[Inge en Bono]

Wat fijn dat Spot eindelijk thuis is

[pike]

Fijn dat Spot na al die tijd weer bij je is.

[Anne in Zweden]

Wat fijn dat Spot nu eindelijk ook in Noorwegen is aangekomen! Ik herken het gevoel, zo van: nu zijn we weer compleet, ook al is onze lieverd er nu in een andere vorm, hij is er weer en we zijn weer samen met het hele team. Een heel fijn gevoel.

[Ronald]

Fijn dat Spot weer bij jullie is. En ik snap het hoor, dat je moest huilen. Het is ineens weer allemaal dichtbij.

[Kaio]

Fijn dat spot weer thuis is. Fijn dat het je ook een gevoel van "rust" geeft. Moet toch ook een beetje onprettig geweest zijn de hele tijd. Vlak voor vertrek, en dan niet meer kunnen ophalen door corona.

En heel stom ik zie die bus en denk ik dat is bij dezelfde als... maar ben nog niet zover dat dat een plekje heeft

[Siberienne]

Fijn dat spot weer thuis is. Fijn dat het je ook een gevoel van "rust" geeft. Moet toch ook een beetje onprettig geweest zijn de hele tijd. Vlak voor vertrek, en dan niet meer kunnen ophalen door corona.

En heel stom ik zie die bus en denk ik dat is bij dezelfde als... maar ben nog niet zover dat dat een plekje heeft

Ja was gewoon onprettig ‘onaf’ ; heb paar keer gedacht over andere opties maar blij dat ‘ie nu veilig hier is.

En dat laatste; neem de tijd die je nodig hebt / jou past. Dat heb ik wel geleerd

[Kaio]

Ja was gewoon onprettig ‘onaf’ ; heb paar keer gedacht over andere opties maar blij dat ‘ie nu veilig hier is.

En dat laatste; neem de tijd die je nodig hebt / jou past. Dat heb ik wel geleerd

Dank je

Fijn wel dat het nu beter voelt.

We gaan over een week op vakantie , eindelijk weer na de zee. Deze hadden we meerdere keren in tussentijd al geboekt, wilden zo graag met Fozzy nog eens naar zee omdat ie dat zo fantastisch vond...iedere keer geen doorgang kunnen vinden door maatregelen. (aangezien we ook 2 km over een landgrensje wonen ) En bedoeling was Maci daar deels uit te strooien. Nu moeten we dus 2 stooikokers meenemen
Dat gaat wel een momentje worden vrees ik

[Siberienne]

Dank je

Fijn wel dat het nu beter voelt.

We gaan over een week op vakantie , eindelijk weer na de zee. Deze hadden we meerdere keren in tussentijd al geboekt, wilden zo graag met Fozzy nog eens naar zee omdat ie dat zo fantastisch vond...iedere keer geen doorgang kunnen vinden door maatregelen. (aangezien we ook 2 km over een landgrensje wonen ) En bedoeling was Maci daar deels uit te strooien. Nu moeten we dus 2 stooikokers meenemen
Dat gaat wel een momentje worden vrees ik

Oh ja dat kan ik me heel goed voorstellen. Vooral ook bij Fozzy dat ‘ik had hem nog zo graag gegund dat…’

Ik vond de eerste wintervakantie zonder Spot ook wel even slikken omdat hij zo van de sneeuw hield. Maar ja, dat werd sowieso een rare ‘vakantie’ omdat toen de moeder van mijn man plots overleed.

Afgelopen winter zijn we op een andere plek geweest, maar nu wil ik wel terug naar Rondane om de as van Spot daar deels uit te strooien.

[Ronald]

Ik heb de as van Nox nog altijd hier staan. Ik heb nog niet de moed gehad om haar ergens uit te strooien. Ik kan me er gewoon niet toe zetten.
Met dat ik dit aan het tikken ben, prikken de tranen weer achter mijn ogen. Jezus... wat mis ik die trut...

[smulpaap]

Oh zo herkenbaar . Milo heeft 8 jaar in de Asbus gezeten , Noa 5 jaar en de jongste twee ook een aantal jaren
Ik heb het ook met lood in mn schoenen gedaan ....

Sibirienne fijn dat Spot eindelijk weer bij jullie is

[eelke]

Ik ga ze niet uitstrooien. Ik had altijd wel gedacht dat ik dat zou doen, en dan Gijs pas als Joep ook as was. Vooral omdat het me anders zo pijnlijk leek, als je oud bent; zo'n hele plank vol met potjes hond.
Maar er komt voorlopig geen andere hond dus daarmee ook niet zo snel een plank vol.

