[Lizzy]

Gisteren was er een lezing van de RvB over HD en ED van professor Hazewinkel. Wie is er ook geweest? En wat vond je ervan?

Ik was eigenlijk verbaast om te horen dat volgens Hazewinkel ED gewoon mega erfelijk is. Als je dat uit je ras wil hebben, moet je super streng selecteren en fok je het uit je ras (om er vervolgens iets anders in te fokken maar dat heb ik maar niet hardop geroepen). Ik dacht zelf eigenlijk altijd dat erfelijkheid maar een deel van de oorzaak was van ED?!

Wat jullie?

[pearlsofpassion]

Is het dominant?
Anders krijg je het er nooit helemaal uit. Bestaat niet. En zeker als het in het ras verweven zit is dat vrijwel onmogelijk he.
Net wat jij zegt, je zorgt dan voor zoveel verlies aan genetische variatie dat er weer iets anders de kop opsteekt.


Verder zijn alle kenmerken in bepaalde mate genetisch en in bepaalde mate omgevingsbeinvloed. De verhouding tussen die 2 is verschillend en ik weet uiteraard niet hoe dat zit bij ED. Maar er zijn denk ik maar heel weinig genen waar de omgeving geen invloed op heeft. In de biologie gaat men er alleszinds van uit dat beide invloeden het fenotype bepalen.
Bij iets als ED, zou ik gevoelsmatig wel denken dat de mate en wijze van bewegen tijdens het opgroeien invloed heeft. Voeding wss ook nog wel.

[Lizzy]

Qua voeding zei hij dat er maar twee dingen van invloed waren op ED: teveel vitamine D en teveel calcium. Bij HD hebben ze helemaal geen invloed van voeding kunnen vinden.

[Charlie Angel]

Als ik kijk naar de Berner sennenhond, dan geloof ik ook gelijk dat het grotendeels genetisch is, zo niet helemaal. Heb daar ook nooit anders gedacht, het komt daar teveel voor en is er nauwelijks uit te krijgen. Mede ook omdat met de lichtere gradaties van ED gewoon gefokt mag worden.

[Lizzy]

Als ik kijk naar de Berner sennenhond, dan geloof ik ook gelijk dat het grotendeels genetisch is, zo niet helemaal. Heb daar ook nooit anders gedacht, het komt daar teveel voor en is er nauwelijks uit te krijgen. Mede ook omdat met de lichtere gradaties van ED gewoon gefokt mag worden.

Ja, dit is echt een probleem. Hazewinkel zei ook dat ED-1 (milde artrose) en ED-2 (gevorderde artrose) natuurlijk een reden zijn voor dat er iets niet pluis is in het gewricht. Dus ja. Je kunt het eruit fokken hoor, volgens Hazewinkel (laten we zeggen zo goed als). De ouders van een hond die lijdt aan ED uitsluiten en ook alle broers en zussen. Maar ja, dan krijg je natuurlijk weer andere problemen

[Charlie Angel]

Ja, dit is echt een probleem. Hazewinkel zei ook dat ED-1 (milde artrose) en ED-2 (gevorderde artrose) natuurlijk een reden zijn voor dat er iets niet pluis is in het gewricht. Dus ja. Je kunt het eruit fokken hoor, volgens Hazewinkel (laten we zeggen zo goed als). De ouders van een hond die lijdt aan ED uitsluiten en ook alle broers en zussen. Maar ja, dan krijg je natuurlijk weer andere problemen

Dan krijg je inderdaad weer andere problemen.
Jane had ED en ik mocht gewoon fokken. Ik heb er echter toen voor gekozen dat niet te doen.

[Kaio]

Ik had wel vorig jaar in volgens mij het newfoundlander blaadje gelezen dat de ED beoordeling behoorlijk aangescherpt was. Sommige ED1 moesten eigenlijk ED3 zijn. En dat dat dus vanaf toen bij nieuwe beoordelingen gedaan wordt.

