[Siberienne]

Ik denk honden inderdaad een zeer sterke aangeboren drift/drijfveer kunnen hebben. En juist met dit soort jong grut moet je dus (denk ik) heel voorzichtig om gaan om ervoor te zorgen dat ze zichzelf onder controle kunnen houden en onder controle gehouden kunnen worden. Dus vaak is de aanleg voor een hele hoge drift aanwezig of niet aanwezig. Denk ik.

Laten we Linga weer als geval nemen. Ik denk dat de aanleg voor deze hele hoge jachtdrift aanwezig was. In haar genen. Ze heeft door mij niet de juiste begeleiding gekregen als pup en jonge hond. Ze heeft daarna ook nog diverse keren weten te scoren met haar hoge jachtdrift (daar heeft Kuikuhnek het ook over in het kader van succes bij niet loslaten bij politiehonden) want als hele jonge hond heeft ze al eens een jong konijn te pakken gehad en in dat hazenbos heeft ze meerdere keren lekker lopen hetze. En voila. Ze ging zo hoog haar jachtdrift in dat ze met geen mogelijkheid nog te stoppen was.

Fritzi en Frou hebben ook een hoge jachtdrift. Misschien apart niet zo hoog als Linga. Maar ik heb deze twee als pup/jonge hond veel beter begeleid (en zag ook veel eerder in dat dingen wel/niet goed gingen). Ik zag ook snel in dat deze twee samen elkaar zo erg versterkte en dat ik het ging verliezen zou ik samen met ze blijven lopen (samen waren die twee echt erger dan Linga!). Dus ik ben in twee ploegen gaan lopen, Frou met Linga en Fritzi met Bisq. Daarnaast heb ik heel veel energie gestoken in hun training/opvoeding en de reliable recall. Met succes, gelukkig.

Neem nou een pup die gefokt wordt om de bijt-sport in te gaan/politie-hond te worden. Daar wordt dus al op gefokt. Daar zitten dus al potentiële genen in die zeggen "vast = vast en nooit meer los". Ik denk dat je zo'n pup/jonge hond dusdanig verkeerd kunt trainen dat het potentiële gevaar bestaat dat het er eentje wordt die je moet roosteren wil ie los laten. En een fout is gauw gemaakt. Tel daar dan bij op dat als het tijdens de training een keertje mis gaat en hij succes heeft met niet loslaten: voila.

Een Dalmatische Hond: daar kun je echt geen bijt-ik-laat-nooit-meer-los-hond van maken. Ik kan er ook geen slede-hond van maken. En alle honden die ergens voor gefokt zijn: die kun je in mijn ogen (als de aanleg er ook echt in zit - want niet elke combinatie politiehond x politiehond levert 100% succesvolle politie-honden. Idem voor sledehonden, vermoed ik) heel makkelijk maken tot een hond die laten we het dan anders noemen "over de top hoog in z'n drift" gaat. Overigens geldt dit naar mijn bescheiden mening dus ook voor HR-honden.

En ik ben het wel met Boeffie Blafmans (BB) eens dat als je een hond hebt die ergens voor gefokt is en een hele goede werkdrift heeft (in aanleg goed, opvoeding, training en begeleiding goed) : en je laat die nooit doen waar ie voor gemaakt is: dat is misschien nog wel zieliger dan 'm wel laten doen waar ie goed in is en voor gemaakt is en waar je af en toe toch flink op de rem moet trappen om 'm weer in het gareel te krijgen zodat ie niet los gaat in "over de top hoog in z'n drift". Maar ik heb het een paar keer gehad over honden die al "een brug te ver zijn" en dus steeds "over de top in hun drift gaan" en dan gecorrigeerd moeten worden op standje veel te hard. Doe je dit soort honden werkelijk een lol door ze te geven wat ze willen? Moet je dus met een politie-hond die absoluut NIET wil los laten toch maar doorgaan en hem steeds roosteren om 'm los te krijgen? Moet je met een hond als Linga dan lekker blijven jagen? Ik denk dus van niet.

