[doranto]

Ach jee, wat moet dat pijn doen. Sterkte en hopelijk een goede match voor Malbec

[dinky89]

Wat enorm verdrietig
Ondanks de moeilijkheden die je met hem had sprak er toch ook veel liefde uit je berichten over Malbec. Enorm balen dat je de moeilijke momenten niet om hebt kunnen buigen waar je zeker je best voor hebt gedaan

Heel veel sterkte met het verwerken van deze enorm moeilijke maar dappere beslissing voor alle partijen

[Charlie Angel]

Jeetje, ik miste je berichtjes al, wat een schrik zeg. Ik hoop dat hij een goed plekje heeft met de juiste begeleiding en voor jullie veel sterkte, zo'n beslissing neem je niet zomaar en geeft veel verdriet.

[pike]

Bedankt voor jullie lieve woorden. Dat doet me wel wat. Voor mijn gevoel heb ik vreselijk gefaald. Er komt geen nieuwe pup meer, ik wil dit nooit meer meemaken. Het is verschrikkelijk als je hond zich telkens zo tegen je keert. Zoveel venijn laat zien. En dat hij dan op andere momenten, als van verdriet je tranen lopen, aan je oren komt knibbelen en je gezicht komt aflikken. Dat maakte het allemaal extra moeilijk. Hij kon ook zo ontzettend lief zijn.
Maar het is zoals het is. Voor iedereen is het beter zo en vooral voor Malbec, hij is nog jong, hij is slim, hij kan nog veel leren. Bij de juiste baas.

[Cathelijn]

Wat een moeilijke keuze hebben jullie moeten maken zeg! Het is vast ontzettend leeg in huis, sterkte

[- pien -]

Wat een moeilijke en dappere beslissing, je hebt alles geprobeerd, heel veel sterkte er mee

[Inge en Bono]

Och wat ontzettend verdrietig, heel erg veel sterkte!

[Ronald]

Wat een verschrikkelijk moedige en moeilijke beslissing. Heel veel sterkte.

[Lizzy]

Bedankt voor jullie lieve woorden. Dat doet me wel wat. Voor mijn gevoel heb ik vreselijk gefaald. Er komt geen nieuwe pup meer, ik wil dit nooit meer meemaken. Het is verschrikkelijk als je hond zich telkens zo tegen je keert. Zoveel venijn laat zien. En dat hij dan op andere momenten, als van verdriet je tranen lopen, aan je oren komt knibbelen en je gezicht komt aflikken. Dat maakte het allemaal extra moeilijk. Hij kon ook zo ontzettend lief zijn.
Maar het is zoals het is. Voor iedereen is het beter zo en vooral voor Malbec, hij is nog jong, hij is slim, hij kan nog veel leren. Bij de juiste baas.

Voor nu moet je dit verwerken. En dat is volgens mij wel letterlijk een rouw proces. Voor nu kan ik me voorstellen dat je denkt "nooit meer" maar misschien moet je voor nu nog geen beslissing nemen daarover. Eerst moet je hart en ziel helen

En ik begrijp dat je het gevoel hebt gefaald te hebben . Maar soms wil het gewoon niet werken tussen een mens en hond... En dat is niemands schuld!

[Too]

Wat een moeilijke beslissing

[Siberienne]

Bedankt voor jullie lieve woorden. Dat doet me wel wat. Voor mijn gevoel heb ik vreselijk gefaald. Er komt geen nieuwe pup meer, ik wil dit nooit meer meemaken. Het is verschrikkelijk als je hond zich telkens zo tegen je keert. Zoveel venijn laat zien. En dat hij dan op andere momenten, als van verdriet je tranen lopen, aan je oren komt knibbelen en je gezicht komt aflikken. Dat maakte het allemaal extra moeilijk. Hij kon ook zo ontzettend lief zijn.
Maar het is zoals het is. Voor iedereen is het beter zo en vooral voor Malbec, hij is nog jong, hij is slim, hij kan nog veel leren. Bij de juiste baas.