Verder heb ik wel vaker gehoord/gelezen dat het erfelijker zou zijn dan HD.

Ja, dit is echt een probleem. Hazewinkel zei ook dat ED-1 (milde artrose) en ED-2 (gevorderde artrose) natuurlijk een reden zijn voor dat er iets niet pluis is in het gewricht. Dus ja. Je kunt het eruit fokken hoor, volgens Hazewinkel (laten we zeggen zo goed als). De ouders van een hond die lijdt aan ED uitsluiten en ook alle broers en zussen. Maar ja, dan krijg je natuurlijk weer andere problemen

Hmm geloof dat je dan misschien 2 dieren overhoud om mee te fokken? En wellicht hebben die andere (nog te ontdekken) problemen .....
Ook dat dit ( streng selecteren op 1 eigenschap en rest uitsluiten en daardoor nieuwe andere problemen krijgen) zo werkt is een feit, staat ook genoeg beschreven in genetica boeken met kansberekeningen. Het is ook logisch eigenlijk

[MillyMol]

Is het opzetten van een wetenschappelijk verantwoord outcross programma onder leiding van mensen die er verstand van hebben niet de manier om te trachten erfelijk overdraagbare aandoeningen te verminderen?

Gezien de hoge inteelt coëfficiënten bij 99 van de 100 rassen en de problemen die daarmee gepaard gaan -ik kan me een topic hierover herinneren- lijkt dat mij de aangewezen manier om wat gezondheid terug te fokken.

Net als stoppen met al die hondenshows, waar uitsluitend gekeurd wordt op uiterlijk. Gewoon een aankeuring door mensen die er verstand van hebben en waarbij de gezondheid voorop staat, en enkele op het ras afgestemde verplichte onderzoeken.

Of trek ik het nu te breed?

[Lizzy]

Ik had wel vorig jaar in volgens mij het newfoundlander blaadje gelezen dat de ED beoordeling behoorlijk aangescherpt was. Sommige ED1 moesten eigenlijk ED3 zijn. En dat dat dus vanaf toen bij nieuwe beoordelingen gedaan wordt.

Verder heb ik wel vaker gehoord/gelezen dat het erfelijker zou zijn dan HD.


Hmm geloof dat je dan misschien 2 dieren overhoud om mee te fokken? En wellicht hebben die andere (nog te ontdekken) problemen .....
Ook dat dit ( streng selecteren op 1 eigenschap en rest uitsluiten en daardoor nieuwe andere problemen krijgen) zo werkt is een feit, staat ook genoeg beschreven in genetica boeken met kansberekeningen. Het is ook logisch eigenlijk

Ja, daarom kan dat natuurlijk niet, zo streng gaan selecteren. Maar ja, misschien moet het hele rashondengebeuren wel op de schop. Misschien moeten we gewoon niet meer toestaan dat er maar gefokt blijft worden met honden met zulke ernstige gezondheidsproblemen. Misschien moeten we wel gaan eisen dat dit soort rassen gekruist gaan worden met honden zonder ED problemen. Want weet je, het is niet leuk voor de baas maar wat dacht je voor de hond zelf?

[Lizzy]

Is het opzetten van een wetenschappelijk verantwoord outcross programma onder leiding van mensen die er verstand van hebben niet de manier om te trachten erfelijk overdraagbare aandoeningen te verminderen?

Gezien de hoge inteelt coëfficiënten bij 99 van de 100 rassen en de problemen die daarmee gepaard gaan -ik kan me een topic hierover herinneren- lijkt dat mij de aangewezen manier om wat gezondheid terug te fokken.

Net als stoppen met al die hondenshows, waar uitsluitend gekeurd wordt op uiterlijk. Gewoon een aankeuring door mensen die er verstand van hebben en waarbij de gezondheid voorop staat, en enkele op het ras afgestemde verplichte onderzoeken.

Of trek ik het nu te breed?

