Na een tijdje zat ie nog steeds versuft op de grond en hij zat midden op de toegangsweg van leveranciers. Dat gaat niet goedkomen niet. Dus ik langs de receptie om een doosje te regelen en naar buiten om de houtsnip te gaan halen. Want iedereen riep oh en ah, maar hem halen, dat was dan toch wel weer andere koek voor ons kantoorvolkje
.Ik kon hem zo pakken, dus in al die tijd was ie nog maar weinig hersteld. De dames hadden een doosje klaarstaan, maar, zo zeiden ze, hij mag hier niet staan, je moet er zelf bij blijven. Hm, dat gaat niet, dus Snipje moet maar even mee naar boven.
Heb ik drie kwartier zitten werken met Snipje op mijn bureau. Ik vond het hilarisch, want het viel niemand op, zo in het doosje. Behalve dan dat ik het wel tegen iedereen vertelde natuurlijk
. En iedereen wilde kijken, maar ik had onderstaande foto gemaakt en die liet ik zien. Anders was het wel erg veel stress voor Snipje.Uiteindelijk kwam de dierenambulance op een moment dat ik niet van mijn plek kon en heeft iemand anders Snipje weggebracht. Ik denk dat ze hem naar de Fugelhelling brengen en dan laten ze hem los als ie hersteld is.
Het ga je goed Snipje!
! 
