Ik moet even mijn hart luchten. Shadow doet raar. Hij plakt aan Hans en soms aan mij. Zelfs mee naar het toilet. Zit de hele avond Hans aan te staren tot we er alledrie horendol van worden. Hij krijgt echt genoeg beweging, hij eet goed, poept goed. We kunnen er geen wijs uit worden maar ik vind het tegelijk zielig voor hem en we worden er hoorndol van. Alleen thuis slaapt hij. Voorzover we weten uiteraard. Maar hij sloopt niets en volgens de buren huilt of blaft hij niet.
Ik ben gewoon heel bang dat hij dement aan het worden is - maar tegelijk kijkt het wel doelbewust alleen we snappen niet wat hij er mee wil zeggen. Ik voel me gefrustreerd en machteloos. Hij richt zich vooral op ml die er echt niet tegen kan maar boos worden heeft geen zin, hij komt net zo hard weer terug bij hem. Het is echt zo raar.