[sam28]

Ik heb naast jouw review ook even een rondje reviews gelezen, die waren redelijk unaniem. Heb m besteld na weer een nacht wakker worden van jeuk. (naast tropische deet en anti mug en wesp wierook)

[Ronald]

Omdat dit een klaagtopic is (en ik heel goed besef dat ik dit zelf moet oplossen): ik ben nu ruim 3 wk uit mn huis, ruim 2 wk in mn nieuwe huis, 2 senioren met een rugzakje in huis gehaald, een weekje toevallig vrij, maar ik zit al 3 dagen grotendeels vd dag te huilen…… Het alleen zijn, vind ik helemaal niet erg….. Maar de gevoelens en frustraties daar omheen….. En dan me echt realiseren dat ik totaal geen sociaal leven heb, geen vrienden (serieus niemand) bij wie ik terecht kan….. wat voor leven heb ik gehad????

Hou nu verder op…. Moest het ff kwijt ….

Houd alsjeblieft niet op. Het klinkt allemaal heel bekend. Maar het erover schrijven helpt je ook met verwerken.

Toen ik alleen kwam te staan, stortte mijn wereld zo ongeveer in. Ik was emotioneel incontinent, huilde om de raarste dingen.
Omdat ik altijd maar gezorgd had, had ik geen eigen netwerk (meer).
Dit heeft tijd nodig. En gun jezelf die tijd.

Op een gegeven moment kom je mensen tegen. Mensen met wie je kunt praten, met wie je kunt lachen en misschien kunt huilen. Mensen die er voor je willen zijn. Echt.

[smulpaap]

Ja hoor , wat Ronald benoemt ..

Inktzwart, veel huilen . Tot inzichten komen ... het is geen gemakkelijke periode
Maar toch . Op een dag kon je er hopelijk sterker uit . En ga je je nieuwe leven tegemoet. En van je af schrijven kan echt helpen . Ik typte gewoon een eind heen , maakte niet uit wat . Het hielp mij , ik werd het ene moment boos , het andere moment kwamen de tranen en kon ik niet meer lezen wat ik getypt had . Ik deed dat gewoon op de pc .

[CindyMayella]

Ja hoor , wat Ronald benoemt ..

Inktzwart, veel huilen . Tot inzichten komen ... het is geen gemakkelijke periode
Maar toch . Op een dag kon je er hopelijk sterker uit . En ga je je nieuwe leven tegemoet. En van je af schrijven kan echt helpen . Ik typte gewoon een eind heen , maakte niet uit wat . Het hielp mij , ik werd het ene moment boos , het andere moment kwamen de tranen en kon ik niet meer lezen wat ik getypt had . Ik deed dat gewoon op de pc .

Ik ben vandaag een soort dagboek begonnen… Naar 1 goede vriend, bij wie ik altijd terecht kan, ondanks onze vele verschillen etc…. Heb het hem ook uitgelegd waarom ik doe……
En vandaag voel ik me redelijk goed… bijna geen huilbuien… de dag duurt alleen ontzettend lang (ik ben altijd rond 6 uur mn bed uit )….. het heeft me ook heel wat tijd gekost (7 uur ), om gewoon naar buiten te gaan, naar de supermarkt op maar 10 minuten lopen…… Halverwege wilde ik eigenlijk alweer terug, bang om een bekende tegen te komen….. Ben doorgelopen en terug gekomen, zo warm (ook opvliegers)….. Heb net een deel van mn chili con carne gemaakt (dan moet ik ook echt eten straks)……
Merk dat de katten ook mijn eigen ik reflecteren: Chaplin (de meest schuwe), die sinds gister steeds vaker onder de bank vandaan komt, geeft duidelijk zn grenzen aan: tot hier accepteer ik je en dan niet meer en dan moet ik em ‘vrij laten’, dus terug onder de bank; Charlie gaat zn eigen gang, bedelt heel veel, is ook erg relaxed…. Doet wat hij wil…..
Misschien zie ik het verkeerd, maar ik voel, dat door de katten, ik een hele grote stap terug moet doen en moet kijken naar mezelf…..

Ruikt nu wel lekker in huis naar chili con carne

[MillyMol]

De kat van mijn jongste dochter blijkt ineens heel ziek: hartfalen.
Donderdag plaste ze ineens op de bank en wilde niet meer eten, terwijl ze anders een uur vooraf al liep te miauwen.
Daarnaast wegkruipen.
Bij de DA bleek haar hart ritme onregelmatig, maar leek er ook sprake van obstipatie, dus laxeermiddel meegekregen. Hartritmestoornis was volgens DA op dat moment niet heel ernstig.

