Hier kunnen jullie lekker kletsen. Dit board is dus niet bedoeld voor serieuze voedings/gezondheidsvragen!

Moderators: Lizzy, Charlie Angel, eelke

#3409528
Siberienne schreef: vr 28 aug 2020, 17:32 Honden tonen vaak ook niet dat ze ziek zijn. Janouk, mijn vorige husky, had een darm tumor. Toen hij geopereerd werd bleek er al een groot gat in de darm te zitten. Maagsap liep zo zin buik in. Drie dagen ervoor had meneer nog lekker twee uur met hem gewandeld.

Terugkijkend was hij misschien iets stiller dan normaal geweest en at hij slechter in de twee weken voor zijn dood (de operatie was open-dicht en niet meer wakker laten worden, tumor kon niet weg gehaald. En wij waren niet in het land, we hebben hem op afstand laten gaan. Spot is de tweede hond die we ineens kwijt zijn maar nu waren we er tenminste zelf bij. Iets om dankbaar voor te zijn.)

Het is gewoon heel heel moeilijk om te zien dat een hond kanker heeft.

Wij denken trouwens dat Shadow het wel wist, dat het ‘goed mis’ was met Spot. Hij lijkt hem zo totaal niet te missen. Behalve misschien dat hij wat meer naar ons toe trekt. Hoewel hij gisteren weer gewoon beneden heeft geslapen. Blijkbaar hoeft hij niet meer steeds op ons te passen. (Serieus, wij hebben een paar keer even met ogen dicht in de zon gelegen en als ik dan opkeek zat meneer naast ons de wereld in de gaten te houden en hij sliep liefst in de deuropening vd slaapkamer. )
Dat geldt niet alleen voor honden vrees is. En verder baseer mijn opmerking op andere ervaringen.

Mijn oom had dezelfde vorm van lymfeklier kanker. Werd ineens out of the blue hartstikke ziek en 6 weken later was ie dood. Frou Frou was in korte tijd trouwens de derde jonge Dalmaat die stierf aan de gevolgen van Maligne Lymfoom van de darmwand (op Europees niveau he dus niet dat dit een probleem is binnen ons ras) en allen hadden dezelfde symptomen. Niks aan de hand, ineens overgeven/niet meer willen eten, paar weken later ingeslapen. Dit is dus exclusief Ziva.

Frou Frou begon op 18 november met 1 keer braken. Die dag heeft ze gewoon nog gegeten. De dagen erop wilde ze niet meer eten en braakte alles wat ze nog wel naar binnen kreeg weer uit. Op 26 november kwam ze ons vrolijk gedag zeggen en was ze geïnteresseerd in gekookte lever en binnen een paar minuten ging zij van een vrolijke hond naar een doodzieke hond. Bij de specialistenkliniek bleek tijdens de echo dat er wat in de darmen zat, is er nog vocht uit de buikholte genomen, is zij direct open gemaakt en toen bleek dat de tumor op doorbreken stond en dat het lichaam als een malle bezig was de tumor in te kapselen. De tumor lekte dus nog niet. Dat proces van openbreken zou volgens de specialist echt razendsnel gaan. Frou Frou kreeg na de operatie niet eens antibiotica van de specialisten kliniek! Op 2 december was ze dood.

Voor 18 november zijn er geen signalen geweest dat Frou Frou ziek was. En ik zie nog als er 1 haar verkeerd zit. Nou zat de lymfeklierkanker daar natuurlijk niet op 18 november, dat was al eerder aan de gang. Maar ik durf toch wel hardop te beweren dat zij voor 18 november niet ziek was. Ja, ze was wel ziek, maar niet ziek, als je begrijpt wat ik bedoel. Dus als ik kijk naar hoe Maligne Lymfoom van de darm/maagwand zich ontwikkeld, dan hoeft Ziva niet perse al langer heel ziek te zijn geweest, denk ik.
#3409539
MillyMol schreef: za 29 aug 2020, 13:21 "Ja, ze was wel ziek, maar niet ziek, als je begrijpt wat ik bedoel."