Ja, je verwoordt het helder. Met Spot heb ik dat in het bos ook gehad. Zo ver weg zijn dat hij totaal niet meer bereikbaar was. Dat is ook echt niet leuk wandelen meer. Ik heb een keer met een halti gelopen, net zo lang tot hij normaal mee kon lopen zonder te snokken aan de lijn. Toen waren we uren verder en beiden even uitgeput. Dat was echt niet leuk meer. En ik weet nog steeds niet helemaal wat ik bij hem echt anders had kunnen doen. Hij is extreem daarin. Hij heeft 1x echt succes gehad met jagen maar daarvoor was het al zo erg.

Overigens: het ligt eraan hoe je sledehonden definieert maar er was een Europees kampioen bikejoring met dalmaten (kan helaas geen filmpje meer vinden, maar hier zie je wat er allemaal meeloopt: https://www.google.nl/search?q=bikejori ... 06&bih=741 ) . En ook in sprintwedstrijden in VS lopen dalmaten en dalmaat kruisingen mee. Ik denk dat de lust om te lopen en te sleuren een vrij algemene is onder atletische honden. Dat zie je in Noorwegen ook: daar wordt met vanalles en nogwat ge-ski-jord. Nederland beperkt het tot een paar rassen, maar een team koningspoedels heeft ooit de Iditarod uitgelopen.

Het enige wat schijnbaar wel heel speciaal is, is de stofwisseling van Siberische huskies, die een enorm vermogen op lange termijn kunnen leveren omdat ze heel veel calorieën kunnen verwerken, ze kunnen het ook in extreme omstandigheden lang volhouden. Maar goed, dit gaat OT.

[Kaela]

Dan begrijpen jij en ik het samen niet. Ik ben dezelfde mening toegedaan als jij.

Je verwoord het heel erg goed Lizzy en ik ben het van A-Z met je eens. Waar je Linga in jachtdrift schrijft kan je zo Oscar noteren. Echt exact hetzelfde. Alleen heb ik gekozen voor permanent aanlijnen behalve op veilig terrein, omdat ik bij Oscar zijn gedragsproblemen het risico te groot vond dat ie mentaal totaal niet opgewassen zou zijn tegen een correctie met stroom. Is permanent aanlijnen dan een geweldige oplossing, nee zeker niet, daar kleven nadelen aan. Maar die komen meer voor rekening van de baas, die moet meer moeite doen om loslopen en geschikte uitlaatkleppen mogelijk te maken. En dat was mij het wel waard, ik wilde Oscar mentaal niet verder beschadigen.

Ik vond de keren dat Oscar zichzelf verloor in de jachtdrift echt niet leuk. Dan was het gewoon hopen en bidden dat je hem vast kon blijven houden. En daarna alles afkappen en dagen wachten tot hij weer enigszins aanspreekbaar was, het stressniveau was dan volledig door het plafond. Het duurde echt lang voordat je dan weer wat met hem kon. Dus het beperkte hem enorm. En dat geldt ook voor als hij wel uit mocht voeren wat hij wilde, want Oscar heeft een haas gevangen en dood gebeten. Na die keer duurde het net zo lang voordat hij die torenhoge stress kwijt was. Dus het feit dat ik hem die andere keren met lijn en tuig vasthield waardoor hij niet de achtervolging in kon zetten was niet de stressfactor. Die hele wil om te gaan jagen en doden was de stressfactor.

Na intensieve training kon ik zijn drift ombuigen. Ik heb elk dier waar hij jachtdrift op had benoemd en die benoeming was dan een koekje bij mij in de buurt op de grond krijgen. Resultaat was dat ie aan de lijn niet meer totaal uit zijn plaat ging en de stresshormonen acceptabel bleven. Bij de hondenschool was een hekje van nog geen meter hoog, met twee shetjes aan de andere kant, voldoende om hem los te durven laten. Als hij al eens richting het hek stoof, dan was een "paard" genoeg om hem weer om te laten keren en bij mij lekkers te komen halen. Kwam zeker ook door de locatie waar hij in standje luisteren stond en zonder hek kon het absoluut niet. Maar zo hadden we het genoeg onder controle om zijn prooien overal tegen te kunnen komen. Best handig toen opeens de bereden politie met 4 politiepaarden op 5 meter afstand langs kwam draven midden in de stad!

