Barfplaats.nl

donderdag 25 februari kreeg mijn 13 jaar (bijna 14) oude poes opeens last van een bloedneus.
De hele dag heeft ze bloed verloren uit haar neusje (niezen, druppeltjes en bloedbellen blazen). De dierenarts wist het niet goed en dacht vanwege een extreem hoge hartslag eerst aan een schildklierprobleem. Ze heeft bloedonderzoek gehad, maar dit was niet het geval.
Injectie met antibiotica gehad en weer naar huis.

Bloedwaarden:
ureum 8 (4.9-11.9)
glucose 10.1 (3.4-5.7)
alkalisch fosfatase 69 (<123)
totaal eiwit 79 (52-77)
GPT/ALT 22 (<105)
Creatinine 164 (80-164)
Schildklier was goed, heb geen waarde

Vrijdagochtend 26 februari had ze opeens een dikke wang aan de linkerkant. Weer naar de dierenarts (een andere deze keer), er zat aan de binnenkant van haar bekje (in vlies tussen tandvlees en wang zeg maar) een behoorlijke bloed/felrode verdikking. Verdenking op ontsteking, langwerkende AB injectie en metacam mee voor de pijnstilling en ontstekingsremmer.

Zaterdag erg geschrokken bij het wakker worden. Frommel, had een paars tot zwart oor aan de binnenkant. Grote bloeduitstorting of zoiets, welke helemaal aan de linkerkant van haar bekje door bleek te lopen tot onder haar kin. Wang was inmiddels wel dunner. Ik schrok me een hoedje!!
Weer naar de weekend dierenarts. Deze wist het ook niet, dacht aan rattengif, maar dat kan haast niet omdat we een tuin afgezet met schrikdraad hebben en zij eigenlijk bijna niet buiten komt, echt een binnenkat. Geen typisch beeld. Weer een andere AB kuur met pillen erbij en maar weer naar huis en afwachten.

Maandag 29 februari toch weer terug naar de dierenarts. Ze is zwakker, er komt alleen nog een heel zwak zielig piepje uit en nu zag ik tussen de haren door ook een "blauwe" plek op haar rechterflank. Haar kin is inmiddels al bijna niet blauw meer, haar oor wel. Deze wist het ook niet, had nog nooit zoiets gezien en dacht nu maar prednoral 5mg en iets sterkere AB pillen te geven voor behandeling van een auto immuunziekte, stollingsziekte/probleem.

Inmiddels begon ze ook met platte voorpootjes te lopen, ze loopt op haar elleboog zeg maar….
De eetlust werd door de prednison niet sterker en uiteindelijk hebben we op 11 maart besloten om de prednison om de dag te geven en op 14 maart helemaal te stoppen en over te stappen op een kwart tabletje mirtazapine 15 mg per 3 dagen en heeft ze als boost een vitamine B injectie gekregen.
Ze ging er echter niet meer van eten maar ging ondertussen heel veel drinken en plaste soms op een stuk plastic waaraan ik zag dat het gewoon doorzichtig was i.p.v. geel.
Het zwarte oor was inmiddels iets weggetrokken naar de buitenzijde, maar dit stuk wordt nu helemaal hard en het oor gaat een beetje hangen.

Op donderdag 17 maart toch maar weer naar de dierenarts. opnieuw bloedonderzoek met deze waardes:
Bloedwaarden:
ureum 30.6 (4.9-11.9)
glucose 7.9 (3.4-5.7)
alkalisch fosfatase 95 (<123)
totaal eiwit 75 (52-77)
GPT/ALT 21 (<105)
Creatinine 203 (80-164)
Tevens schildklier: geen waarde van , maar goed
Calcium goed
anorganisch fosfaat goed

Nu advies om te gaan behandelen als nierpatient. Ze heeft een antimisselijkheidsinjectie gekregen en 180 ml fysiologisch zout onderhuids infuus. Verder kreeg ik mee:
1x daag seminar 4mg/ml
en diverse nierdieet spullen.

Omdat ze op zaterdag 19 maart nog steeds minimaal at en maar bleef likken aan haar neusje na telefonisch overleg 3x daags 1 pipet Emeprid opgehaald om te geven tegen de misselijkheid. Dit brengt haar nog steeds mondjesmaat aan het eten (alleen 5 brokjes als ik het aanbied., ze zoekt zelf niet naar eten).
Op maandag 21 maart besloten erbij ook weer te starten met een kwart tabletje mirtazapine 15 mg per 3 dagen.

Wat zou de reden zijn van het nierfalen? Past de bloedneus/bloeding ook in dit plaatje? Dit was er eerder dan de hoge nierwaarden namelijk…..Is er nog iets anders wat we kunnen proberen??

Welkom op barfplaats. Wij zijn een forum voor rauwe voeding voor hond en kat (en voeren deze dus geen brokjes).
Ik ben geen medicus en niet medisch-veterinair onderlegd. Voor diagnostiek en behandeling zal je dus echt bij een dierenarts moeten zijn.

Ik denk dat Frommel echt heel ziek is en misschien niet meer beter wordt.
De grote en 'zware' blauwe plekken zijn wel een teken van mogelijk een probleem met de bloedstolling en rattengif kan zeker bloedingen (met de dood tot gevolg) veroorzaken.
Ik denk dat het nierfalen ook onderdeel is in deze en niet zozeer een losstaand iets.

