Hier kunnen jullie lekker kletsen. Dit board is dus niet bedoeld voor serieuze voedings/gezondheidsvragen!

Moderators: Lizzy, Charlie Angel, eelke

Door Martine-Tom
#3265153
oh bah....
Er zijn al veel wijze woorden gesproken waar ik me bij aansluit, enige wat ik toe kan voegen...er is nooit een foute keus zolang je beslist vanuit zijn belang.
Dat een ander mens mss een andere keus zou maken zegt niks. Zelf heb ik de ervaring van te lang behandelen en dat vind ik achteraf zoveel moeilijker dan de dieren die ik in heb laten slapen om een lijdensweg voor te zijn dus ik kan me je vraag goed voorstellen.

Sterkte :-*
#3265162
Heel herkenbaar. Kyran had van jongs af aan al zo veel mankementen, en moet zo hard voor zichzelf zijn geweest. Hier ook alles gedaan, specialisten, chiropractors, holistische arts enz en een aanrecht vol medicatie en supplementen. Kyr was een werkhond, als hij iets mocht doen was hij blij. Eerst jachttraining toen dat niet meer ging zweetwerk. En alles met een passie. Iedere keer leverde hij iets meer in en dat vond ik vreselijk om te zien. Een hond die in zijn hoofd zo graag wilde maar een lijf wat hem beperkte.
En ik die iedere keer zijn achteruitgang zag en er niet van kon slapen, wanneer is het genoeg, wanneer kan ik hem niet meer het leven bieden wat hij wilde. En hij was echt nog vrolijk, genoot van korte wandelingen in het bos, maar zag ook dat zijn lijf niet kon, hartverscheurend om te zien.
Op en dag gilde hij van de pijn toen hij naar boven wilde om te gaan slapen. Anderen zeiden, dan laat je hem beneden slapen, maar nee, boven was zíjn plek.....toen hebben we de beslissing genomen. De laattse wandeling genoot ie van de zon en lag hij nog te rollen door het gras....pffft....
Toen hij was ingeslapen, restte bij mij voornamelijk opluchting en daar kon ik moeilijk mee omgaan. Hoe kon ik opluchting voelen...maar ik denk dat het door de buitenwereld, niet hier op B plaats hoor, onderschat wordt hoe je iedere dag bezig bent met je hond, afspraak maken bij die, heeft hij pijn vandaag, is hij blij, Kan ik wel gaan werken want hij is niet goed vandaag, is het leven nog waardevol voor hem...gek werd ik er van. En dat lees ik uit jouw stukje ook, die onzekerheid, alles voor je hond willen doen en geven maar niet wetende of dat hetgeen is wat Gijs werkelijk wilt. Ik denk dat het goed is pas op de plaats te maken voor zo ver je dat kan....
Sterkte, helse tijden
Gebruikersavatar
Door Radja
#3265163
Eelke zijn de hotspots bij Gijs toevallig toegenomen sinds hij Rimadyl krijgt? Radja bleek daar ook hotspots van te krijgen door het bindmiddel wat daar in zit! Overgestapt naar vloeibare pijnstilling (meta/novacam) en het ging stukken beter.
Gebruikersavatar
Door Pauline
#3265166
Wat bij ons in de 2,5 jaar dat Joep beperkt was voorop heeft gestaan was kwaliteit boven kwantiteit. En zoals jij ook schrijft, wij hebben Joep dat laten doen wat hij zelf wilde en geen beperkingen opgelegd. Dus (in zijn specifieke geval) gewoon op de bank, waar hij zelf afsprong (gleed). Rauzen, graven en breken zoveel als hij wilde. Idd met de gedachte dat het leven Joepwaardig moest blijven en die dingen waren Joep. Geen aquatherapie meer toen hij het vertikte om nog langer in de bak te lopen en met zijn dikke kont tegen de achterwand aan bleef bonken en geen balansoefeningen omdat dat een gevecht werd. Wij hebben het uiteindelijk gedaan met wat Joep wilde. En ik weet dat er een heleboel mensen hun bedenkingen hadden, maar ook daar heb ik geleerd om schijt aan te hebben (dat was misschien nog wel het zwaarst). Hoe vaak we niet naar ons hoofd geslingerd hebben gekregen waarom we hem niet hadden laten inslapen.....