[Lizzy]

Je verwoord het heel erg goed Lizzy en ik ben het van A-Z met je eens. Waar je Linga in jachtdrift schrijft kan je zo Oscar noteren. Echt exact hetzelfde. Alleen heb ik gekozen voor permanent aanlijnen behalve op veilig terrein, omdat ik bij Oscar zijn gedragsproblemen het risico te groot vond dat ie mentaal totaal niet opgewassen zou zijn tegen een correctie met stroom. Is permanent aanlijnen dan een geweldige oplossing, nee zeker niet, daar kleven nadelen aan. Maar die komen meer voor rekening van de baas, die moet meer moeite doen om loslopen en geschikte uitlaatkleppen mogelijk te maken. En dat was mij het wel waard, ik wilde Oscar mentaal niet verder beschadigen.

Als ik toen wist wat ik nu weet? Oh jee, ik had niet eens in de buuuuurt gekomen van een stroomband! Ik had veel liever altijd met haar aangelijnd gaan lopen en lekker met haar gaan steppen/fietsen om haar "lang draven" te bevredigen. Maar ja, dat is nu een koe in de bips kijken.... Maar ik wil er nog wel 1 ding over zeggen, over het gebruik van de stroomband. Ik denk dat geen enkele hond mentaal opgewassen is tegen zulke correcties met stroom. En sommige honden hebben zichtbaar geen schade. Maar joh, wij weten zooooo weinig van honden, gedrag en hoe ze zich van binnen voelen. Ik dacht dat Linga het wel aan kon. Omdat ik dacht dat Linga een harde is. Linga is helemaal geen harde, Linga is een zacht gekookt eitje die alleen maar doet alsof ze hard en stoer is. En tuuuuurlijk heb je echte stoere honden. Maar weten wij echt feitelijk wat een harde stroom correctie bij ze doet? Van binnen? Deep down? Ik denk dus van niet. Maar goed, de kans dat je met een zichtbaar verklote hond verder door het leven moet is bij een gevoelige hond natuurlijk groter dan bij een super stoere stabiele hond met een ijzersterk karakter.

Ik vond de keren dat Oscar zichzelf verloor in de jachtdrift echt niet leuk. Dan was het gewoon hopen en bidden dat je hem vast kon blijven houden. En daarna alles afkappen en dagen wachten tot hij weer enigszins aanspreekbaar was, het stressniveau was dan volledig door het plafond. Het duurde echt lang voordat je dan weer wat met hem kon. Dus het beperkte hem enorm. En dat geldt ook voor als hij wel uit mocht voeren wat hij wilde, want Oscar heeft een haas gevangen en dood gebeten. Na die keer duurde het net zo lang voordat hij die torenhoge stress kwijt was. Dus het feit dat ik hem die andere keren met lijn en tuig vasthield waardoor hij niet de achtervolging in kon zetten was niet de stressfactor. Die hele wil om te gaan jagen en doden was de stressfactor.

Dat is ook gewoon niet leuk. En dit is iets dat je bijna niet kunt uitleggen aan mensen, maar eer dat de stress emmer bij dit soort honden na zulke incidenten weer leeg is . En wat mensen ook niet beseffen is dat ze dagen daarna nog steeds om niks raar gaan lopen doen, juist omdat de stress emmer nog niet leeg is en dus om niks (zo lijkt het) weer overloopt.

Na intensieve training kon ik zijn drift ombuigen. Ik heb elk dier waar hij jachtdrift op had benoemd en die benoeming was dan een koekje bij mij in de buurt op de grond krijgen. Resultaat was dat ie aan de lijn niet meer totaal uit zijn plaat ging en de stresshormonen acceptabel bleven. Bij de hondenschool was een hekje van nog geen meter hoog, met twee shetjes aan de andere kant, voldoende om hem los te durven laten. Als hij al eens richting het hek stoof, dan was een "paard" genoeg om hem weer om te laten keren en bij mij lekkers te komen halen. Kwam zeker ook door de locatie waar hij in standje luisteren stond en zonder hek kon het absoluut niet. Maar zo hadden we het genoeg onder controle om zijn prooien overal tegen te kunnen komen. Best handig toen opeens de bereden politie met 4 politiepaarden op 5 meter afstand langs kwam draven midden in de stad!

