Barfplaats.nl

Ik mis Ilan echt verschrikkelijk Hij heeft een enorme leegte achtergelaten. De stilte is oorverdovend. Ook op vakantie, want hij ging altijd mee en dan lagen we samen in de tent. De hele dag is zijn afwezigheid ontzettend aanwezig Thuiskomen van de vakantie was ook weer extra lastig.
Maar ja, wat nu?
Ik heb wel gedacht voorlopig geen hond te nemen, mede vanwege mijn aandoening, maar dat was voordat Ilan er niet meer was.
Ik ben toch wel weer een beetje zoekende naar wat het beste is, ook mentaal.
Geen hond, een oudere herplaatser maar wat dan, weer een Artesien maar dan zal het wel een pup worden want anders komen ze niet of nauwelijks langs en dan moet je nog maar een klik hebben. Ik heb al sinds mijn 15e een Artesien.
Alleen zonder hond is toch wel echt alleen en daar had ik met Ilan samen eigenlijk geen last van.
Het is nog echt te vroeg om al een hond op te gaan halen, maar een beetje nadenken over wat ik wil voor de komende jaren kan wel natuurlijk. En mochten jullie nog goede ideeën hebben: laat maar komen. Als iemand weet hoe het voelt zijn jullie het wel

Ik heb geen wijs advies maar ik weet nog hoe het was toen Ziva plots overleed. Ik kan daar nog steeds heel verdrietig over zijn en ook heel alleen
Het slijt maar weggaan doet het niet. Sterkte

sam28 schreef: ↑wo 28 jun 2023, 20:36 Ik heb geen wijs advies maar ik weet nog hoe het was toen Ziva plots overleed. Ik kan daar nog steeds heel verdrietig over zijn en ook heel alleen
Het slijt maar weggaan doet het niet. Sterkte

ja dat weet ik ook nog goed. Het is gewoon heel moeilijk

Ach jeetje ik kan me je verdriet goed voorstellen. Wij hebben altijd een andere hond erbij gehad en dat geeft afleiding. Zou het iets voor je zijn om, een beetje naar wat Ellen nu doet, af en toe op een hond te passen? Dan heb je verschillende honden om je heen maar ze gaan ook weer weg. Geen idee of dat wat is hoor maar ik moest daar gelijk aan denken…

Daar ben ik ook zo ontzettend bang voor. Zoë is 14 en corgi's groeien niet aan struiken. Ik heb altijd een hond gehad. Hoe lastig het ook is qua rekening houden en verzorgen er komt hier zeker weer een hond. Dat weet mijn man ook. Maar ik kan je verdriet zo goed begrijpen. En als een hond geen optie is, kijk eens naar iets anders bijvoorbeeld 2 katten. Ik zou dan persoonlijk wel voor een ras gaan wat heel mensgericht is zoals siamezen of ragdolls ofzo. Ik weet uiteraard niet of dat voor jou een optie zou zijn. Er was laatst trouwens een petit die een nieuw huisje zocht. Een reu dacht ik.

Verstuurd vanaf mijn SM-S911B met Tapatalk

Gevonden.

Verstuurd vanaf mijn SM-S911B met Tapatalk

Het verloop van mijn aandoening is totaal niet te voorspellen, niemand kan zeggen of het erger wordt dan nu. Ik dacht eerst dat ik allerlei reizen zou willen maken, maar de afgelopen twee weken kamperen in Oostenrijk en niet te gek doen hebben me al aardig gesloopt.
En om er zo goed mogelijk mee om te gaan ben ik toch al veel thuis of in de buurt. Eigenlijk zoals ik met Ilan samen woonde. Ik denk nu eigenlijk vooral aan kijken of ik mijn netwerk nog wat kan vergroten om wat extra back up te hebben voor een eventuele nieuwe hond en dan te kijken wat er voorbij komt als ik er aan toe ben.

hannabelgje schreef: ↑wo 28 jun 2023, 22:05 Gevonden.

Verstuurd vanaf mijn SM-S911B met Tapatalk

Die ziet er wel heel schattig uit zo.

Cathelijn schreef: ↑wo 28 jun 2023, 22:16 Die ziet er wel heel schattig uit zo.

Snel even gekeken en er staan al enkele gegadigden voor hem in de rij

Cathelijn schreef: Snel even gekeken en er staan al enkele gegadigden voor hem in de rij

Je weet nooit natuurlijk.

Verstuurd vanaf mijn SM-S911B met Tapatalk

Mmmm. Dit is ontzettend lastig. Maar zonder hond.................? Ik snap dat het leven soms zonder hond moet hoor maar ik krijg al direct tranen in mijn ogen bij alleen de gedachten. Zonder hond..... Nee, echt gewoon niet. Dus ja, ik kan me zo maar voorstellen dat je dat ook heel moeilijk vindt. En het gemis liegt er dan ook helemaal niet om

Ik heb wel eens voor de grap geroepen dat als ik dan echt echt echt geen hond kan hebben, ik een Siamees wil. Maar toch...? Een hond lijkt mij eigenlijk makkelijker (en leuker) dan een kat. Ben echt een hondenmens.