Hahahaha, ik had dit nog niet gelezen voordat ik zat te posten. Maar ja nee, wat mij betreft trek je niks te breed. Ik vind het gewoon onacceptabel dat we met z'n alle toestaan dat er rassen gefokt worden met ernstige gezondheidsproblemen.

[Kim_S]

Hahahaha, ik had dit nog niet gelezen voordat ik zat te posten. Maar ja nee, wat mij betreft trek je niks te breed. Ik vind het gewoon onacceptabel dat we met z'n alle toestaan dat er rassen gefokt worden met ernstige gezondheidsproblemen.

We doen outcross dus al een aantal jaren bij de Wetterhoun. Maar dan nog, de rassen die je inkruist hebben ook allemaal zo hun eigen gezondheidsproblemen. Dus welk ras kies je dan? En welke hond kies je dan van dat ras? Welke gezondheidsproblemen zijn acceptabel, en welke niet? Welke gedragseigenschappen heeft dat ras, en zit je daar op te wachten?
Dat gaat dan (bij de Wetterhoun) niet eens om uiterlijk, en überhaupt is het zo dat als het ook maar enigszins op een Wetterhoun lijkt, er mee gefokt mag worden. We kunnen het ons gewoon niet permitteren om honden uit te sluiten op uiterlijk.

En dan heb je nog zo goed je huiswerk gedaan, en dan is er een pup met ED. Of epilepsie. En daar gaat je outcrossprogramma dan, want die hondjes wil je dan niet meer gebruiken om verder te fokken. Kun je weer opnieuw beginnen.

Kortom, het is echt heel moeilijk om honden te fokken die nooit gezondheidsproblemen hebben of krijgen, het kan toch zomaar ineens weer de kop op steken…
Wat niet wegneemt dat het niet geprobeerd moet worden, ik vind dat je altijd zo gezond mogelijke hondjes moet proberen te fokken. Binnen de mogelijkheden die er zijn.

[Lizzy]

We doen outcross dus al een aantal jaren bij de Wetterhoun. Maar dan nog, de rassen die je inkruist hebben ook allemaal zo hun eigen gezondheidsproblemen. Dus welk ras kies je dan? En welke hond kies je dan van dat ras? Welke gezondheidsproblemen zijn acceptabel, en welke niet? Welke gedragseigenschappen heeft dat ras, en zit je daar op te wachten?
Dat gaat dan (bij de Wetterhoun) niet eens om uiterlijk, en überhaupt is het zo dat als het ook maar enigszins op een Wetterhoun lijkt, er mee gefokt mag worden. We kunnen het ons gewoon niet permitteren om honden uit te sluiten op uiterlijk.

En dan heb je nog zo goed je huiswerk gedaan, en dan is er een pup met ED. Of epilepsie. En daar gaat je outcrossprogramma dan, want die hondjes wil je dan niet meer gebruiken om verder te fokken. Kun je weer opnieuw beginnen.

Kortom, het is echt heel moeilijk om honden te fokken die nooit gezondheidsproblemen hebben of krijgen, het kan toch zomaar ineens weer de kop op steken…
Wat niet wegneemt dat het niet geprobeerd moet worden, ik vind dat je altijd zo gezond mogelijke hondjes moet proberen te fokken. Binnen de mogelijkheden die er zijn.

Wie heeft het over honden fokken zonder gezondheidsproblemen? Kijk ieder weldenkend mens begrijpt dat een hond een levend wezen is en dus (net als ieder wezen) kampt met gezondheidsproblemen. Maar nu vinden we het kennelijk acceptabel dat iedere Berner Sennen voor z'n 8ste dood gaat omdat ie of kanker krijgt of niet meer vooruit kan van de pijn. ED doet ontzetttttend veel pijn. Daar springen we dan zo zorgvuldig mee om, met die vreselijke pijnlijke aandoening ( ), dat we een lichte mate van ED accepteren om mee te fokken.