Zeker handig . Ja sorry, maar ik moet hier gewoon even op lachen! Maar ja, wat een werk heb je daar aan gehad joh . En jij en ik snappen ook best wel waarom mensen geen zin en geen tijd hebben om zulke trainingen te doen met hun hond. Duurt veel te lang. Quick fix, dat is wat mensen willen (En wat ik ook altijd gewild heb hoor! Ik ben geen haar beter dan de rest).

[Kaela]

Als ik toen wist wat ik nu weet? Oh jee, ik had niet eens in de buuuuurt gekomen van een stroomband! Ik had veel liever altijd met haar aangelijnd gaan lopen en lekker met haar gaan steppen/fietsen om haar "lang draven" te bevredigen. Maar ja, dat is nu een koe in de bips kijken.... Maar ik wil er nog wel 1 ding over zeggen, over het gebruik van de stroomband. Ik denk dat geen enkele hond mentaal opgewassen is tegen zulke correcties met stroom. En sommige honden hebben zichtbaar geen schade. Maar joh, wij weten zooooo weinig van honden, gedrag en hoe ze zich van binnen voelen. Ik dacht dat Linga het wel aan kon. Omdat ik dacht dat Linga een harde is. Linga is helemaal geen harde, Linga is een zacht gekookt eitje die alleen maar doet alsof ze hard en stoer is. En tuuuuurlijk heb je echte stoere honden. Maar weten wij echt feitelijk wat een harde stroom correctie bij ze doet? Van binnen? Deep down? Ik denk dus van niet. Maar goed, de kans dat je met een zichtbaar verklote hond verder door het leven moet is bij een gevoelige hond natuurlijk groter dan bij een super stoere stabiele hond met een ijzersterk karakter.


Dat is ook gewoon niet leuk. En dit is iets dat je bijna niet kunt uitleggen aan mensen, maar eer dat de stress emmer bij dit soort honden na zulke incidenten weer leeg is . En wat mensen ook niet beseffen is dat ze dagen daarna nog steeds om niks raar gaan lopen doen, juist omdat de stress emmer nog niet leeg is en dus om niks (zo lijkt het) weer overloopt.


Zeker handig . Ja sorry, maar ik moet hier gewoon even op lachen! Maar ja, wat een werk heb je daar aan gehad joh . En jij en ik snappen ook best wel waarom mensen geen zin en geen tijd hebben om zulke trainingen te doen met hun hond. Duurt veel te lang. Quick fix, dat is wat mensen willen (En wat ik ook altijd gewild heb hoor! Ik ben geen haar beter dan de rest).

We maken allemaal keuzes op basis van wat we op dat moment weten. Ik heb heel serieus stroom overwogen. Want altijd aangelijnd houden is best een flinke keuze. En ik heb heel wat keren te horen gekregen hoe ongelooflijk zielig dat wel niet is. Maar uiteindelijk ben ik blij dat ik het zo gedaan heb. Want met deze keuze kwam de last bij mij te liggen. De last om er voor te zorgen dat Oscar fysiek en mentaal happy bleef bij het altijd aangelijnd zijn. En ik durf te stellen dat ie dat is geweest, omdat ik mijn best heb gedaan hem zoveel mogelijk gelegenheid te geven zijn behoeftes te vervullen.

Een aantal keren zijn er mensen bij geweest als hij in die drift kwam. En stuk voor stuk schrokken mensen zich een hoedje. Van mijn liefste zachtaardige vriendin, tot doorgewinterde eigenaren van herders die IPO trainden. En als ze daarna zagen hoe moeilijk Oscar het dan had, begrepen ze ook iets beter waar wij dan mee te stellen hadden.

