[Inge en Bono]

Een rare foto misschien, het is namelijk snot op de ruit van de kamerdeur. Snot van George dat er op is gekomen toen ze heel hard nieste. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om het van de ruit te poetsen en ik heb er dan ook al die tijd omheen gewerkt. Maar vanmiddag heb ik het dan toch weggepoetst nadat ik eerst deze foto had gemaakt. Zo idioot, maar het was nog een tastbaar stukje van haar.

Pummeke haar 'neusjes' zitten hier ook nog op het raam in de woonkamer en ik heb mijn auto nog niet van binnen gepoetst, haar handdoek ligt nog op de autostoel naast me, strandzand nog in mijn jaszakken....

[Eef+Stippels]

Pummeke haar 'neusjes' zitten hier ook nog op het raam in de woonkamer en ik heb mijn auto nog niet van binnen gepoetst, haar handdoek ligt nog op de autostoel naast me, strandzand nog in mijn jaszakken....

Hebben jullie dat nou ook, dat als je naar foto's kijkt het even net is alsof ze er nog zijn en dat je het gemis daarna weer extra erg voelt?
Misschien moet ik geen foto's meer kijken

[KarenH]

Hebben jullie dat nou ook, dat als je naar foto's kijkt het even net is alsof ze er nog zijn en dat je het gemis daarna weer extra erg voelt?
Misschien moet ik geen foto's meer kijken

Foto's bieden mij een soort van troost. Ik heb bijna 11.000 foto's van Pr1mo en die heb ik de afgelopen weken allemaal bekeken. Heb er ruim 50 uitgekozen, daarvan heeft mijn echtgenoot er ook weer wat uitgekozen en hij heeft er een collage van gemaakt. Die hangt nu op het toilet. Filmpjes heb ik erg veel moeite mee. En ik ben weer opnieuw begonnen met zijn foto's te bekijken. Ik verveel me kapot, maar ik wil ook niks. Alleen maar Pr1mo, maar ja...dat gaat niet.

[Inge en Bono]

Ja dat heb ik ook met foto's.... dan zie ik die twinkel in haar oogjes en dan denk ik en dan kijk ik naast me en is ze er niet Filmpjes kijken doe ik bijna niet, bewegend beeld, haar zien dollen, of horen snurken, of....

[Inge en Bono]

Alleen maar Pr1mo, maar ja...dat gaat niet

Ja...
De meneer mist het: een hondje in huis. Ik snap het, ik ook, maar ik mis Pummeke....
En bijna 6 jaar geleden zaten we in hetzelfde schuitje en werd ik ineens smoorverliefd op de twinkeloogjes van Pum, het voelt als gisteren.... Maar ik moet echt weer verliefd worden, anders is het niet eerlijk. En de meneer begrijpt dat gelukkig

[KarenH]

Ja...
De meneer mist het: een hondje in huis. Ik snap het, ik ook, maar ik mis Pummeke....
En bijna 6 jaar geleden zaten we in hetzelfde schuitje en werd ik ineens smoorverliefd op de twinkeloogjes van Pum, het voelt als gisteren.... Maar ik moet echt weer verliefd worden, anders is het niet eerlijk. En de meneer begrijpt dat gelukkig

Ja, dat snap ik, de bliksem moet gewoon inslaan (bij wijze van spreken).
Ik heb Iggy nog, maar dat is Pr1mo niet. Ik vind het erg akelig voor hem, hij kan er ook niks aan doen, maar ik heb meer het idee dat ik op andermans hond pas dan dat het mijn eigen hond is. Hij komt niks tekort hoor, maar het gevoel is gewoon even weg. En hij is super braaf, heeft wel de tijd van zijn leven nu hij met alles kan spelen waarmee hij maar wil. Dat mocht nooit van Pr1mo.

