Borke schreef:De schildpad die ik als kind had, liep vrij rond in de afgezette tuin. Mijn vader had lage hekjes gemaakt die hij in de deuren had gezet, zodat de schildpad niet het huis in kon lopen als de deuren open stonden.
Als het koud werd, dan groef de schildpad zich op een vaste plek in. Mijn vader groef hem dan uit en zette hem in een doos met oude kranten op zolder. Als het warmer werd, dan begroef hij hem weer in zijn schuilplaats. Dan kwam de schildpad uiteindelijk zelf weer tevoorschijn.
Serieus
Wat geweldig!
Mijn hospita heel vroeger had een schildpad, die heette Mina, die groef zich onder in de tuin met Kerst en kwam met Pasen weer boven
Toen ik er kwam wonen deed Mina dat al 25 jaar. Eén keer had haar man een stukje betegeld en toen was ze ongerust dat net daar Mina zich ingegraven had dus moesten de tegels er weer uit en werd er gegraven. Maar Mina zat gelukkig op een andere plek.
Een verre oom van mij had er eentje uit Indië mee en die was enorm groot (en vast al oud dus). Die liep door de kamer toen ik daar op bezoek was
hannabelgje schreef:Komend weekend ga ik het eerste verblijf maken voor de padjes. Ze krijgen eerst een kleiner verblijf en als ze groter groeien krijgen ze een groter verblijf. Dan hoop ik ze volgende week op te kunnen halen. Ik moet ook nog namen verzinnen.
Verstuurd vanaf mijn SM-G960F met Tapatalk
Veel plezier met je schildpadden! Ik ben benieuwd naar de namen