Ik snap ook wel dat mensen een quick fix willen. Dat zie je overal. Op de hondenscholen, bij de gedragstherapeuten, bij dierenartsen. Daarom is Cesar Milan ook zo populair. Wat je probleem ook is, je roept drie keer tssss en prikt een keer in de zij van je hond en voila, al je zorgen behoren tot het verleden. Maar zo is het leven niet. Als zo'n quick fix werkt, gaat dat meestal ten koste van de hond. En ik denk ook dat een grote groep gewoon niets doet. Mogen jagen vinden vele hondeneigenaren doodnormaal. Ach ja, hij vangt af en toe een konijn. Ik weet niet hoeveel honden daar gelukkig en hoeveel honden daar enorm veel stress van krijgen.

[suzanne 1]

Wij hebben dus een hond die extreem gelukkig wordt van jagen (husky). Het bezorgt haar weinig stress. Ze is daarin heel relaxed. Als ze aan de ene kant van het hek ligt en een konijn loopt aan de andere kant dan keurt ze die geen blik waardig, gaat niet uit haar plaatje, gewoon niks. Maar owee als konijn binnen de omheining komt.....dan gaat ie wel dood. En dan is ze happy en zogauw konijn op is weer gewoon de oude.
Haar vrouwtje is alleen niet zo blij met jagen. Dat is de reden dat ze nooit los loopt. Ze mag op de windhonden renbaan achter een jute zak aanrennen en dat vind ze gelukkig ook helemaal het einde. Ze kan dus wel haar ei kwijt.

[Siberienne]

Dat zo’n stressniveau zo lang zo hoog blijft, dat ervaar ik niet. Bij Spot kan een wandeling stressvol zijn, maar dat is de volgende ochtend over. Bij de andere Huskies; ze kunnen ze heel heftig reageren, maar dat leidt niet tot langdurige stress. Ik weet nog dat manlief een keer bovenop Chenak heeft gelegen om hem in bedwang te houden met loslopende schapen in de bergen, maar schapen uit zicht = rustige hond. Dat gaat zo snel dan.

En op zich, kijk maar eens naar een start van een sledehonden wedstrijd; het staat volledige debiel te stuiteren en te krijsen, maar zodra ze mogen gaan is wordt dat eruit gelopen. Bij Chenak hebben we twee keer meegemaakt dat wij stonden te hannesen bij de start met aanlijnen, meneer er vandoor schoot en vrolijk na de eerste sprint omdraaide en weer terug kwam. En aangelijnd kon worden. Het zat hem zo hoog, het moest er effe uit en dan kwam hij weer terug. (((Godzijdank, de eerste keer was op een plek waar l8nks vooruit schapen stonden en rechts verderop kippen liepen))))

Ook bij Spot merk ik trouwens, de beste remedie als hij overprikkeld is, laten rennen c.q werken, in het bos ook. Hij schiet als een idioot van links naar rechts, niet bereikbaar maar als ik ga rennen, gaat er een soort van knop om en schiet hij in werkmodus, trekt nog wel maar de overdrive gaaat ahw uit. En dan is hij daarna ook een stuk rustiger, en dat hoeft echt niet lang te zijn, minuutje ofzo.

Wij kiezen ook voor aanlijnen, heb er wel spijt van dat we bij Chenak en Janouk nooit met lange lijnen hebben gewerkt, iemand vertelde ons dat flexi’s te gevaarlijk waren met stuk gaan, maar met de huidige heren gaat het prima en ze vinden die extra ruimte wel heerlijk.

[Kaela]

Als je hond tegen zulke stress kan, helemaal prima. Lekker doen wat leuk is dan.

Maar ik denk dat er maar weinig honden zijn die daar tegen kunnen. Op de hele populatie honden he. En misschien ook wel bij de speciaal er voor gefokte honden. Ik weet dat er meer dan genoeg herders die gefokt zijn voor de africhting, daar niet geschikt voor blijken te zijn.
Maar kijk je naar de totale hondenpopulatie, dan zijn er zoveel rassen niet gefokt op dergelijke piekstress.
En heel eerlijk, eerder in dit topic schreef je in het kader van soms hard corrigeren, dat er bij dergelijke stressvolle starts er soms ingegrepen moet worden omdat er anders wordt gevochten tot de dood. Dan kun je toch ook niet echt stellen dat de hond in staat is de situatie te handelen toch?

