eelke schreef:Ben ik weer...Wij hebben de honden zelf de keus gelaten.
Als het dan zo ver is, en het kan thuis, wat doe je dan met je andere hond, in dit geval dus Joep. Het voelt zo stom om die op de gang te zetten en hem erna bij te halen, maar ik weet niet of hem erbij laten zijn wel zo'n goed idee is?
Beide keren zaten we in de keuken, waar we altijd zitten. Daar staan ook manden. Eerste spuitje erin, ga maar lekker in de mand. Heel vertrouwd, geruststellen. Ik zeg normaal ook heel vaak: ga maar lekker slapen, doe maar lekker de oogjes dicht, als ze bij ons liggen. Pfffff.
Kopje koffie erbij, rustig blijven zitten, zoals we altijd doen. Verschrikkelijk moeilijk, maar ik wilde ze niet belasten met mijn verdriet en emoties, op dat moment. Het lijntje is er toch wel.
Tristan wilde er absoluut niet bij zijn toen de da. kwam voor Zoë. Hij sloop langs de keukenkastjes, zo ver mogelijk bij de mand vandaan naar buiten. Prima. Ik weet zeker dat hij allang doorhad wat er speelde, ze was ook heel erg ziek.
Tristan zelf had heel veel pijn toen de da. kwam. Hij lag in de mand en kreeg de eerste injectie. Toen we rustig zaten kwam Moyra naast hem liggen en is daar gebleven tot het einde.
Eelke.