Vandaag is 'een jaar geleden'. Ik ben vrij vandaag en ik vind het maar lastig. Toch een beetje alles per uur terug beleven, ofzo. Ben naar de intratuin geweest en goed plantjes kunnen scoren dus ik kan lekker in de tuin gaan prutsen zo. Maar het blijft toch de hele dag aanwezig.

Vind het nog steeds moeilijk, voor mezelf, dat het zo snel gegaan was. Sochtends opstaan, en bij het uitlaten denken 'ja dit is eigenlijk best wel op' en een paar uur later is ie er niet meer. Ik heb er nog steeds geen spijt van, want ik was wel echt bang om te laat te zijn. Een aantal dagen ervoor was hij nog erg ziek geweest en bleef hij maar overgeven. Dat had net zo goed die dag, of de dag erna weer kunnen gebeuren. Dus voor hem ben ik blij dat ik die keuze heb kunnen maken. Maar mijn hoofd kan het niet zo goed bijbenen, als ik er aan terug denk.

Mijn woorden; ik denk dat hij wel een beetje op is, en de knik van de dierenarts met, dat denk ik ook, pffffff

[Siberienne]

Herkenbaar hoor, wij gingen met Chenak toendertijd naar de dierenarts om te praten ‘wanneer is het genoeg’ vooral omdat ik al wat verder was dan mijn meneer daarin. De dagen daarvoor ging hij verder achteruit en begon het bij meneer ook te dagen dat het tijd was. Maar bij de dierenarts begon hij de prullenbak te plunderen… dan twijfel je toch even. Wij hebben hem die zaterdag morgen laten gaan en ook nog wel gedacht ‘waren we niet te vroeg?’. Maar wat is te vroeg? We hebben hem iig een hele hoop ellende bespaard en een waardig einde gegund. En dat was me heel veel waard. Dus Eelke, een knuffel en dat je twijfelt nu geeft alleen maar aan hoe graag je hem nog wat langer bij je had gehad - maar dat je in zijn belang hem ellende bespaard hebt.

[eelke]

Ja ik twijfel eigenlijk niet over te vroeg ofzo. Het is meer dat de dierenarts na de conclusie vroeg wanneer ik hem dan wilde laten inslapen, en ik zei, doe maar nu.
Kijk, ik wist het. Ik ging naar die afspraak en ik wist, misschien is het zo ver. Maar ik heb nog moeten werken die ochtend, ik heb die nacht niet beneden bij Joep geslapen. Ik ging met een hond naar de dierenarts zonder dat ik het zeker wist, en ik ging met alleen zijn lijf weer naar huis.

Bij Gijs heb ik de afspraak op vrijdag gemaakt, voor de dinsdag. Dat was intenst maar wel mooi afscheid nemen, overal nog een wandelen. Ik heb een mooie laatste foto (mijn onderschrift). En dat ging bij Joep wel erg snel. De afspraak met de dierenarts stond al want de uitslag van de bult zou binnen zijn, om 13.00 nog eens gebeld om te vragen of er iemand mee mocht want ik dacht wel een moeilijk gesprek te moeten gaan voeren en eigenlijk moest je alleen ivm corona, naar om 15.00 de afspraak en om 15.30 met een kist terug naar huis.

Ik weet niet of ik het achteraf anders had gedaan. Want het ging ook wel zoals het ging, en Joep had duidelijk pijn en met thuis inslapen had ie dan toch weer in en uit de auto mee naar huis gemoeten. Rationeel gezien waren het gewoon wel de juiste stappen. Maar ja, daarna blijft gevoel over hé

[Lizzy]

Ik snap het wel hoor Eelke. Ik heb ook een paar keer meegemaakt dat mijn hond er zo nog was en zo ineens niet meer. Pinkel en Brutus bijv. heb ik echt naar toe kunnen leven. Tijd voor kunnen nemen. En dat scheelt gewoon.... Dit is echt anders en duurt ook langer (denk ik) om te verwerken. Sterkte vandaag, ik denk aan je

[hannabelgje]

Moeilijke dagen Eelke. Natuurlijk is het mooi dat je hem een hoop ellende hebt kunnen besparen, maar het is ook ontzettend moeilijk om zo plotseling afscheid te moeten nemen. Dikke knuffel.

Verstuurd vanaf mijn SM-G980F met Tapatalk