Ik bedoel dus te zeggen dat ik vind dat jullie het goed doen met wat jullie voor ogen hebben. Het belang van Gijs staat voorop! En eelke geloof me... Je weet echt wanneer het niet meer waardig is, juist omdat jullie er zo bewust mee bezig zijn.

Fijne dag op de Efteling, probeer te genieten! Enne... Pb me een keer je adres want ik ben aan het voegen toe. :-*
#3265192
ellenned schreef:Heel herkenbaar. Kyran had van jongs af aan al zo veel mankementen, en moet zo hard voor zichzelf zijn geweest. Hier ook alles gedaan, specialisten, chiropractors, holistische arts enz en een aanrecht vol medicatie en supplementen. Kyr was een werkhond, als hij iets mocht doen was hij blij. Eerst jachttraining toen dat niet meer ging zweetwerk. En alles met een passie. Iedere keer leverde hij iets meer in en dat vond ik vreselijk om te zien. Een hond die in zijn hoofd zo graag wilde maar een lijf wat hem beperkte.
En ik die iedere keer zijn achteruitgang zag en er niet van kon slapen, wanneer is het genoeg, wanneer kan ik hem niet meer het leven bieden wat hij wilde. En hij was echt nog vrolijk, genoot van korte wandelingen in het bos, maar zag ook dat zijn lijf niet kon, hartverscheurend om te zien.
Op en dag gilde hij van de pijn toen hij naar boven wilde om te gaan slapen. Anderen zeiden, dan laat je hem beneden slapen, maar nee, boven was zíjn plek.....toen hebben we de beslissing genomen. De laattse wandeling genoot ie van de zon en lag hij nog te rollen door het gras....pffft....
Toen hij was ingeslapen, restte bij mij voornamelijk opluchting en daar kon ik moeilijk mee omgaan. Hoe kon ik opluchting voelen...maar ik denk dat het door de buitenwereld, niet hier op B plaats hoor, onderschat wordt hoe je iedere dag bezig bent met je hond, afspraak maken bij die, heeft hij pijn vandaag, is hij blij, Kan ik wel gaan werken want hij is niet goed vandaag, is het leven nog waardevol voor hem...gek werd ik er van. En dat lees ik uit jouw stukje ook, die onzekerheid, alles voor je hond willen doen en geven maar niet wetende of dat hetgeen is wat Gijs werkelijk wilt. Ik denk dat het goed is pas op de plaats te maken voor zo ver je dat kan....
Sterkte, helse tijden
Die opluchting is herkenbaar. Een vriendin van mij verwoordde dat mooi; het is 'ontzorgen' en het heeft niks te maken met je liefde voor de hond. Er is een last minder en dat voel je.
#3265202
Angelique schreef:Zozo tante E, dat is een groot dilemma wat je hier beschrijft. :( Wat natuurlijk al gezegd is, jij kent 'm het beste, dus de beslissing ligt geheel bij jou (jullie). Ik heb in het afgelopen proces van Gijs wel eens gedacht...waar gaat dit naartoe, komt dit nog wel goed. Het is wel veel allemaal en je lijkt van het een in het ander te rollen. Zou Gijs nog een beetje "normaal" zijn ...je weet wat ik bedoel, dan is het al lastig genoeg, maar voor Gijs is het driedubbel lastig allemaal.
Hekel punt in het geheel is natuurlijk dat Gijs een relatief jonge hond is en met jonge honden is (lijkt) er altijd wel een lichtje aan het eind van de tunnel. Het is alleen de rotvraag hoe lang die tunnel is en of dat lampje niet een rottig waxinelichtje is die ook weer in notime de geest geeft.
Gijs is op een leeftijd dat je moet kunnen denken...oké, ff drie of 6 maanden door de zure appel, en dan weer door met het leuke leven en weer minstens 90% gewoon hond zijn. Geluksmomentjes per dag tellen is leuk voor bejaarden die 22,5 uur per dag gelukzalig in hun mand liggen te torren, maar niet voor een hond die, gezien zijn leeftijd, eigenlijk aan elkaar moet hangen van geluksmomentjes door de dag heen. Als Gijs' leven nu zo is dat jij 'm moet vertellen dat het leven leuk is en als de kans maar minimaal is dat dit nog significant verbeterd dan is de vraag...gaan we hiermee door ja/nee een hele valide vraag.


