Dank jullie wel.
Gisteren haar mee naar huis genomen en de andere ratjes afscheid van haar laten nemen. De da had haar niet terug bij Pippin en Phelan gelegd dus anders wist niemand dat ze overleden was (ik ga er van uit dat ze het wel vertellen aan elkaar). Vooral Jack en Pippin waren heel overstuurd.
Het doet raar om naar de kooi te kijken en te weten dat ze er niet meer is. Het doet raar om wakker te worden en haar niet aan de deur te zien staan om ontbijt te krijgen (ze was altijd als eerste wakker en vroeg dan om eten). Het doet raar om haar niet te knuffelen of stiekem extra's toe te steken (was een uitdaging om haar op gewicht te houden), het doet raar om eten uit te nemen en te beseffen dat het veel te veel is, want ingevroren voor haar erbij en Robin eet evenveel als vier ratten...
Ik zie ze allemaal even graag, maar Robin was mijn zorgenkindje en speciaaltje, we hebben een aantal keer samen gevochten voor haar leven en samen de trauma's van de mislukte intro te boven gekomen. Alles was ook aangepast aan haar. De kooi, het soort eten, welke ratten er bij moesten om haar ideale groep te creëren, tikken tegen alles zodat ze wist waar ik was of dat er ergens iets stond....
Gisteren avond vond ik ook nog een mysterieuze wonde aan Thorgal's keel. Verzorgd en hopelijk geneest dit gewoon vlot.
pearlsofpassion schreef:Ach wat erg. En net nu je haar hier kwam voorstellen. Dit hoorde een leuk topic te zijn/blijven en dan nu dit....
Echt hé. Ik had gehoopt om nog wel minstens een jaartje en liefst twee niemand te moeten afgeven. Het ging ook al een hele tijd zo ongelofelijk goed.
Ik ben wel ontzetten blij dat ze de afgelopen tijd gehad heeft. Voor al mijn dieren zet ik alles op alles, maar voor niemand heb ik ooit zoveel gedaan/kunnen doen om hun ideale wereld te creëren en dat is ook aardig gelukt. Ze verdiende het alleen om er nog veel langer van te genieten.