Hier kunnen jullie lekker kletsen. Dit board is dus niet bedoeld voor serieuze voedings/gezondheidsvragen!

Moderators: Lizzy, Charlie Angel, eelke

#3382562
Als jullie hem niet gevonden hadden, hadden dat net zo goed maar 15 weken kunnen zijn, daar in Portugal. Maar in plaats daarvan heeft hij 15 prachtige jaren gehad en jullie leven verrijkt. Dat zijn veel herinneringen. En een flink gat in je ziel.

Dag Max.
#3382569
Dank voor alle troostende woorden, iedereen! Het is momenteel vooral vreemd om me geen zorgen meer te hoeven maken, om me niet constant af te vragen of Max ons wel kan bijhouden tijdens de wandeling, of hij niet hinkt of strompelt, om niet dat stemmetje in mijn achterhoofd te horen dat zegt: hij is vijftien jaar en bijna vier maanden, dit gaat geen eeuwigheid meer duren. Het ergste wat er kon gebeuren is gebeurd, en gek genoeg geeft dat ook rust in mijn hoofd. Maar goed, dat gevoel kent iedereen, denk ik, die met een langdurig oude en/of zieke hond te maken heeft gehad. Er is verdriet, maar ook opluchting, en berusting, en een soort van 'blijdschap' over het feit dat je je maatje erger lijden kon besparen door hem voor altijd rust te gunnen. Max heeft zo lang mogelijk genoten van het leven, en toen het niet meer ging, was het heel snel voorbij. Meer kun je voor je viervoetige vriendje toch niet wensen in het leven.

Nogmaals bedankt allemaal! :-*
#3382571
Wat een mooi verhaal over hoe hij bij je is gekomen en je jammer genoeg nu heeft verlaten. Maar wat een grandioos leven, zoveel liefde gegeven en ontvangen. Sterkte!

Die zorgen en het stemmetje in je hoofd ken ik heel goed. Onze oudste hond is nu ruim 16 en die houdt me ook flink bezig.
#3382591
Tja..daar zit je dan met hele dikke ogen en je eerste bakkie koffie .." ff BP lezen" ..wat een prachtig verhaal..dat na 15 prachtige Jaren uiteindelijk naar omstandigheden en leeftijd rustig en respectvol eindigt..
Wat een mooie foto's en wat heft Max enorm veel geluk gehad bij jullie..
Veel sterkte ....het ga je goed Max
#3382601
Anne in Zweden schreef: Het ergste wat er kon gebeuren is gebeurd, en gek genoeg geeft dat ook rust in mijn hoofd. Maar goed, dat gevoel kent iedereen, denk ik, die met een langdurig oude en/of zieke hond te maken heeft gehad. Er is verdriet, maar ook opluchting, en berusting, en een soort van 'blijdschap' over het feit dat je je maatje erger lijden kon besparen door hem voor altijd rust te gunnen. Max heeft zo lang mogelijk genoten van het leven, en toen het niet meer ging, was het heel snel voorbij. Meer kun je voor je viervoetige vriendje toch niet wensen in het leven.
Dit dus... :'( wat heb je dat mooi verwoord....heel, heel veel sterkte Anne, die oudjes kunnen zo ongelooflijk diep onder je huid kruipen :bigarmhug:
 Terug naar “Bar-plaats”

Barfplaats wordt gesponsord door