Tsjonge... wat een verhalen...
Jullie verhalen maken wel indruk. Als je toch zo ernstig ziek bent, snapt iedereen toch wel dat je genoeg hebt aan jezelf en je onmogelijk kan inzetten voor een werkgever? Is het al niet vanwege het fysieke aspect dan toch zeker vanwege het geestelijk allemaal niet meer kunnen behappen? Je zou denken dat je dat niet hoeft uit te leggen... Je bent al blij dat je jezelf op de been kan houden, voor je dieren (in mijn geval) en/of kinderen kan zorgen en je huishouden minimaal draaiende kan houden.
Ik zit ook in de UWV-molen en nog even, dan moet ook ik definitief WIA ga aanvragen. Mijn tijdelijke contract liep af en toen was ik net ziek. Natuurlijk werd het contract niet verlengd, dus ik zit niet bij een werkgever maar in de Ziektewet van het UWV. Misschien zit je dan weer in een ander traject??? Geen idee hoor... Ik heb alleen een formulier moeten invullen. Ik ben een paar keer gebeld door een verpleegkundige. Ik heb helemaal geen contact gehad met een verzekeringsarts en ook geen eerstejaarskeuring gehad. Ook is geen contact gezocht met de specialisten terwijl ik mondeling meerdere malen heb toegezegd dat ik daar uiteraard toestemming voor geef. De laatste keer is mij door de verpleegkundige gezegd dat ik dus een brief ga krijgen van het UWV dat ik WIA kan aanvragen. De gesprekken, alleen telefonisch, verliepen heel gemoedelijk. Inderdaad veel vragen maar niets verwijtend. Ze gaf zelfs de tip om psychische ondersteuning te zoeken in verband met het accepteren van de ziekte.
Maar als ik jullie verhalen zo lees... Allemaal heel veel sterkte.