[Eef+Stippels]

Dankje, ik dacht dat het niet mogelijk was, haar meer te gaan missen. Toen kon dat toch.

[hannabelgje]

Vandaag alweer een jaar geleden dat Fleurtje een stukje van mijn hart met haar meenam. Ik mis haar gekke streken, hoe ze altijd op me zat te wachten als ik thuis kwam of 's morgens uit de slaapkamer kwam. Hoe ze kon genieten in de tuin en altijd zo lief antwoord gaf als ik haar riep. Als een speer kwam ze dan ook aanrennen omdat ze wist dat het iets lekkers opleverde.
Pffff een jaar alweer

Verstuurd vanaf mijn SM-G960F met Tapatalk

[- pien -]

Sterkte Hanna

[Laika]

Sterkte Hanna

Ik weet nog dat we samen bovenin de bar stonden
Ook voor Aiuto is het vandaag een jaar geleden dat hij ons verliet
Toen kwam er voor mij een einde aan 2,5 jaar thuisblijven (omdat ik ervoor gekozen had om bij hem te blijven) en nu een jaar later zit ik al weer 8 weken thuis

[hannabelgje]

Jij ook sterkte. Blijven lastige dagen..

Verstuurd vanaf mijn SM-G960F met Tapatalk

[sam28]

Sterkte beide..

[tt-tjes]

Inmiddels is Balou er al 3 weken niet meer. Ik mis hem vreselijk maar heb er meer vrede mee dan ik verwacht had. Ook de huilbuien zijn er niet meer. Wel tranen in mijn ogen als ik over hem praat.
Ik heb de laatste 1,5 maand van zijn leven thuis gewerkt, wat de gelegenheid schepte om dicht bij hem te zijn en langzaam maar zeker afscheid te nemen. In die tijd wilde hij graag bij me in de buurt slapen, maar ik merkte dat hij steeds meer afstand nam. Toen hij niet meer wïlde dat ik naast hem kwam zitten, en wegliep ipv op mijn schoot te klimmen wist ik dat het tijd was. Deze laatste maanden hebben er denk ik toch voor gezorgd dat ik er beter mee om kan gaan. Het gemis zal nog heel lang blijven, hij was mijn soulmate, mijn schaduw, die mij vertrouwde met elke vezel in zijn lijfje. En nu jank ik dus weer

[sam28]

Ook al heb je 2 jaar afscheid kunnen nemen, het is en blijft vreselijk...
Veel sterkte.

[Aquillo]

Inmiddels is Balou er al 3 weken niet meer. Ik mis hem vreselijk maar heb er meer vrede mee dan ik verwacht had. Ook de huilbuien zijn er niet meer. Wel tranen in mijn ogen als ik over hem praat.
Ik heb de laatste 1,5 maand van zijn leven thuis gewerkt, wat de gelegenheid schepte om dicht bij hem te zijn en langzaam maar zeker afscheid te nemen. In die tijd wilde hij graag bij me in de buurt slapen, maar ik merkte dat hij steeds meer afstand nam. Toen hij niet meer wïlde dat ik naast hem kwam zitten, en wegliep ipv op mijn schoot te klimmen wist ik dat het tijd was. Deze laatste maanden hebben er denk ik toch voor gezorgd dat ik er beter mee om kan gaan. Het gemis zal nog heel lang blijven, hij was mijn soulmate, mijn schaduw, die mij vertrouwde met elke vezel in zijn lijfje. En nu jank ik dus weer

Heel veel sterkte met het verlies van je Balou. Hij is dus 16 jaar geworden.. wel mooie leeftijd, maar toch..

