Kaela schreef:Is er echt een meerwaarde om een genetisch profiel te behouden? Behalve bij een zwaar op uitsterven staand ras of soort kan ik me dat niet voorstellen. En eigenlijk ook niet bij een op uitsterven staande soort of ras, want je hebt simpelweg genetische diversiteit nodig en daar draagt klonen in het geheel niet aan bij.
Ik krijg zelf altijd een klein beetje de kriebels bij mensen die zich heel erg focussen op het verkrijgen van een hond (of enig ander dier) die zoveel mogelijk op een bepaald ander individu lijkt. Natuurlijk snap ik goed dat het fantastisch is om familie te hebben waarin je gelijkenissen ziet. Maar waar ik de kriebels van krijg is als het enkel daarom gaat, als dat is waar heel erg op gefocust wordt. Voorbeeldje: op een forum kwamen mensen met een hond die 15 was geworden en nu zochten ze naar nakomelingen van een bepaalde reu want ze wilden wel een nieuwe hond maar die moest dan zoveel mogelijk op die van 15 lijken. En de reden dat ik daar de kriebels van krijg, is omdat je daarmee alle andere leuke, geweldige honden uitsluit. Alsof er verder niets leuks meer is behalve je eigen hond(en). Of wanneer bij álles wat je over een bepaald dier verteld, je te horen krijgt welke oom, broer, neef en nicht dat ook doet, of van welk familielid ie dat heeft. Dat had ik op een bepaalde paardenhouderij. Elk individu werd een optelsom van zijn familieleden. Ik kan niet goed uitleggen wat ik bedoel, want tot op een bepaald niveau is dit natuurlijk heel normaal en leuk, maar ik vond het daar benauwend. Laat elk dier toch ook lekker zichzelf zijn.
En als je vanuit die drang met klonen bezig gaat, vraag ik me dus ook heel erg af of je niet voorbij gaat aan al die andere geweldige dieren. Zijn er in de paardensport echt niet al meer dan voldoende geweldige paarden? En hoe leuk is het nog als we allemaal op dezelfde kloon aan een wedstrijd deelnemen? Worden de paarden dan niet (nog meer) robots voor ons doeleinde?
Los van alle ethische bezwaren zal klonen hopelijk nog heel lang veel te duur en ingewikkeld zijn om op grote schaal ingezet te worden.
+1
Ik moet zeggen dat het me in de paardensport beangstigd.
Als GT zie ik meer en meer paarden die vanwege hun kwaliteit en karakter niet geschikt zijn voor de breedtesport. Voor de gewone huis, tuin en keukenruiter die voor de hobby een paard heeft maar niet buitengewoon veel ruitertalent. Maar ondertussen wil wel elke fokker een topsportpaard fokken. Wat gebeurd er nu? Er komen steeds meer hele heftige, sensibele, electrische paarden. Met electrisch bedoel ik dat ze soms gewoonweg afgaan als een bom. Er zijn meer goede paarden dan goede ruiters en dus komen paarden in verkeerde handen.
Dat werkt twee kanten op bijzonder slecht. Ruiters worden bang van hun temperamentvolle paard, er gebeuren steeds grotere ongelukken, mensen verliezen het plezier in hun hobby. De paarden worden vaak uit onwetendheid en pure onmacht slecht behandeld. Geweld lijkt de enige oplossing voor een ruiter die niet meer weet wat hij moet doen.
En in plaats van het tij te keren en paarden te gaan selecteren met fijnere, betrouwbaardere karakters, worden er vaderdieren (met een ik mag toch wel zeggen berucht karakter) gekloond. Dat is leuk voor de fokker die hoopt op een topproduct maar niet goed voor de gewone, simpele ruiter en ook niet voor het dier.
Gewone, fijne, betrouwbare paarden zijn steeds slechter te vinden. Ik zie als GT meer en meer eigenaren met paarden waarvan situaties uit de hand lopen en ronduit gevaarlijk zijn. Vraag ik dan naar afstamming springen er een aantal vaderdieren uit. En laat nu net die dieren nu gekloond zijn/worden. Met alle respect voor degene die de beslissing neemt over te gaan tot klonen, die zal vast een goed argument hebben. Maar ik vind het een meer dan slechte ontwikkeling.
In de paardensport mag het tij gekeerd worden. En dat is nu niet bepaald wat je doet met klonen.
(ook zo gek dat mijn "pup" oma gaat worden! Het idee al! Ze is zelf nog een pup).