[Siberienne]

Hebben jullie dat nou ook, dat als je naar foto's kijkt het even net is alsof ze er nog zijn en dat je het gemis daarna weer extra erg voelt?
Misschien moet ik geen foto's meer kijken

Eerst wel maar nu minder, nu haal ik hem graag een beetje terug op die manier. Ik hoop dat dat bij jou ook een beetje slijt en dat naast het verdriet ook beetje ruimte komt voor het ‘wat fijn dat ze in mijn leven was’

Filmpjes vind ik nog wel moeilijker

[Siberienne]

Ja, dat snap ik, de bliksem moet gewoon inslaan (bij wijze van spreken).
Ik heb Iggy nog, maar dat is Pr1mo niet. Ik vind het erg akelig voor hem, hij kan er ook niks aan doen, maar ik heb meer het idee dat ik op andermans hond pas dan dat het mijn eigen hond is. Hij komt niks tekort hoor, maar het gevoel is gewoon even weg. En hij is super braaf, heeft wel de tijd van zijn leven nu hij met alles kan spelen waarmee hij maar wil. Dat mocht nooit van Pr1mo.

Oh wat fijn dat je dat schrijft, ik heb dat met Shadow ook, dat is ook meer de hond van meneer en hij is echt een fijne hond maar het is Spot niet. Ik voelde me daar echt soms wel rot over eigenlijk ...

[KarenH]

Oh wat fijn dat je dat schrijft, ik heb dat met Shadow ook, dat is ook meer de hond van meneer en hij is echt een fijne hond maar het is Spot niet. Ik voelde me daar echt soms wel rot over eigenlijk ...

Ik had het er met een vriendin over die een maand voor Pr1mo's overlijden haar hond had laten inslapen. Zij kon niet eens haar eigen kind hebben, dus ik denk dat er meer mensen zijn die zich zo voelen dan je denkt.

[smulpaap]

Hebben jullie dat nou ook, dat als je naar foto's kijkt het even net is alsof ze er nog zijn en dat je het gemis daarna weer extra erg voelt?
Misschien moet ik geen foto's meer kijken

Ik kan de eerste tijd geen foto's zien . Foto's die in huis hangen berg ik op
En filmpjes al helemaal niet

[smulpaap]

Ja...
De meneer mist het: een hondje in huis. Ik snap het, ik ook, maar ik mis Pummeke....
En bijna 6 jaar geleden zaten we in hetzelfde schuitje en werd ik ineens smoorverliefd op de twinkeloogjes van Pum, het voelt als gisteren.... Maar ik moet echt weer verliefd worden, anders is het niet eerlijk. En de meneer begrijpt dat gelukkig

Ik kan dus echt niet zonder hond . Toen Tessa,overbleef , en begon te kwakkelen, toen dacht ik ik ga informeren bij de jrt vereniging. Van een huis vol naar helemaal niets . Ik.werd al gek bij de gedachte
Tessa was een dag bij de da, verschrikkelijk gewoon , zo stil in huis

[Eef+Stippels]

Ik moest gisteren voor het eerst zonder Xindy naar de dierenarts, word ik in de wachtkamer ineens aangekeken door mijn lieve meisje
Onze kaart met haar foto hing op het prikbord.

[Anne in Zweden]

Ik moest gisteren voor het eerst zonder Xindy naar de dierenarts, word ik in de wachtkamer ineens aangekeken door mijn lieve meisje
Onze kaart met haar foto hing op het prikbord.

O jee, dat lijkt me behoorlijk confronterend inderdaad...

[Siberienne]

Net als een telefoon die herinneringen geeft. Zit ik ineens weer naar een berg foto's te kijken. En ik zat in Lizzy's topic een heel stuk te tikken over mijn draak als puppy maar dat heb ik weer weg gehaald. Ik mis hem nog zo. Er is echt een stukje uit mijn hart. Juist doordat we zoveel hebben meegemaakt. Hij was de moeilijkste hond die we gehad hebben en tegelijk ook de liefste. Ik zou hem zo graag nog even een keer knuffelen, of zijn zotte kop zien als hij 's morgens kwam kijken of ik al wakker was. Ik wil hem verdorie gewoon bij me hebben.

[- pien -]