We hebben het behoorlijk voor de kiezen gekregen de laatste tijd, vorig jaar november mijn schoonmoeder overleden na een val en heupbreuk. Mijn zus heeft 6 en 7 maart nieuwe stamcellen gekregen en is nu weer aan het opbouwen. Tot overmaat van ramp was ik zaterdagavond bij haar in het LUMC toen ik gebeld werd, ik moest snel naar mijn ouders, mijn vader was gevallen.
Aangekomen bij het huis van mijn ouders stond de straat vol met 3 ambulances en 2 politieauto's. Mijn moeder werd op dat moment het huis uitgedragen een ambulance in richting LUMC, ze hadden het vermoeden van een CVA. Mijn vader werd gereanimeerd en ik kreeg gelijk de vraag of dat ook zijn wens was. Mijn vader wilde beslist niet dood. hij wilde ons, zijn vrouw, kinderen en (achter)kleinkinderen niet missen. Nog geen 5 minuten later werd me verteld dat ze waren gestopt met reanimeren, ze waren 20 minuten bezig geweest en het lukte gewoon niet.
Ondertussen heb ik mijn zussen gebeld en die zijn ook z.s.m. gekomen.
De situatie is nu als volgt; mijn moeder heeft een flinke hersenbloeding gehad, maar aan deze bloeding zal ze niet overlijden, echt opknappen deed ze ook niet die 1e 48 uur. Ze reageerde wel op roepen en aanraken maar leek ons niet echt te herkennen. Gisteren kregen we de vraag; willen jullie dat we behandeling in zetten als ze complicaties krijgt, zoals een longontsteking. We hebben gisteravond besloten dit niet te doen, nog voor we dit konden doorgeven aan de arts werd ik gebeld, mijn moeder had koorts, moesten ze gaan behandelen? Nee dus. Vanmorgen gebeld; geen verandering. 3 uur later weer een telefoontje; we werden weer uitgenodigd voor een gesprek. Na het gesprek met de arts ook besloten dat de sondevoeding, vocht en medicatie gestopt worden. Inmiddels hebben ze wel weer een morfinepomp aangesloten omdat ze het toch benauwd leek te hebben.
Ondertussen regelen we de uitvaart van mijn vader.
Mijn vader en moeder waren 2 handen op een buik, volkomen op elkaar ingespeeld, bijna 66 jaar getrouwd, door dik en dun. Het lijkt wel alsof mijn vader ook na zijn dood niet zonder haar kan en haar weer bij zich wil hebben.
Mijn moeder heeft niet meer meegekregen dat hij overleden is dus dat hebben we vanmiddag toch maar aan haar verteld. Ook dat alles geregeld is zoals zij samen dat wenste, dat we bloemen hebben geregeld voor haar etc. en dat ze naar hem toe kan als ze dat wil. Wij redden het wel. We kregen geen reactie, maar we weten niet wat zij nog binnenkrijgt aan informatie.
Vanaf vanmiddag waken we bij haar.
We hebben best een grote familie en we zijn er voor elkaar, we delen de ellende en pakken de dingen op die nodig zijn, ieder naar eigen vermogen.
Zo, het lucht best op dit even op "papier" te zetten.
Heel veel sterkte!
