Gisteren heb ik eindelijk de as van Laika (overleden op 7 maart) teruggekregen via de dierenarts; dat duurt altijd zo lang hier in noordelijk Zweden. En laat nou toevallig vandaag het schilderij worden bezorgd door de post dat een vriendin van mij heeft gemaakt van onze lieve boxersnoetepetoet. Ik had een foto gekozen waarop Laika al oud was, en dus grijs, en met die rustige, wijze en toch ook ietwat nieuwsgierige blik in haar ogen die zo typerend voor haar was. Het rechteroog (voor de kijkers links) heeft dat tikje nieuwsgierige, het linkeroog dat berustende, ik-ben-al-oud-en-stiekem-best-een-beetje-moe dat ze de laatste maanden had. Echt fantastisch hoe Willeke (de schilderes) die blik heeft weten over te dragen op het doek.
En nu is het even net alsof Laika weer gewoon thuis in d'r mand ligt terwijl de baldadige jeugd buiten van het voorjaar geniet. Voelt fijn, maar ik moet wel even wat tranen wegpinken steeds.
Laika door Willeke.jpg (2.69 MiB) 1041 keer bekeken