De pest is gewoon zijn leeftijd....die vraagt om meer levenskwaliteit om hondwaardig leven genoemd te worden dan bij een bejaarde en tegelijkertijd geeft zijn leeftijd meer hoop op herstel dan bij een bejaarde hond. Alleen is dan de vraag wanneer hij hersteld en of hij hersteld en hoe en wat er dan weer komt enz.

Aan jullie inzet heeft het iig nooit gelegen. Menigeen zou allang gillend weggerend zijn als de problemen zich zo lang en zoveel en zovaak achter elkaar opstapelen.

Dikke kus :-*
Van begin tot eind helemaal mee eens.
#3265206
Onze Max was al heel lang ziek, wij groeiden als het ware met hem mee in zijn ziek zijn, ons hel doen en laten draaide met heel veel liefde om hem. 24-7 oppas achter de hand, het laatste jaar niet meer even naar de ah kunnen voor een snelle boodschap, als de een ging douchen was de ander bij de hond en als ik alleen thuis was moest hij mee naar de douche, altijd, alles en ook als het even niet uitkwam draaide alles om ons vriendje. Dat is zwaar, dat is heel zwaar.
Toen de afspraak om hem te laten gaan daadwerkelijk was gemaakt besloot hij zelf er dagen eerder tussenuit te piepen. Dat was en is nog altijd heel erg moeilijk.
Onze ervaring is dat je het weet, je ziet het in de oogjes, de band met je hond is zo sterk... Genoeg is genoeg. Verschrikkelijk voor jullie dat jullie hier zo vroeg al voor komen te staan, ik wens jullie heel veel sterkte. :-*
Door eelke
#3265413
Ja zeker kost het veel energie, een zieke hond. Dat maakt het ook lastig, we kunnen heus nog zus en zo, en voor tijdelijk is dat allemaal prima, maar ook dat houdt een keer op natuurlijk.
Het moeilijke daarvan is, hij is nog geen 6, en hij heeft niks waar hij vanzelf van dood gaat. Dus doen we niks, kan hij hiermee nog best (ongelukkig) oud worden. Maar ik hou dat geen 4 jaar vol. Ik kan niet nog 4 jaar lang mijn eigen leven zo lijden, in het teken van mijn hond. Ik kan bv niet zorgen dat er 24/7 iets is, ik kan niet zorgen dat ik of de meneer steeds bij hem zijn omdat oppas lastig is als zijn gedrag verslechterd.

Ik moet ook gewoon werken, de meneer moet ook gewoon werken, en buiten dat, om nou 4 jaar lang verder niks samen te ondernemen buitenshuis, da's ook niet te doen.

Dus dat moet ik ook goed in de gaten houden, want anders ga ik er zelf aan onderdoor en krijg ik daardoor weer het idee dat ik geen goede rationele beslissing meer kan maken.