Je bedoelt dat ze wel al ziek was, maar nog geen symptomen vertoonde. En toen die er wel waren, was het al te laat.
Ja precies. Ik weet natuurlijk niet wanneer de kanker is ontstaan. Ik weet eigenlijk niks. Niet wanneer, niet waarom, niks. Maar goed, ja, we kunnen er vanuit gaan dat de kanker al eerder in haar lijf zat. En toen zij symptomen kreeg was het te laat. Niet dat ik anders wat had kunnen doen :-\ . Dit was een type lymfoom die niet reageert op chemo :-\
#3409559
Lizzy schreef:Dat geldt niet alleen voor honden vrees is. En verder baseer mijn opmerking op andere ervaringen.

Mijn oom had dezelfde vorm van lymfeklier kanker. Werd ineens out of the blue hartstikke ziek en 6 weken later was ie dood. Frou Frou was in korte tijd trouwens de derde jonge Dalmaat die stierf aan de gevolgen van Maligne Lymfoom van de darmwand (op Europees niveau he dus niet dat dit een probleem is binnen ons ras) en allen hadden dezelfde symptomen. Niks aan de hand, ineens overgeven/niet meer willen eten, paar weken later ingeslapen. Dit is dus exclusief Ziva.

Frou Frou begon op 18 november met 1 keer braken. Die dag heeft ze gewoon nog gegeten. De dagen erop wilde ze niet meer eten en braakte alles wat ze nog wel naar binnen kreeg weer uit. Op 26 november kwam ze ons vrolijk gedag zeggen en was ze geïnteresseerd in gekookte lever en binnen een paar minuten ging zij van een vrolijke hond naar een doodzieke hond. Bij de specialistenkliniek bleek tijdens de echo dat er wat in de darmen zat, is er nog vocht uit de buikholte genomen, is zij direct open gemaakt en toen bleek dat de tumor op doorbreken stond en dat het lichaam als een malle bezig was de tumor in te kapselen. De tumor lekte dus nog niet. Dat proces van openbreken zou volgens de specialist echt razendsnel gaan. Frou Frou kreeg na de operatie niet eens antibiotica van de specialisten kliniek! Op 2 december was ze dood.

Voor 18 november zijn er geen signalen geweest dat Frou Frou ziek was. En ik zie nog als er 1 haar verkeerd zit. Nou zat de lymfeklierkanker daar natuurlijk niet op 18 november, dat was al eerder aan de gang. Maar ik durf toch wel hardop te beweren dat zij voor 18 november niet ziek was. Ja, ze was wel ziek, maar niet ziek, als je begrijpt wat ik bedoel. Dus als ik kijk naar hoe Maligne Lymfoom van de darm/maagwand zich ontwikkeld, dan hoeft Ziva niet perse al langer heel ziek te zijn geweest, denk ik.
Ik zag het ook als er iets was met Ziva. En stond dan ook direct bij de DA. Ik denk dat ze een poosje symptoomloos ziek is geweest, ik weet nog dat Lea haar een keer ineens vanuit het niks begon te bijten. Ziva lag in een stoel en Lea wilde er langs. Ze snuffelde even aan de rug van Ziva en ineens hapte ze. :o Ik weet niet precies wanneer dat is geweest maar voordat ik het topic over Lea opende dat ze Ziva steeds zo "aanviel". Dat topic opende ik in april 2019.

Ik heb alles bij Lea gezocht, ze word oud, dement, misschien ziet ze het niet meer zo, is het haar te druk enz enz, maar ik denk achteraf dat Ziva gewoon al ziek was en anders is gaan ruiken, misschien wilde Lea duidelijk maken dat het niet goed was met Ziva. Maar misschien vermenselijk ik het ook teveel, ik voel me er schuldig over iig.

Achteraf vond ik ook dat ze zo rustig was als ik uit mijn stage kwam, dat viel me wel op maar ik was ook na stage gaan voeren dus logisch dat ze dan gaat slapen. Zocht ik niks achter opmerkingen dat ze soms zo sloom was van de oppas want het was warm en dergelijke. Ze is vorig zomer ook een poosje aan de dunne geweest, ik dacht ook door de hitte en door drinken van vies water. Het was na een paar dagen rijstwater ook wel weer over. En soms wilde ze niet wandelen maar ja, ze was ook al 12. Ik had overal een soort verklaring voor.