Maar goed, dit stukje van de discussie komt voort uit de opmerking van BB dat honden die nooit in die drift mogen werken, zich altijd in moeten houden. En daar zijn meerdere mensen het dus niet mee eens. Heel veel honden(rassen) willen zich helemaal niet op die manier uiten of kunnen dat niet handelen.
Doe waar jou hond gelukkig van wordt. Klaar.

[Siberienne]

Als je hond tegen zulke stress kan, helemaal prima. Lekker doen wat leuk is dan.

Maar ik denk dat er maar weinig honden zijn die daar tegen kunnen. Op de hele populatie honden he. En misschien ook wel bij de speciaal er voor gefokte honden. Ik weet dat er meer dan genoeg herders die gefokt zijn voor de africhting, daar niet geschikt voor blijken te zijn.
Maar kijk je naar de totale hondenpopulatie, dan zijn er zoveel rassen niet gefokt op dergelijke piekstress.
En heel eerlijk, eerder in dit topic schreef je in het kader van soms hard corrigeren, dat er bij dergelijke stressvolle starts er soms ingegrepen moet worden omdat er anders wordt gevochten tot de dood. Dan kun je toch ook niet echt stellen dat de hond in staat is de situatie te handelen toch?

Maar goed, dit stukje van de discussie komt voort uit de opmerking van BB dat honden die nooit in die drift mogen werken, zich altijd in moeten houden. En daar zijn meerdere mensen het dus niet mee eens. Heel veel honden(rassen) willen zich helemaal niet op die manier uiten of kunnen dat niet handelen.
Doe waar jou hond gelukkig van wordt. Klaar.

Ik wil,even iets rechtzetten wat ik blijkbaar niet goed opgeschreven heb; husky’s bij de start kunnen zo opgefokt zijn dat ze ruzie krijgen, doordat ze in een team zitten met allerhande lijnen, kunnen ze niet snel weg en daardoor kunnen er ongelukken gebeuren. Niet dat de honden zo door het lint zijn dat ze willen moorden, maar omdat ze verstrikt raken. Dat is eng.

Ik ben het ook niet met de op erking van BB eens dat andere honden zich allemaal in moeten houden altijd, sterker nog, ik denk dat beheersing leren een groot goed is. Ook voor honden met een sterke drive. De vraag blijft, wat is effectief en hoe ver wil je / kun je gaan.

Edit; die laatste zin komt ongelukkig over, moet zijn hoe ver mag je gaan, want het in mijn ogen echt een ethische afweging, waarbij het op het moment dat het om politiehonden gaat die ingezet worden weer anders is dan wanneer iemand een huishond heeft.

[Esther Q]

Ik heb niet zoveel tijd om alles heel zorgvuldig te lezen, maar wil nog wel even wat zeggen over die drift, want daar vallen wat mensen over. (waar ik eigenlijk ook niet veel tijd voor heb, dus misschien druk ik me weer niet genuanceerd genoeg uit, maar a la, dat merk ik dan wel).

Ten eerste bedoelde ik dat áls iemand met een hond met drift tegen mij zegt dat ik mijn hond niet mag corrigeren, maar diezelfde persoon vraagt van die hond met drift zich altijd maar in te houden, dan denk ik: ja, amehoela. Want als diezelfde hond van die persoon in zijn drift raakt en in moeilijke situaties komt, ziet het plaatje er plots heel anders uit. Daarmee zeg ik dus niet dat alle honden zich altijd maar moeten inhouden als er niet mee gesport/werkt wordt. Idd zijn er ook honden zonder of met een lage drift.