Hij krijgt trouwens al (vloeibare) metacam. Hij heeft dinsdagochtend zijn eerst dosis gehad, en ik kom smiddags thuis en zie hotspots en jeuk... :-\ de ene plek lijkt nu wel onder controle, de andere is gisteren weer heftiger geworden. En het doet zo'n pijn. Bij Gijs in het eggie en bij mij van binnen, als ik ze moet verzorgen en hij erna zo onrustig is omdat het zeer moet doen en zal prikken... :-\
Door jon
#3265453
Ach, wat moeilijk. Echt raden kan ik je niet, ik denk ook dat je geen foute beslissing kunt nemen omdat uit alles wat ik lees blijkt dat jullie het welzijn van Gijs voorop hebben staan. De rust die je nu neemt is in mijn ogen een goed ding. Ik wens jullie heel veel sterkte komende tijd.
#3265520
eelke schreef:Ja zeker kost het veel energie, een zieke hond. Dat maakt het ook lastig, we kunnen heus nog zus en zo, en voor tijdelijk is dat allemaal prima, maar ook dat houdt een keer op natuurlijk.
Het moeilijke daarvan is, hij is nog geen 6, en hij heeft niks waar hij vanzelf van dood gaat. Dus doen we niks, kan hij hiermee nog best (ongelukkig) oud worden. Maar ik hou dat geen 4 jaar vol. Ik kan niet nog 4 jaar lang mijn eigen leven zo lijden, in het teken van mijn hond. Ik kan bv niet zorgen dat er 24/7 iets is, ik kan niet zorgen dat ik of de meneer steeds bij hem zijn omdat oppas lastig is als zijn gedrag verslechterd.

Ik moet ook gewoon werken, de meneer moet ook gewoon werken, en buiten dat, om nou 4 jaar lang verder niks samen te ondernemen buitenshuis, da's ook niet te doen.

Dus dat moet ik ook goed in de gaten houden, want anders ga ik er zelf aan onderdoor en krijg ik daardoor weer het idee dat ik geen goede rationele beslissing meer kan maken.

Hij krijgt trouwens al (vloeibare) metacam. Hij heeft dinsdagochtend zijn eerst dosis gehad, en ik kom smiddags thuis en zie hotspots en jeuk... :-\ de ene plek lijkt nu wel onder controle, de andere is gisteren weer heftiger geworden. En het doet zo'n pijn. Bij Gijs in het eggie en bij mij van binnen, als ik ze moet verzorgen en hij erna zo onrustig is omdat het zeer moet doen en zal prikken... :-\
En dat wil je dus beslist niet. Heel begrijpelijk. :bigarmhug:
Alles wat ik zou willen zeggen is al gezegd. Veel wijze woorden. Ik kan me zó goed voorstellen hoe lastig het is. Je hoort ze, leest ze. Rationeel klopt het. Maar hoe dan verder en wanneer neem je welke beslissing. Een afschuwelijk dilemma.

Wij hebben twee honden om verschillende redenen in laten slapen, en het was gruwelijk moeilijk om de beslissing te nemen.

Ik wens jullie heel veel sterkte. :-* :bigarmhug:
Door eelke
#3265561
Pfff. Ik heb de Silverlinde en de GT gemaild met de stand van zaken. Ik heb de site van het dierencrematorium en de pagina over euthanasie van de dierenartsenpraktijk nog eens doorgelezen.
En weer eens een potje gebruld terwijl Gijs lekker ligt te snurken in de keuken ;)

Ik wil voorbereid zijn en ik moet een plan hebben, dat helpt me.

Ook gisteren tijdens het lopen gebeurde er geen wonder. Hij was wel ff heel blij, we waren op een plek waar hij al een half jaar niet meer geweest was, maar na een paar minuten gaat het al niet meer echt en zie je de strijd. Hij wil een sprintje, doet 2 slappe 'galopssprongen' en dan al weer terug langzaam...
Ik hoop ontzettend dat het nu door de hotspots komt. Anders kan het nog wel eens heel erg snel gaan... :-\
 Terug naar “Bar-plaats”

Barfplaats wordt gesponsord door