[M@rina]

Echt he, dit is too much...... Dit is allemaal zo heftig . En niks om jezelf mee te troosten

Hoe is het nu met je zus?

Het is verschrikkelijk Lizzy en met het overlijden van Frou Frou voel je me denk ik goed aan. Voor mij maakt het niet uit of er een hond overleden is of een mens. Sommige zitten in je hart en het raakt je diep als ze er niet meer zijn. ze zijn een onderdeel van je leven.

Met mijn zus gaat het redelijk. Kijk, geen stamceltransplantatie dan zou ze nu opnieuw acute leukemie hebben of misschien al overleden zijn, maar ze is enorm veel afgevallen, een schim van zichzelf, maar ze is blij dat ze er nog is. Ze heeft een milde vorm van Graft versus Host, een soort van afweer reactie van de nieuwe stamcellen tegen haar lichaam. Bij haar is merkbaar in haar huid en haar darmen. Een milde vorm, in het ergste geval kan je ook daaraan ten onder gaan.

Ben benieuwd naar de veranderingen. En je bezoek aan je tante klinkt wel heel gezellig. Lief dat je dit doet

Zodra ik er meer over kan loslaten zal ik het hier melden, maar het hier openbaar hé, en daar is het nog niet rijp voor.

Mijn tante is een schatje en ze verwend me tot op het bot.

[Cindy de Wolf]

Op zich was het best een redelijk jaar. Daar was de dekking van Revy met Yuna wat mij een pup van eigen reu opleverde, Jazz. En compleet onverwacht werd ik op mijn verjaardag verliefd op een buitenlandertje Pebbles, beste verjaardagscadeau wat ik mezelf ooit cadeau heb gedaan. En als klap op de vuurpijl kreeg Revy het voor elkaar om de stabij van mijn ouders te dekken en daar kwamen 4 hele mooie pups uit. Scooby is bij ons gebleven en Archie bij mijn ouders. Dus 3 honden erbij binnen 6 maanden....
Dat heeft allemaal wel tot gevolg dat het nu serieus vol is. In augustus hebben we afscheid moeten nemen van onze laatste kat. In principe komen er geen katten meer nu.
Wel is het op werk erg rommelig al 2 jaar nu en net voor de kerst is de presentatie geweest hoe ze het willen, 3 FTE moeten er weg van de 7,2 dus zit ik daar bij? Dat weet ik eind februari vermoedelijk. Zal raar zijn na 20 jaar...
Misty loopt op haar einde, zal me niets verbazen als dit haar laatste vakantie op de camping is en dat doet ronduit zeer.
Maar al met al mag ik over 2019 niet echt klagen.

[Pauline]

Hoe was mijn jaar.......

Joris los moeten laten, wat me zoveel verdriet geeft ondanks dat hij ziek was, op leeftijd en weet ik wat al niet meer. Ik mis hem gruwelijk.

Eddie die Parkinson "kreeg". Gelukkig zijn we samen heel goed geworden in de dingen nemen zoals ze nu zijn en de rest zien we wel.

Een fantastisch oppasadres gekregen waar we op de beestenboel (honden, katten en kippen) passen en dat alles in een bosrijke mooie omgeving.

Samen aan het sporten gegaan en na jaren waarin ik altijd af moest haken omdat mijn lijf me in de steek liet, lijkt het nu goed te gaan. Wandelen heb ik drastisch moeten minderen omdat mijn rechtervoet lastig blijft doen.

Voor volgend jaar heb ik slechts 1 wens: dat de Parkinson blijft zoals ie nu is.

[*Remy*]

There is a crack in everything,
that’s how the light gets in.

Aan Leonard Cohen werd de vraag gesteld What is the light? Wat bedoelt hij precies met deze zin. Ik vind zijn antwoord heel mooi:

“The light is the capacity to reconcile your experience, your sorrow, with every day that dawns. It is that understanding, which is beyond significance or meaning, that allows you to live a life and embrace the disasters and sorrows and joys that are our common lot. But it’s only with the recognition that there is a crack in everything. I think all other visions are doomed to irretrievable gloom. And whenever anyone asks us to accept a perfect solution, that should immediately alert us to the flaws in that presentation.”

"That is the background of the whole record [The Future]. If you had to come up with a philosophical ground, that is it. Ring the bells that still can ring. It’s no excuse. The dismal situation and the future – there’s no excuse for an abdication of your own personal responsibilities towards your self and your job and your love. Ring the bells that still can ring. They are few and far between. You can find ’em. Forget your perfect offering. That is the hang-up. That you’re going to work this thing out. Because we confuse this idea, we’ve forgotten the central myth of our culture which is the expulsion from the Garden of Eden. This situation does not admit of solution, of perfection. This is not the place where you make things perfect. Neither your marriage nor your work nor anything. Nor your love of G-d nor your love of family or country. The thing is imperfect, and, worse: There is a crack in everything that you can put together — physical objects, mental objects, constructions of any kind. But, that’s where the light gets in; and, that’s where the resurrection is; and, that’s where the return — that’s where the repentance is. It is with the confrontation with the brokenness of the thing."

[Tanna]

Om kort te zijn........mijn jaar was ellendig. Eind september heeft mijn lief een zwaar herseninfarct gehad en nu werken we samen aan een zo goed mogelijk herstel. Niet gemakkelijk.
En natuurlijk heeft het jaar ook mooie dingen gehad, maar die zijn overschaduwd door wat er gebeurd is.
Verder is onze oude dame nu blind aan haar linkeroog en het rechter gaat ook achteruit. Ze is al stokdoof en als ze helemaal blind wordt weet ik het niet meer, dat lijkt me geen leven voor haar. Daar tob ik over en ik heb er verdriet over. Niks te mopperen natuurlijk met een hond die 16 jaar en ruim 7 maanden is, maar ik houd zo van haar en ze betekent zoveel voor me dat het pijn doet om te bedenken dat het steeds minder zal worden...........