Hoe is de doorbloeding in de voorpootjes?
Bij katten met hcm, een hartaandoening, zie je nog wel eens dat er een bloedprop ontstaat enkele dan in de vertakking van de aorta naar de achterpootjes gaat zitten. Het eerste wat dan opvalt is dat de pootjes het niet meer goed doen en ze op een gegeven moment koud aanvoelen. In het laatste stadium sterven de pootjes af en meestal vrij kort daarna ook de poes zelf.
Als Frommel een hoge dosering antistollingsmedicatie heeft gehad, is er misschien ook wel een risico op bloedpropjes.

Ik wil je aanraden terug naar de dierenarts te gaan
Eventueel naar een andere voor een second opinion of de universiteitskliniek in Utrecht of Gent/Merelbeke.
Veel succes en sterkte.

Via Google kom ik alleen dit oudere topic tegen waarin ook vergiftiging wordt genoemd door medicatie van mensen. Weet niet of je zelf medicijnen slikt die de kat binnen heeft kunnen krijgen? http://www.dierenforum.nl/xf/threads/he ... dat.16873/

Andere optie die daar wordt genoemd is leukemie

Met zo'n verhoging van de nierwaarden lijkt het mij in ieder geval verstandig om de kat te laten spoelen bij de da door middel van vochtinfuus om de nieren te ondersteunen.
Met zo'n hoog ureum is ze waarschijnlijk ook flink misselijk en is mirtazipine volgens mij juist niet zo goed (iets met bel en klepel)

Is de FIV/FeLV ook getest? Lijkt me goed om dit uit te sluiten.

Ach, wat naar voor jou en je kat.

Ze is in ieder geval ernstig ziek. Wat ik uit jouw verhaal afleid is dat ze mogelijk problemen heeft met de bloedstolling. (Al die blauwe plekken en vooral dat bloedneusje wijst wel in die richting.) Zie deze link:
http://www.evbn.nl/stollingsstoornissen/

Ik denk dat het verstandig is een second opinion te zoeken bij een andere dierenarts en dan goed door te vragen over de mogelijke diagnose en de medicatie die hij/zij denkt te geven. Zit ze maar op de huid. Gewoon 'breed spectrum antibiotica erin en we zien wel' lijkt in het geval van jouw kat echt niet de oplossing.

Ook is een universitaire dierenkliniek een goed idee, daar is men sowieso meer geneigd eerst grondig onderzoek te doen en dat is bij een bloedstollingsprobleem wel nodig! Ook is daar meer parate kennis aanwezig over ongebruikelijker aandoeningen.

Hoop dat je hier wat aan hebt.
Heel veel sterkte met je katje. Dikke knuffel.

Bedankt voor jullie reacties. De bloedingen zijn nu allemaal al ruim 2 weken weg, behalve een restant achtergebleven bloed in de rand van haar oor. Dit wordt nu ook hard, dus ik vrees dat dit eraf gaat vallen ofzo??
Moet ik dan toch nog aan een stollings/bloedingsziekte denken? Volgens de dierenarts moet ze dan voor lange tijd in Utrecht opgenomen worden om de stollingstijden te bepalen. aangezien ze nogal stressgevoelig is en een echte huismus leek me dat ook niet bevorderend. Een andere optie was een echo en neusscopie, kosten geschat op €850,- ook dat is voor mij een hoge drempel. Ik hoop dat jullie dat begrijpen. Ik hoopte hier dus toevallig net de juiste persoon met de juiste kennis te kunnen vinden.

Je zou eens kunnen zoeken op bloedoor hond. Geen idee wat daarmee gebeurt en hoe dat behandeld wordt.
Stollingsonderzoek is bij mensen niet zo heel ingewikkeld, het meeste kan al met gewoon bloedonderzoek. Geen idee hoe dat veterinair is.

Dat kan veterinair ook. Maar je DA moet goed opletten voldoende af te nemen en het bloed goed op te schudden. Anders is het onbruikbaar en onbetrouwbaar.

Wat eng allemaal voor jou en je poes. Maar schat ga es bij een homeopaat of chinese kruidendierenarts langs. Die hebben een andere benadering van ziekte, heb ik al heel veel hulp van gehad waar de gewone dierenarts faalde en is veel minder stress voor jouw diertje.
Want zomaar zware medicijnen toedienen zonder te weten wat het is, vind ik geen goed idee en zeker niet goed voor het nierfalen: ik heb een aidskatje met beginnend nierfalen die ik opgestart heb met Rehmannia, hij wou praktisch helemaal niet meer eten, lag de hele dag lethargisch op mijn bed, er zat weinig fut in, hij begon al regelmatig over te geven, na 3 dagen rehmannia is hij beginnen eten als een gek opeens, daarna nog 1 of 2 keer overgegeven, nu na 3 weken, eet hij normaal komt zelfs luid miauwend om eten vragen en is veel meer in de weer, hij geeft niet meer over, behalve haarballen dan, een ware metamorfose. Rehmannia, geneest de schade niet, maar stopt verdere beschadiging en aftakeling van de nieren. Zeker een aanrader. (bij de huisdierendokter.nl)


groetjes
Chantal.