Humor in tijden van Corona
Geplaatst: za 04 apr 2020, 08:18
Zelfisolatie van fysicus leidt tot onverwacht neusletsel
Normaal vult Daniel Reardon uit Australië zijn dagen met het bestuderen van zwarte gaten die enorme hoeveelheden materie de ruimte in spuwen. En aan het rekenen aan zwaartekrachtsgolven. Afgelopen week verwierf de astrofysicus echter internationale bekendheid door een beduidend minder spectaculaire prestatie. Hij was bezig met een uitvinding om de verspreiding van het coronavirus te remmen, maar belandde in plaats daarvan in het ziekenhuis met vier magneten in zijn neus, zo viel te lezen in de Australische editie van The Guardian.
Reardon is onderzoeker aan de universiteit van Melbourne. Hij maakt modellen met gegevens van de radioteleschoop MeerKAT in Zuid-Afrika en een telescoop op het internationale ruimtestation ISS voor onderzoek naar neutronensterren.
Alarmsysteem voor aanraking
Toch begon hij zich de afgelopen weken, net als veel anderen, lichtelijk te vervelen van zo veel thuiszitten door de maatregelen tegen verspreiding van het coronavirus in Australië. Met de voorzorgsmaatregelen in gedachten kwam hij op het idee een alarmsysteem te maken dat ervoor waarschuwt wanneer je met je hand in de buurt van je gezicht komt. Dat kon met magneetjes en een magnetische detector die hij ergens thuis had slingeren. Dat idee strandde al snel toen hij erachter kwam dat het detectortje juist het tegenovergestelde deed. Reardon, in The Guardian: „Ik had per abuis een ketting uitgevonden die de hele tijd een alarm afgeeft, tenzij je je hand bij je gezicht houdt.”
Maar de verveling was nog niet voorbij. Dus friemelde hij wat met de magneetjes en klemde ze vast aan zijn oorlellen. Vervolgens klemde hij de magneten aan de binnen- en buitenkant van zijn neusvleugels. Maar toen hij die aan de buitenkant weghaalde, klapten de binnenste magneetjes op zijn tussenschotje, vertelt hij. „Ik probeerde ze eruit te trekken, maar dat lukte niet door het randje onderaan mijn neus.” Ook een zoektocht op Google gaf geen soelaas. Endus nam zijn partner hem mee naar het ziekenhuis waar zij werkte, en stelde hem tentoon aan haar collega’s alvorens hij met een plaatselijke verdoving van de magneetjes werd verlost. De diagnose volgens de artsen: „Letsel door verveling en zelfisolatie.”
Het is maar goed dat de astrofysicus de magneten tijdig heeft laten verwijderen. Uit een korte rondgang onder wetenschappelijke artikelen blijkt dat de magneten drukwonden kunnen veroorzaken en het neustussenschotje zelfs kunnen perforeren. Reardon was in elk geval niet de eerste.
Normaal vult Daniel Reardon uit Australië zijn dagen met het bestuderen van zwarte gaten die enorme hoeveelheden materie de ruimte in spuwen. En aan het rekenen aan zwaartekrachtsgolven. Afgelopen week verwierf de astrofysicus echter internationale bekendheid door een beduidend minder spectaculaire prestatie. Hij was bezig met een uitvinding om de verspreiding van het coronavirus te remmen, maar belandde in plaats daarvan in het ziekenhuis met vier magneten in zijn neus, zo viel te lezen in de Australische editie van The Guardian.
Reardon is onderzoeker aan de universiteit van Melbourne. Hij maakt modellen met gegevens van de radioteleschoop MeerKAT in Zuid-Afrika en een telescoop op het internationale ruimtestation ISS voor onderzoek naar neutronensterren.
Alarmsysteem voor aanraking
Toch begon hij zich de afgelopen weken, net als veel anderen, lichtelijk te vervelen van zo veel thuiszitten door de maatregelen tegen verspreiding van het coronavirus in Australië. Met de voorzorgsmaatregelen in gedachten kwam hij op het idee een alarmsysteem te maken dat ervoor waarschuwt wanneer je met je hand in de buurt van je gezicht komt. Dat kon met magneetjes en een magnetische detector die hij ergens thuis had slingeren. Dat idee strandde al snel toen hij erachter kwam dat het detectortje juist het tegenovergestelde deed. Reardon, in The Guardian: „Ik had per abuis een ketting uitgevonden die de hele tijd een alarm afgeeft, tenzij je je hand bij je gezicht houdt.”
Maar de verveling was nog niet voorbij. Dus friemelde hij wat met de magneetjes en klemde ze vast aan zijn oorlellen. Vervolgens klemde hij de magneten aan de binnen- en buitenkant van zijn neusvleugels. Maar toen hij die aan de buitenkant weghaalde, klapten de binnenste magneetjes op zijn tussenschotje, vertelt hij. „Ik probeerde ze eruit te trekken, maar dat lukte niet door het randje onderaan mijn neus.” Ook een zoektocht op Google gaf geen soelaas. Endus nam zijn partner hem mee naar het ziekenhuis waar zij werkte, en stelde hem tentoon aan haar collega’s alvorens hij met een plaatselijke verdoving van de magneetjes werd verlost. De diagnose volgens de artsen: „Letsel door verveling en zelfisolatie.”
Het is maar goed dat de astrofysicus de magneten tijdig heeft laten verwijderen. Uit een korte rondgang onder wetenschappelijke artikelen blijkt dat de magneten drukwonden kunnen veroorzaken en het neustussenschotje zelfs kunnen perforeren. Reardon was in elk geval niet de eerste.
....