Onze eerste husky was een herplaatser. Bij het eerste gezin, waar hij kwam las pup een drama. Bijten. Slopen. Niet zindelijk. Die mensen hebben het drie jaar lang geprobeerd want ‘we zijn er nou eenmaal aan begonnen’. Na drie jaar haalde fokker een totaal verknipte hond terug. Na een jaar stabiel genoeg om naar ons te komen. Ze zeiden regelmatig ‘hadden we hem maar eerder terug gehaald’. Ik denk dat er meer mismatch verhalen zijn maar dat er zelden openlijk over gesproken wordt. En dat is jammer. En ik snap je gevoel van falen, maar soms is toegeven dat iets niet werkt voor beide partijen beter. En ik snap ook je gevoel ‘nooit meer een pup’ - maar net als Lizzy zegt, neem de tijd voor dit rouwproces en hun jezelf de mogelijkheid daarop terug te komen. Dikke knuffel

[Kaela]

Dat denk ik ook Sieberienne. Onze Charlie heeft anderhalf jaar bij een gezin zitten schreeuwen en klieren. Bij ons direct op zijn plekje. En daar kun je echt vaak niets aan doen, want zijn vorige baasje deed zo zijn best en was dol op hem.

Heel veel sterkte Pike. Dit is niet wat je voor je ziet als je aan een pup begint. Ik heb respect dat jullie in staat zijn geweest om hem los te laten. Dat is knap. Ook al voelt het zo enorm waardeloos.

[Anne in Zweden]

Onze eerste husky was een herplaatser. Bij het eerste gezin, waar hij kwam las pup een drama. Bijten. Slopen. Niet zindelijk. Die mensen hebben het drie jaar lang geprobeerd want ‘we zijn er nou eenmaal aan begonnen’. Na drie jaar haalde fokker een totaal verknipte hond terug. Na een jaar stabiel genoeg om naar ons te komen. Ze zeiden regelmatig ‘hadden we hem maar eerder terug gehaald’. Ik denk dat er meer mismatch verhalen zijn maar dat er zelden openlijk over gesproken wordt. En dat is jammer. En ik snap je gevoel van falen, maar soms is toegeven dat iets niet werkt voor beide partijen beter. En ik snap ook je gevoel ‘nooit meer een pup’ - maar net als Lizzy zegt, neem de tijd voor dit rouwproces en hun jezelf de mogelijkheid daarop terug te komen. Dikke knuffel

Prachtig gezegd, en helemaal mee eens.

Je zou gefaald hebben als je was blijven doormodderen tot iedereen permanent beschadigd was geweest, geestelijk en lichamelijk. Nu geef je de hond een nieuwe kans - en hopelijk jezelf ook weer, ooit. Je hebt zoveel hondenervaring; één mismatch maakt je nog geen slecht baasje. Definieer jezelf niet aan de hand van deze ervaring.

[pike]

Lizzy, Siberienne, Kaela, Anne; bij het lezen van jullie berichten gaan de tranen stromen. Ik zou zo graag begrijpen waarom het niet lukte. En eerlijk? In december heb ik al tegen mijn man gezegd ik breng hem terug, dit gaat niet goed komen. Maar hij wou hem niet kwijt. En ik diep in mijn hart ook niet. Dus je blijft je best doen maar ik zag het beetje bij beetje verder afglijden. En toen ik dacht hier ga ik zelf echt niet uitkomen gt erbij gehaald. Dat gaf even hoop maar uiteindelijk ging het me toch niet lukken. Er zat een kop op, letterlijk en figuurlijk.

[smulpaap]

Onze eerste husky was een herplaatser. Bij het eerste gezin, waar hij kwam las pup een drama. Bijten. Slopen. Niet zindelijk. Die mensen hebben het drie jaar lang geprobeerd want ‘we zijn er nou eenmaal aan begonnen’. Na drie jaar haalde fokker een totaal verknipte hond terug. Na een jaar stabiel genoeg om naar ons te komen. Ze zeiden regelmatig ‘hadden we hem maar eerder terug gehaald’. Ik denk dat er meer mismatch verhalen zijn maar dat er zelden openlijk over gesproken wordt. En dat is jammer. En ik snap je gevoel van falen, maar soms is toegeven dat iets niet werkt voor beide partijen beter. En ik snap ook je gevoel ‘nooit meer een pup’ - maar net als Lizzy zegt, neem de tijd voor dit rouwproces en hun jezelf de mogelijkheid daarop terug te komen. Dikke knuffel

Eens hoor . Al is het een heel moeilijke stap
Ik heb het ooit ook moeten doen . Met twee herplaatsers . Dan denk je zo'n hond een goede tweede kans te geven . Maar het ging echt niet . Het was hartverscheurend , maar de beste oplossing voor alle partijen