En tegelijk vertrouwde ik het ook niet helemaal, ik ben meermalen bij de DA geweest maar steeds was ze goed zoals ze was, er mocht een kilootje af maar ach dat ene vetje, ze was in topconditie. Ze liep ook nog 45min naast de fiets en wandelde met gemak 15-20km. Oren, ogen, hart, longen alles was goed, buik was soepel, geen koorts. Geen gekke dingen. Dan was ik weer gerust gesteld en ging ik naar huis.

Ach die Ziva. :'( Wat ik het ergste vind is dat ik haar die nacht heb achtergelaten bij diergeneeskunde. Dat beeld in dat hok waar niemand was achtervolgd me. Ze was zo'n knuffelkont en niemand knuffelde haar op die koude plastic mat. Er werd gezegd dat dat het beste was en ik heb me laten ompraten door die arts. En dat vind ik echt vreselijk. :'( :'( :'(
Dat toen ze me die dinsdag zag dat ze alles liet lopen, ze had alles opgehouden, alle waterdunne diarree. Ze kon ontspannen toen ze me zag. Vreselijk. Die tijd krijg ik niet terug. Geen idee hoe ze die puncties gedaan hebben, of ze nog een roesje gekregen heeft bij de echo of dat ze wakker is geweest en ze zo die puncties gedaan hebben. Dat zou ik vreselijk vinden en ik durf het niet te vragen, bang voor het antwoord. Ik voel me zo vreselijk tekort geschoten hebben, haar verschrikkelijk in de steek gelaten. Dat ik haar daar heb achter gelaten, dat ik er niet was.
Niet te bevatten en binnen 6 dagen. :'( :'( Het is nog steeds zo niet te bevatten. :'(
Ik mis dr zo verschrikkelijk.
#3409560
Dat begrijp ik heel goed Sam, dat dit de beelden zijn die je achtervolgen :'( . Maar wat ik wel weet Sam is dat je alles hebt gedaan juist voor Ziva. Je hebt haar daar niet achter gelaten uit een soort gemakzucht ofzo. Nee, je hebt alles gedaan uit liefde voor Ziva. En dat het niet zo uit heeft gepakt als dat je hoopte : dat is gewoon super kut met peren :'( . Maar het was uit liefde Sam. En wat ik wel geleerd heb met mijn gesprek met Janneke over Frou Frou is dat honden helemaal niet denken zoals wij. Zij weten dat je haar moest achterlaten. Ze weten dat je wilde helpen. Ik weet 200% zeker dat Ziva jou niks heeft verweten. Maar ik begrijp je pijn :'( :-* . Het moet slijten :-*
#3409563
2 keer heb ik een hond jong verloren... eentje 1 week voor zijn 4e verjaardag en eentje 6,5...
Ik herken de spijt die je soms voelt... Had ik maar dit of dat... of had ik dit juist maar niet gedaan...
Maar je wist niet waar het naartoe ging, dus je deed wat je het beste leek... alles vanuit liefde :-*
De werkelijkheid is dat dingen soms onvermijdelijk zijn en hoe moeilijk ook, dat moet je uiteindelijk accepteren anders blijft het in de weg staan van waar het eigenlijk om gaat...
#3409571
sam28 schreef: za 29 aug 2020, 21:49 Ik zag het ook als er iets was met Ziva. En stond dan ook direct bij de DA. Ik denk dat ze een poosje symptoomloos ziek is geweest, ik weet nog dat Lea haar een keer ineens vanuit het niks begon te bijten. Ziva lag in een stoel en Lea wilde er langs. Ze snuffelde even aan de rug van Ziva en ineens hapte ze. :o Ik weet niet precies wanneer dat is geweest maar voordat ik het topic over Lea opende dat ze Ziva steeds zo "aanviel". Dat topic opende ik in april 2019.

Ik heb alles bij Lea gezocht, ze word oud, dement, misschien ziet ze het niet meer zo, is het haar te druk enz enz, maar ik denk achteraf dat Ziva gewoon al ziek was en anders is gaan ruiken, misschien wilde Lea duidelijk maken dat het niet goed was met Ziva. Maar misschien vermenselijk ik het ook teveel, ik voel me er schuldig over iig.

