Moderators: Lizzy, Charlie Angel, eelke
Ronald schreef: ↑zo 12 dec 2021, 15:11 Dankjewel. Maar ja... dat moet je dus kennelijk leren. Ik heb altijd voor alles en iedereen gezorgd, behalve voor mezelf. En daar pluk ik dus nu de vruchten van (not!).
Het is in elk geval nu erkend en herkend (vooral door mezelf!) en daar wordt aan gewerkt. Dat betekent niet dat ik niemand meer kan of wil helpen, maar dat mijn rol als helper anders wordt ingevuld. En dat het niet meer vanzelfsprekend is dat ik altijd maar de helper ben.
Ronald schreef:Complimentjes krijgen vind ik nog steeds moeilijk. Maar ook dat ben ik aan het leren.Dat dus, daar heb ik enorme moeite mee….. ook vanuit dat mn moeder mij probeert ‘op te voeden’ vanuit het geloof (de reden waarom ik dus geen contact meer heb met haar)….. Ik wil alles zelf oplossen etc…. En ik vind het zelf heeeeeel erg moeilijk om hulp te vragen….
Dankjewel!
sam28 schreef: ↑vr 24 dec 2021, 09:14 Ik heb nog steeds oorklachten. Nu bijna een jaar na de operatie. Ik moest steeds maar afwachten en afwachten. Ondertussen ben ik bij een gnatoloog geweest en 2 kaakfysio's. Niks hielp.Dat zou fijn zijn Sam!
Botox lijkt de enige oplossing. De gnatoloog wilde dat niet want ik kaakklem chronisch en dat is waarschijnlijk de oorzaak van mijn ongoing oorproblemen. Maar chronisch dus moet ik elke 3 maanden opnieuw botox. Terwijl ik dacht; als je de kaakspieren platlegt dan doorbreek je misschien ook gewoon de spanning in de kaken.
KNO was het er mee eens vanochtend en gaat het overleggen. Belt me maandag al over de mogelijkheden!
Hij pakt dus door. Dat vind ik zo fijn!!!
Too schreef:Net als jij geloof ik wel in het doorbreken van de gewoonte met een 'paardenmiddel' ,als je daarnaast ook zorgt dat grote stressfactoren getackeld zijnDe grootste stressfactor is trauma. Helaas niet te tackelen, daar ben ik al 20jr mee bezig en een soort opgegeven nu mijn leven op (hobbelige en soms stroeve) rolletjes loopt. Ik kan omgaan met hobbelig en stroef maar het klemmen blijft helaas.
sam28 schreef: ↑vr 24 dec 2021, 09:39 De grootste stressfactor is trauma. Helaas niet te tackelen, daar ben ik al 20jr mee bezig en een soort opgegeven nu mijn leven op (hobbelige en soms stroeve) rolletjes loopt. Ik kan omgaan met hobbelig en stroef maar het klemmen blijft helaas.