Met drift bedoel ik aangeboren drift. De neus bv. Elke hond kan op de neus werken, sommige doen dat heel kalm en rustig, andere met een raket in de kont. Bijtdrift is ook aangeboren. Dat heeft bv mijn jachthond totaal niet. Maar die neus van hem is een miljoen keer meer aanwezig dan die van mijn herder, die wel bijtdrift heeft (bijtdrift bestaat trouwens uit een heleboel stukjes verschillende soort 'agressieve' driften, dus ik generaliseer hier). Die neus trekt en trekt en trekt aan hem. Laat je hem daar dan niet mee werken (en heeft hij ook geen andere echte goeie uitlaatklep) dan vind ik dat zielig. Als zo'n hond dus aan de riem belandt en met voer wat dingen wordt geleerd en als zó iemand mij commentaar geeft omdat ik correcties gebruik, dan denk ik: ga fietsen.

Té hoog in drift houd ik niet van. Dan gaat een hond zichzelf (en omgeving) beschadigen. Maar dat is meer een fok-vraagstuk. Waar leg je de grens? Met welke hond fok je nog wel, met welke niet? Erg moeilijk voor fokkers en sporters, want je wil natuurlijk die bloedgoeie hond hebben. Maar ik houd er dus bv niet van als een sledehond zich letterlijk dood loopt. Een echte goede sledehond (vind ik) stopt met trekken voordat hij kapot gaat. En dan haal je hem uit het team, of laat hem zonder te trekken meelopen als dat nog gaat. Trekken is dus ook aangeboren. Wij leren ze dat niet, ze doen het gewoon. Doen ze het niet dan zoeken we een huisgezin. Want dat las ik ergens, ik denk idd dat erg veel honden niet geschikt zijn voor sporten waar ze wel voor gefokt worden. En ik vind het zielig als ze dat dan toch onder dwang moeten doen.

Controle bij drift is het aller allerbelangrijkste. Anders ben je de hond kwijt. Bij mijn herder en jachthond bv heb ik de eerste jaren daaraan gewerkt, controle. Ik heb daar bij mijn herder een paar jaar voor uitgetrokken, omdat ik niet erg ervaren ben met herders en hij best hevig kan zijn. En ik doe dus alles ministapje voor ministapje. Maar dat kan ongetwijfeld allemaal veel sneller (en vast ook beter). Maar dus moet er eerst controle zijn en daarna ga je in de drift werken. Ten minste, beide kunnen ook gelijk opgaan. Maar die controle heb ik niet met correcties gekregen. Was helemaal niet nodig. Contact maken en vertellen wat ik wil bleek voldoende. Ik moet bovenop hem zitten, dat wel, maar zolang het contact er is, gaat het goed met woorden en gebaren.

Corrigeren in de aanleerfase vind ik uit den boze. Ik gebruik een positief en negatief woord. Simpel yes en nee. Yes betekent beloning. Nee betekent geen beloning. Meer is er niet. De aanleerfase duurt vaak veel langer dan veel mensen denken. Daar gaat denk ik vaak iets mis met correcties gebruiken. Alles is contextgebonden. In de ene context kan een hond het perfect, maar pas als hij het gedrag kan generaliseren naar andere contexten kent hij het echt. En pas als een hond zeker weten weet wat je bedoelt, maar een commando negeert omdat iets anders interessanter is, dan gebruik je correcties. Of je voorkomt dat de hond in die situatie komt, kan ook. Ik kies voor het eerste.

Welke hoogte van drift is nog werkbaar? Voor mij een hele hoge drift waarin een hond moeilijk bereikbaar is. Zolang hij reageert op een flinke correctie, kan ik ermee werken. Reageert hij daar niet meer op dan denk ik dat je naar het totale plaatje moet gaan kijken. In hoeveel en wat voor situatie komt het voor? Wat zijn de consequenties? Zijn die schadelijk voor de hond, of voor de omgeving? Wat voor oplossingen zijn er nog wel? En het probleem afzetten tegen de dingen die goed gaan. De totale balans opmaken. Ik neem geen besluiten over een hond op basis van één enkel stukje gedrag, maar op basis van alles bij elkaar opgeteld.