Vanochtend lag ze ineens te gorgelen en stuiptrekken op de grond. Meteen zijn ze naar de spoedkliniek gereden, alwaar ze een ernstige ritmestoornis bleek te hebben, maar ook “crepiterende” ademhaling: kortom, er zat ook vocht bij de longen.

Er is een thorax foto gemaakt (echografie was niet beschikbaar helaas) en daar is een ernstig verdikte hartspier en een vergrote linker hartkamer te zien en inderdaad vocht. Hartfilmpje lukte niet vanwege onrust. Sederen kon niet vanwege kans verdere verslechtering en acute hartdood. Diagnose nu is terminaal hartfalen.
Het arme beest is nog maar negen jaar.

Volgens de kliniek heeft ze hooguit nog een paar dagen. Ze zijn haar nu aan het ophalen. Ze krijgen natuurlijk de nodige medicatie mee om haar nog een dag thuis te hebben en haar zo comfortabel mogelijk te laten zijn, maar de komende week laten ze haar inslapen.

Dochterlief is onmetelijk verdrietig. Na de dood van haar poezen zusje Luna op driejarige leeftijd had ze met Biyoux afgesproken dat zij minstens 15 jaar zou worden.

[CindyMayella]

Ach… wat intens verdrietig …. Zo hebben wij beide vorige katten 14 jaar geleden moeten laten gaan; 1 met nierfalen (te laat opgemerkt), ander door hartruis (geconstateerd bij sterilisatie) dat volgens arts op dat moment, geen kwaad kon, na 14 jaar wel dus….. Heel veel sterkte

[doranto]

Wat verschrikkelijk verdrietig
Heel veel sterkte voor je dochter!

[dinky89]

Sterkte voor je dochter millymol. Wat enorm verdrietig om dan ineens zo snel afscheid te moeten nemen van een nog te jong kattekind :-(

[MillyMol]

Ik heb eens wat literatuuronderzoek gedaan en navraag gedaan bij mijn dochter: ze vertoonde de laatste maanden gedrag dat kan wijzen op een te snel werkende schildklier.

Als dat te lang bestaat ontstaan er ritmestoornissen en cardyomyopathie.

Laten ze nu net dat niet onderzocht hebben. Geen T3, T4 en TSH bepaald.

Er is morgen telefonisch contact met de kliniek, dus ik heb dochter geadviseerd dit te bespreken.

Of het in deze fase nog iets uitmaakt weet ik eerlijk gezegd niet, maar het zou toch lullig zijn als ze haar in laten slapen terwijl ze nog behandeld kan worden en nog een paar mooie jaren kan hebben met goed ingestelde medicatie voor de schildklier.

[doranto]

Wat goed dat je dat hebt uitgezocht! Ik ga duimen dat er nog wat gedaan kan worden.

[smulpaap]

Goed dat je dat hebt uitgezocht Milly
Hopelijk kan men nog iets doen ...

[pearlsofpassion]

Wat vreselijk.
Zo plots en zo jong...

[sam28]

Ach Milly, wat vreselijk verdrietig! Goed dat je wat hebt uit gezocht, lijkt me fijn dat je op afstand wat kan doen voor haar. Lijkt me heftig dat je zo ver weg zit als er zoiets heftigs gebeurd.
Sterkte voor je dochter en voor jou.

[Ronald]

Pfff, Milly, wat een verhaal zeg! Maar dat het op zich op zo'n manier kan uiten!
Ik hoop voor je dochter dat er nog iets gedaan kan worden.

@CindyMayella: goed van jou! Een dagboek kan je zeker helpen. En schrijf het gewoon ook op zoals het in je opkomt hè... Is het boos? Schrijf dan boos. Is het verdrietig? Schrijf dan verdrietig. Is het blij? Schrijf dan blij. Een dagboek is voor jezelf, zeker in deze periode.

Maar ik ben natuurlijk ook wel benieuwd hoe de chili smaakte

[MillyMol]

Dochterlief is nu met haar kat bij de DA voor nog een echo om 10:30. En ze hebben bloed afgenomen om de schildklierwaarden te bepalen.


Mocht de uitkomst zijn dat behandeling echt geen zin meer heeft dan weet ze in ieder geval dat ze op dat vlak niks heeft lagen liggen.

Poes is wel wat opgeknapt, maar het houdt nog niet over. Ze krijgt momenteel plasmedicatie en een bloedverdunner.