een groot verschil zit in de ochtend en de middag. 's Ochtends komt hij zo goed als niet van zijn plek (hij eet wel en loopt een ommetje). Als ik terugkom van boodschappen doen komt hij ook niet overeind om te begroeten en zelfs een kwispel kan er niet af. 's Middags daarentegen loopt hij als een tierelier, is amper bij te houden, is attent, vraagt om eten, volgt me overal. Pas na zijn avondommetje met aansluitend nog een hapje gaat hij pas weer echt liggen en wil niks meer doen.

[Siberienne]

Wanneer krijgt hij zijn prednison? Dus op welke tijd vd dag? En hoe vaak / wanneer eten?