[Eef+Stippels]

Inmiddels is Balou er al 3 weken niet meer. Ik mis hem vreselijk maar heb er meer vrede mee dan ik verwacht had. Ook de huilbuien zijn er niet meer. Wel tranen in mijn ogen als ik over hem praat.
Ik heb de laatste 1,5 maand van zijn leven thuis gewerkt, wat de gelegenheid schepte om dicht bij hem te zijn en langzaam maar zeker afscheid te nemen. In die tijd wilde hij graag bij me in de buurt slapen, maar ik merkte dat hij steeds meer afstand nam. Toen hij niet meer wïlde dat ik naast hem kwam zitten, en wegliep ipv op mijn schoot te klimmen wist ik dat het tijd was. Deze laatste maanden hebben er denk ik toch voor gezorgd dat ik er beter mee om kan gaan. Het gemis zal nog heel lang blijven, hij was mijn soulmate, mijn schaduw, die mij vertrouwde met elke vezel in zijn lijfje. En nu jank ik dus weer

[Tanna]

Inmiddels is Balou er al 3 weken niet meer. Ik mis hem vreselijk maar heb er meer vrede mee dan ik verwacht had. Ook de huilbuien zijn er niet meer. Wel tranen in mijn ogen als ik over hem praat.
Ik heb de laatste 1,5 maand van zijn leven thuis gewerkt, wat de gelegenheid schepte om dicht bij hem te zijn en langzaam maar zeker afscheid te nemen. In die tijd wilde hij graag bij me in de buurt slapen, maar ik merkte dat hij steeds meer afstand nam. Toen hij niet meer wïlde dat ik naast hem kwam zitten, en wegliep ipv op mijn schoot te klimmen wist ik dat het tijd was. Deze laatste maanden hebben er denk ik toch voor gezorgd dat ik er beter mee om kan gaan. Het gemis zal nog heel lang blijven, hij was mijn soulmate, mijn schaduw, die mij vertrouwde met elke vezel in zijn lijfje. En nu jank ik dus weer

Een gat in je hart, meisje . Hier net zo. Wij hebben haast 17 jaar aan elkaar vastgeplakt gezeten, haar ziel zat in de mijne en andersom. Ik huil met je mee.

[tt-tjes]

Idd een gat in je hart

[Kaio]

Dikke allemaal

Hier is het ook al een tijdje geleden. Het is raar, zo veel jaar mijn schaduwtje geweest te zijn. En dat geblaf van hem he ( wat dement), de eerste weken meende ik dat nog te horen, serieus. Maar ik mis mijn bruintje. We hebben zo veel met elkaar samen gedaan. Mijn werkbeertje. Maar het was ook tijd en daar hebben we echt wel gewoon vrede mee, op een of andere manier makkelijker dan bij Kaio.
Wat me wel opviel is dat die 2 andere weinig last hadden van zijn wegvallen, al viel ons op dat de slaapplekken veranderd zijn. Blijkbaar lagen ze eerst waar Maci lag. Ik denk dat ze het al "geweten" hebben. Ze liggen nu ook veel meer binnen ( Maci lag meestal toch buiten). Dus het gewoon door allemaal.

[Ronald]

Inmiddels is het 4 jaar geleden dat ik afscheid moest nemen van Nox... Op dagen als vandaag heb ik het er toch best nog wel een beetje moeilijk mee. Ze zit ook zo verschrikkelijk in mijn hart.

Een andere hond komt er niet. Ik ben nu alleen en best wel veel weg. En dat vind ik niet eerlijk naar een hond (of überhaupt elk ander huisdier). Dus maar genieten van de dieren van iemand anders.

FB_IMG_1584894659401.jpg (41.1 KiB) 1706 keer bekeken

[Tanna]

Inmiddels is het 4 jaar geleden dat ik afscheid moest nemen van Nox... Op dagen als vandaag heb ik het er toch best nog wel een beetje moeilijk mee. Ze zit ook zo verschrikkelijk in mijn hart.

Een andere hond komt er niet. Ik ben nu alleen en best wel veel weg. En dat vind ik niet eerlijk naar een hond (of überhaupt elk ander huisdier). Dus maar genieten van de dieren van iemand anders.
FB_IMG_1584894659401.jpg

Moeilijk hè, ook na 4 jaar.....

Sterkte!