Het gaat zoals het gaat en hopelijk zoals het 'goed' voelt.
Ik heb niks met as, onze honden zijn in groep gecremeerd, dat was 'goed'. Maar ik heb bij Pum gezegd: als zij gaat, wordt haar as uitgestrooid bij 'haar' zee. En nu heb ik een strooibus met as van Pum en ben er nog niet aan toe om haar echt te laten gaan. En dus staat 'Pum' op de schouw met een heus afscheidsplekje. Zeg ik haar dag en hoi en ik mis je zo vreselijk. Knuffel ik met haar dekentje. En jank ik me de ogen uit de kop.
En dat deed ik ook bij de andere hondjes en nog.
Liz en Lu hun namen staan nog steeds op de kapstok.
Elke keer dat ik boontjes eet, denk ik met een lach en een traan aan mijn grotehondenmeneerliefde Bono.
Sems geliefde boomerball is bij een bull die er ongeveer net zo gek op is als zij was.
Bij al onze honden ging het elke keer anders, maar wel zoals het voor ons goed voelde, zover dat kan natuurlijk. En daar ben ik dankbaar voor.