[Kim_S]

Wie heeft het over honden fokken zonder gezondheidsproblemen? Kijk ieder weldenkend mens begrijpt dat een hond een levend wezen is en dus (net als ieder wezen) kampt met gezondheidsproblemen. Maar nu vinden we het kennelijk acceptabel dat iedere Berner Sennen voor z'n 8ste dood gaat omdat ie of kanker krijgt of niet meer vooruit kan van de pijn. ED doet ontzetttttend veel pijn. Daar springen we dan zo zorgvuldig mee om, met die vreselijke pijnlijke aandoening ( ), dat we een lichte mate van ED accepteren om mee te fokken.

O maar dat vind ik dus zeker niet acceptabel. ED is vreselijk, en daar zou inderdaad veel beter op geselecteerd moeten worden. Wat dat betreft hebben we ook bij de Wetterhoun nog wel een weg te gaan. Al komt ED met klachten gelukkig niet zo heel vaak voor, maar dan nog. Dat willen we wel zo houden.

[pearlsofpassion]

Is het opzetten van een wetenschappelijk verantwoord outcross programma onder leiding van mensen die er verstand van hebben niet de manier om te trachten erfelijk overdraagbare aandoeningen te verminderen?

Gezien de hoge inteelt coëfficiënten bij 99 van de 100 rassen en de problemen die daarmee gepaard gaan -ik kan me een topic hierover herinneren- lijkt dat mij de aangewezen manier om wat gezondheid terug te fokken.

Net als stoppen met al die hondenshows, waar uitsluitend gekeurd wordt op uiterlijk. Gewoon een aankeuring door mensen die er verstand van hebben en waarbij de gezondheid voorop staat, en enkele op het ras afgestemde verplichte onderzoeken.

Of trek ik het nu te breed?

Nee. Volgens mij heb je helemaal gelijk.

Volgens mij krijg je het de meeste rassen gewoon nooit uit als je de stambomen gesloten houdt.

[pearlsofpassion]

We doen outcross dus al een aantal jaren bij de Wetterhoun. Maar dan nog, de rassen die je inkruist hebben ook allemaal zo hun eigen gezondheidsproblemen. Dus welk ras kies je dan? En welke hond kies je dan van dat ras? Welke gezondheidsproblemen zijn acceptabel, en welke niet? Welke gedragseigenschappen heeft dat ras, en zit je daar op te wachten?
Dat gaat dan (bij de Wetterhoun) niet eens om uiterlijk, en überhaupt is het zo dat als het ook maar enigszins op een Wetterhoun lijkt, er mee gefokt mag worden. We kunnen het ons gewoon niet permitteren om honden uit te sluiten op uiterlijk.

En dan heb je nog zo goed je huiswerk gedaan, en dan is er een pup met ED. Of epilepsie. En daar gaat je outcrossprogramma dan, want die hondjes wil je dan niet meer gebruiken om verder te fokken. Kun je weer opnieuw beginnen.

Kortom, het is echt heel moeilijk om honden te fokken die nooit gezondheidsproblemen hebben of krijgen, het kan toch zomaar ineens weer de kop op steken…
Wat niet wegneemt dat het niet geprobeerd moet worden, ik vind dat je altijd zo gezond mogelijke hondjes moet proberen te fokken. Binnen de mogelijkheden die er zijn.

Er zijn mensen in gespecialiseerd hoor. Voor bedreigde diersoorten. Want daar is verlies van genetische variatie ook nefast en daar hebben ze ook probleemgenen door inteelt die ze eruit willen krijgen.
Het is echt wel mogelijk, maar het vraagt tijd, iedereen moet erin meegaan en luisteren naar wie beslist, en je moet de rassen opgeven. Je moet ook stoppen met steeds dezelfde dieren te gebruiken maar met zoveel mogelijk verschillende dieren fokken.
Gewoon de slechte uitsluiten werkt niet. Je kan ze beter combineren met dieren die het compleet niet dragen.
Maar dat is heel ingewikkelde materie. Ik vond die les tijdens m'n opleiding heel moeilijk te volgen.