Lizzy schreef: ↑zo 29 mar 2020, 12:23
Ik zweer je dat ik ook niet goed weet wat ik met mijn moeder aan moet. Mijn moeder is 80 jaar. Altijd ongelofelijk actief geweest. Ze ging tot 3 weken geleden een keer of 3 per week dansen. En ze deed als een van de oudste echt heel goed mee. Nu zit ze binnen. Mag van ons ook geen boodschappen meer doen. Ondertussen heeft ze gordelroos van de zenuwen, komt ze nauwelijks nog buiten en hoor ik haar (ik zie haar niet meer want ik bezoek haar niet omdat Leo tot 2 weken geleden nog op een school heeft gewerkt) aftakelen.... . Zelf boodschappen doen zou ze heerlijk vinden! Maar ze kan niet om 7 uur naar de supermarkt, ze doet er lang over om op te starten en ik ben bang dat ze op een ander tijdstip in de supermarkt te tent uit wordt gekeken of niet leuk wordt behandeld. Maar als dit nog twee maanden gaat duren, dan vrees ik echt het ergste
Maar kan je dan niet met de auto en 1 van de honden haar kant op en gewoon lekker een stuk gaan lopen.
Houd de gepaste afstand en als je ook maar iets van griepverschijnselen hebt is het natuurlijk weer een ander verhaal....maar haar zo 'ophokken' is toch eigenlijk ook gewoon niet eerlijk.
Mijn vader van 83 is zich zeer bewust van de risico's, maar is gewoon gezond voor zijn leeftijd en behalve op visite gaan, gaat hij op het moment dat het hem uitkomt boodschappen doen, zijn rondjes lopen, tuinieren voor zijn buurman die het niet meer kan en meer van dat soort dingen.
En nee, hij gaat niet meer op visite en ontvangt (behalve mijn zus) ook geen visite meer.....rijdt zo af en toe als hij toch onderweg is met zijn auto een rondje familie, toetert voor het huis van mijn broertje/schoonzus en bij het huis van zijn klein(en achterklein)kinderen en zwaait van afstand.
Ik denk dat als we hem zouden vragen binnen te blijven hij in no time kapot gaat van ellende.
Hetzelfde voor mijn man....nog een 'jonge vent' maar met een mega onderliggend probleem voor deze corona-ellende.
Al zou hij binnen blijven, wij (ik en kind) blijven dan toch een bron van eventuele besmetting.....maar hij kan zich toch onmogelijk op zolder gaan opsluiten voor een half jaar (of misschien zelfs langer)
Ik krijg buikpijn van de zorgen die ik me maak, maar ik wil en kan niet anders als dat we nu doen....zoveel mogelijk risico beperken en verder met heel veel gezond verstand ons leven leven en zoveel mogelijk proberen 'gewoon' te doen zoals je normaal doet met de geldende restricties.....en heel hard hopen dat de betere tijden heel snel weer aanbreken.