Achteraf vond ik ook dat ze zo rustig was als ik uit mijn stage kwam, dat viel me wel op maar ik was ook na stage gaan voeren dus logisch dat ze dan gaat slapen. Zocht ik niks achter opmerkingen dat ze soms zo sloom was van de oppas want het was warm en dergelijke. Ze is vorig zomer ook een poosje aan de dunne geweest, ik dacht ook door de hitte en door drinken van vies water. Het was na een paar dagen rijstwater ook wel weer over. En soms wilde ze niet wandelen maar ja, ze was ook al 12. Ik had overal een soort verklaring voor.

En tegelijk vertrouwde ik het ook niet helemaal, ik ben meermalen bij de DA geweest maar steeds was ze goed zoals ze was, er mocht een kilootje af maar ach dat ene vetje, ze was in topconditie. Ze liep ook nog 45min naast de fiets en wandelde met gemak 15-20km. Oren, ogen, hart, longen alles was goed, buik was soepel, geen koorts. Geen gekke dingen. Dan was ik weer gerust gesteld en ging ik naar huis.

Ach die Ziva. :'( Wat ik het ergste vind is dat ik haar die nacht heb achtergelaten bij diergeneeskunde. Dat beeld in dat hok waar niemand was achtervolgd me. Ze was zo'n knuffelkont en niemand knuffelde haar op die koude plastic mat. Er werd gezegd dat dat het beste was en ik heb me laten ompraten door die arts. En dat vind ik echt vreselijk. :'( :'( :'(
Dat toen ze me die dinsdag zag dat ze alles liet lopen, ze had alles opgehouden, alle waterdunne diarree. Ze kon ontspannen toen ze me zag. Vreselijk. Die tijd krijg ik niet terug. Geen idee hoe ze die puncties gedaan hebben, of ze nog een roesje gekregen heeft bij de echo of dat ze wakker is geweest en ze zo die puncties gedaan hebben. Dat zou ik vreselijk vinden en ik durf het niet te vragen, bang voor het antwoord. Ik voel me zo vreselijk tekort geschoten hebben, haar verschrikkelijk in de steek gelaten. Dat ik haar daar heb achter gelaten, dat ik er niet was.
Niet te bevatten en binnen 6 dagen. :'( :'( Het is nog steeds zo niet te bevatten. :'(
Ik mis dr zo verschrikkelijk.
Is een EMDR behandeling een optie voor je? Het heeft mij goed geholpen bij het verwerken van een ongeval met mijn paard (waarbij het paard overleed). Ik had hier heel veel schuldgevoel aan overgehouden.
#3409575
hannabelgje schreef:Sterkte iedereen hier. Het blijft ook gewoon moeilijk, vandaag is Fleurtje haar verjaardag en zou ze 11 zijn geworden. Zo jammer dat het ons niet gegund is deze dag samen te vieren.
Sterkte vandaag. :bigarmhug:
Lizzy schreef:Dat begrijp ik heel goed Sam, dat dit de beelden zijn die je achtervolgen :'( . Maar wat ik wel weet Sam is dat je alles hebt gedaan juist voor Ziva. Je hebt haar daar niet achter gelaten uit een soort gemakzucht ofzo. Nee, je hebt alles gedaan uit liefde voor Ziva. En dat het niet zo uit heeft gepakt als dat je hoopte : dat is gewoon super kut met peren :'( . Maar het was uit liefde Sam. En wat ik wel geleerd heb met mijn gesprek met Janneke over Frou Frou is dat honden helemaal niet denken zoals wij. Zij weten dat je haar moest achterlaten. Ze weten dat je wilde helpen. Ik weet 200% zeker dat Ziva jou niks heeft verweten. Maar ik begrijp je pijn :'( :-* . Het moet slijten :-*
Dankje voor je woorden. :'( Ik hoop het maar en ik weet dat ik alles gedaan heb wat ik kon, incl haar daar achterlaten maar het gevoel tekort te schieten blijft. Ik heb dat eigenlijk altijd al gehad, ik heb me nooit een goed genoeg baasje gevoeld en nu ook niet voor de katten. En verstandelijk weet ik wel dat ik alles voor ze over heb en ze alles geef wat ik te bieden heb maar het is niet goed genoeg. En als er dan iets gebeurd zoals gebeurd is met Ziva drukt dat op een pijn punt.
Laika schreef:Is een EMDR behandeling een optie voor je? Het heeft mij goed geholpen bij het verwerken van een ongeval met mijn paard (waarbij het paard overleed). Ik had hier heel veel schuldgevoel aan overgehouden.
Wat heftig Laika! Goed dat het gewerkt heeft voor je.
Misschien kan dat op den duur wel maar er ligt een hele hoop shit wat nog verwerkt moet worden en ik ben bang dat als ik hier op ga emdr'en dat de rest van de shit mee getrokken wordt. Daar zit ik niet op te wachten.
En op zich kan ik er wel mee dealen alleen soms niet, dan overspoelt het me ineens. :'(
#3409580
Ik moest ineens denKen aan deze blogpost van Patricia McConnell; https://www.patriciamcconnell.com/theot ... -dogs-down