Ik kan wel één voorbeeld geven van een correctie. Als ik honden voor het eerst inspan zijn ze eigenlijk altijd rustig. Ze weten niet wat het is. Ik neem ze tussen mijn benen en doe het tuig met een beetje gerommel en gedoe aan, breng ze naar het team en daar gaan ze. Dat duurt "twee" keer, dan worden ze (bijna allemaal) hysterisch. Dan ga ik met druk van mijn benen werken. Ik houd ze tussen mijn knieën vast. Ik geef druk als ze zich los proberen te maken en haal die weg als ze stil blijven staan. Dat gaat de hele tijd heen en weer (druk, geen druk, druk, geen druk). Ik geef niet zoveel druk dat het pijn doet. (Dat probeer ik althans, in de praktijk is het soms een heel geworstel en zit ik er wel eens naast.) Deze fase duurt een tijd. Daarna komt óf de fase dat ze het snappen en weer wat geduld kunnen opbrengen. Dan is er minder of geen druk meer nodig. Of de honden blijven hysterisch en op een bepaald moment begin ik dan te corrigeren om tot ze door te dringen. Eerst probeer ik het nog met ze in positie zetten door de halsband te pakken, ze op te tillen en weer neer te zetten en de benen erbij. Als dat herhaaldelijk niet helpt, geef ik ze een flinke tik op de bovenkant van de neus. Ik heb gevoerde handschoenen aan, dus dat is een gedempte tik, maar toch altijd genoeg om de hond uit zijn hysterie te krijgen, dus pijnlijk. Bij de een moet het harder dan bij de ander. Dan is dat vaak een heleboel keer niet meer nodig. Een van onze reuen is er zo één die hysterisch blijft. Als ik die inspan geef ik hem verbaal de kans rustiger te worden. Ik waarschuw hem altijd wat ik ga doen. Soms helpt het, want hij kent de consequentie, maar niet altijd. Dan zeg ik op een bepaald moment: als je nu niet rustig doet krijg je een tik. Soms kiest hij er dan alsnog voor rustiger te worden, maar niet altijd en dan komt de tik. En die helpt, dan is hij altijd rustiger. Ik haat het om te doen, maak me altijd zorgen om mijn karma. Maar ik heb ook geleerd dat het soms gewoon niet anders kan. Inspannen wordt onmogelijk. Sommige honden draaien hun kop en springen naar je gezicht. Een tand ergens in je wang, lip, neus, handen, knieën, heb ik allemaal gehad. Hoort erbij. Maar uit zelfbescherming en omdat dat tuig anders niet aangaat, corrigeer ik dus sommige honden wel in die situatie. In een prikkelarme omgeving het tuig aandoen, is om allerlei redenen niet realistisch. Andere situaties zijn als ze elkaar grijpen aan de start (meestal is rustig praten genoeg, maar soms is er meer nodig), of het materiaal kapot maken.

Ik ben het met veel van wat er wordt gezegd eens. Maar dus niet met het stukje dat correcties nooit en nergens een plek mogen hebben. En de stroomband is daar onderdeel van. Leer hem eerlijk en goed aan, zodat de hond weet dat jij de correctie geeft en wat je daarmee bedoelt en je hebt een fantastisch middel om de hond op afstand iets duidelijk te maken. (En nogmaals het doet geen pijn, het is te vergelijken met stroom die ook in fysiotherapie behandelingen wordt gebruikt, het laat een spier samentrekken, irritant in hoge vorm, maar geen pijn). Maar ik denk dat dit iets is waarover mensen die voor en absoluut tegen zijn nooit op één lijn gaan komen.

Voor mij hangt aan dit alles een heel ethisch vraagstuk vast, of je beesten überhaupt moet willen inzetten voor menselijk vermaak, sport, werk, of hoe je het ook noemt. Want áls het goed gebeurd dan is het allemaal prima, maar het gaat zo vaak fout. Ik heb ook fouten gemaakt en leer nog elke dag bij. Maar de fouten moeten de honden wel ondergaan natuurlijk. Maar ja, ze zijn zoooo leuk en lief en het is zoooo leuk om samen lekker wat te ondernemen en soms kun je blind en doof lezen en schrijven met elkaar en dat is zoooo mooi.