En een wat kleinere hond, zeg een dwergteckel? Die je toch wat makkelijker bij iemand even kan parkeren en makkelijker is qua gewicht dan een Artesien? Welk deel van NL woon je ook alweer? Misschien kan Ellen je back up wel zijn? Stel je wil een volwassen dwergteckel, mijn hemel, er gaat er iedere dag wel een in de aanbieding op het moment. Gemiddeld zijn ze 3 jaar. We zien nu dat heel veel van die geweldige teckelfokkers goed hebben meegewerkt aan 'de corona hond'.

Grappig dat jij een hond makkelijker vind dan een kat Lizzy. Ik heb het juist andersom en heb daarom katten
Die oorverdovende leegte herken ik heel goed. Zonder huisdier is het ineens enorm leeg en stil in huis.

Ik kwam nog deze site tegen waarbij je honden bij je in de buurt uit kan laten wanneer dat het baasje zelf niet lukt: https://hondjeuitlaten.nl/zoeken/baasjes
Mogelijk dat zoiets de ergste leegte weg kan halen en je kan kijken hoe het gaat met een andere hond dan een artisien? En andersom kan je daar ook een oproep plaatsen wanneer het uitlaten vanwege je gezondheid niet meer gaat.
Voor herplaatsing zou je naast het asiel ook kunnen kijken via https://verhuisdieren.nl/alle-dieren/?a ... ond&page=1 maar daar vind ik het nadeel dat je daar tegenwoordig ook veel herplaatsing hebt staan van buitenlandse honden.

Ik wens je veel wijsheid toe met het bedenken wat voor jou het beste past en enorm sterkte met de leegte.

Wij overwegen ook een periode zonder hond, vanwege reizen en meer flexibiliteit in de doordeweekse dagen. Maar ik weet ook niet hoe lang we dat volhouden, want het is inderdaad stil.

Shadow logeert nu bij mensen die na hun vorige hond besloten geen nieuwe te nemen, deels ook vanwege ziekte, maar als ik zie hoe lief ze met Shadow zijn en hoe blij de man is met weer een hond om zich heen, dan weet ik niet hoe lang het duurt voor ze weer een hond hebben.

En een nieuwe kennis hier past voor 4 maanden op een hond maar hoopt stiekem dat de hond kan blijven…. En wij ook want zeker Hans was in een klap verliefd. En we hopen dat die reu en Shad het met elkaar kunnen vinden, want dan kunnen we lekker met z’n allen gaan wandelen. En misschien ook voor elkaar oppassen, want zo’n netwerk zou fijn zijn.

Er is iets met die viervoeters en pootjes en je hart. Ik zou een kat trouwens heel leuk vinden maar ik ben allergisch, dus denk niet dat hem dat gaat worden (op sommige katten reageer ik heel sterk, op andere minder, maar de gok durf ik niet te nemen )

Dus. Tja. Rationeel zeggen wij ‘hierna even geen hond en zeker geen husky (ivm trekken aan de lijn en niet los kunnen) en mijn hart weet dat er toch weer iets husky-achtigs komt

Veel heb je dus niet aan mij, behalve misschien, laat een beetje lopen he het loopt. Je hoeft nu nog geen beslissing te nemen, en je ziekte is onvoorspelbaar dus mag je ook van het gunstige verloop uitgaan toch? Want eigenlijk is het leven vrij onvoorspelbaar, al denken we vaak dat er zekerheden in zitten.

Een hond van een ander is toch niet hetzelfde hè? Het is niet alleen het uitlaten en verzorgen dat ik mis, maar ook het maatje. Ik kan nu, meestal, wel een acceptabele wandeling maken en dan helpt het wel als een hond ook voldoening kan halen uit snuffelen. Daar past een Artesien dus wel weer heel goed.
Ilan had ik de laatste paar jaar altijd aan de heupgordel en dat ging eigenlijk heel goed.
Hier in de wijk zijn veel verschillende rassen vertegenwoordigd dus je ziet vanalles voorbij komen. Maar als je hart eenmaal ergens ligt...
Er zijn hier ook wel vooral jonge mensen die zich hebben aangemeld bij dat hondjeuitlaten.nl, dat zou iets kunnen zijn.

Als je al een hond hebt zijn heel veel zaken vanzelfsprekend en doe je ze gewoon, maar als je dan opnieuw moet kiezen is het opeens weer anders.

Ik mis mijn hond(en) nog dagelijks. Het slijt, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Aan de andere kant geniet ik ook van mijn "vrijheid": vaak stap ik op donderdagmorgen op de motor en dan rijd ik ergens heen en kom ik zaterdag of zondag pas weer terug. Met een hond in huis kan dat niet.

Misschien inderdaad als een soort hondenoppas gaan fungeren. Maar dan moet je lijf dat wel toestaan.

Blijft een lastige zaak.