Wat ze daarin heel mooi beschrijft is hoe vaak juist mensen die alles voor hun hond over hebben zich ergens schuldig over voelen als die hond dan toch niet gered kan worden. En dat dat er ook mee te maken heeft dat het soms zo verrot moeilijk te accepteren is dat er dingen gebeuren waar we geen vat op hebben en die niet ‘eerlijk’ zijn. En juist honden, die meer leven in het moment, dat makkelijker lijken te accepteren.

Sterkte Sam en Lizzy en Hannah en iedereen die het verder gebruiken kan.
#3409583
sam28 schreef: zo 30 aug 2020, 12:51 Sterkte vandaag. :bigarmhug:





Wat heftig Laika! Goed dat het gewerkt heeft voor je.
Misschien kan dat op den duur wel maar er ligt een hele hoop shit wat nog verwerkt moet worden en ik ben bang dat als ik hier op ga emdr'en dat de rest van de shit mee getrokken wordt. Daar zit ik niet op te wachten.
En op zich kan ik er wel mee dealen alleen soms niet, dan overspoelt het me ineens. :'(
Ik begrijp je goed. Zelf heb ik een complexe PTSS waar ik nu op 60 jarige leeftijd mee aan het werk ben met een traumatherapeut. Ik wou nu dat ik er eerder aan begonnen was maar het lef ontbrak.
#3409600
Ik ben op een gegeven moment met een psycholoog gaan praten naar aanleiding van mijn date met de cardioloog en een stukgelopen huwelijk. Tenminste, ik dacht dat dat het wel zo'n beetje was.
Gaandeweg ging er best wel een beerput open. Maar uiteindelijk heeft het me wel geholpen en heeft het me (mede) gebracht waar ik nu ben.
#3409613
They tell you not to cry.

They tell you that it's just a dog, not a human being.

They tell you that the pain will be over.

They tell you that the animals don't know that they have to die.

They tell you that it's important not to let him suffer.

They tell you that you can have another one.

They tell you it's going to happen to you.

They tell you that there is more pain.

But they don't know how many times you've looked into your dog’s eyes.

They don't know how many times you and your dog have looked into darkness alone.

They don't know how many times your dog was the only one who was by your side.

They don't know how much fear you have
at night when you wake up with your grief.

They don't know how many times your dog slept near you.

They don't know how much you've changed since the dog has become a part of your life.

They don't know how many times you hugged him when he was sick.

They don't know how many times you've acted like you didn't see his hair getting whiter.

They don't know how many times you've talked to your dog, the only one who really hears.

They don't know that it was just your dog who knew you were in pain.

They don't know what it feels like to see your old dog trying to get up to say hello.

They don't know that if things went wrong, the only one who didn't go is your dog.

They don't know that your dog trusts you every moment of his life, even in the last.

They don't know how much your dog loved you and how it is enough for him to be happy, because you loved him.

They don't know that crying for a dog is one of the most noble, significant, true, purest and warmest things you can do.

They don't know when the last time you moved him with trouble... making sure it didn’t hurt him.

They don't know what it felt like to pet their face in the last moments of their life....

In Memory of all those who went over the rainbow bridge. You all have a place forever in our hearts



Verstuurd vanaf mijn SM-G980F met Tapatalk

 Terug naar “Bar-plaats”

Barfplaats wordt gesponsord door