Laika schreef:Bedankt voor jullie lieve reacties.
Het laatste moment was ruk. Omdat Aiuto niet meer meekon met de auto hebben we een DA uit een dorp in de buurt thuis laten komen. Zij had 2 jr geleden een kat van ons in laten slapen bij hun op de praktijk en dat ging toen goed. Aiuto had ze nog nooit gezien. Hij lag op de grond in de kamer te slapen. Ze zette haar tas neer en begon hem wild over zijn kop te aaien. Huh? wilde ze hem oppeppen of zo? Ook bevoelde ze zijn lijf op een nogal bruuske manier. Omdat hij erg rustig was wilde ze de narcosespuit in de ader van zijn voorpoot geven maar toen wij aangaven dat hij handelingen aan zijn lijf erg vervelend vindt heeft ze een sederend middel in zijn bil gespoten. Ze vertelde dat hij misselijk kon worden en dat gebeurde natuurlijk 
Van de prik heeft hij niets gevoeld. Toen ging ze het haar van zijn voorpoot wegknippen en de roze spuit(en) klaarmaken. Nadat ze gewacht had (Aiuto had toen al een paar keer gespuugd) gaf ze hem de injectie. Het duurde lang voordat hij wegviel en ze wilde er nog een spuit bijgeven. Voordat ze dat kon doen begon Aiuto te strekken en wilde hij met zijn kop omhoogkomen. De DA duwde met 2 handen zijn kop naar beneden en daarbij duwde ze mij aan de kant. Op dit soort momenten bevries ik en ik kon alleen maar toekijken hoe Aiuto strijd leverde (en pijn had?). Intussen had hij een grote plas laten lopen dus ging ik snel een handdoek pakken. Toen ik weer bij hem ging zitten was het klaar. Hij had geen pijn meer maar wat had ik hem dit graag bespaard. Hij heeft dit niet verdiend en ik baal enorm dat het zo gelopen is. Dat hij misselijk werd, zijn plas liet lopen en verkrampte was denk ik pech. Dat die DA zo lomp en ongevoelig was (ze heeft niets liefs tegen Aiuto gezegd) maakte er een nachtmerrie van.
O bah, bah, bah. Dit is het laatste wat je wilt meemaken op een moment dat toch al zo zwaarbeladen is. Als ik voor één ding dankbaar ben, is het dat onze Scotch in minder dan dertig seconden weg was. Canule in ader van de voorpoot, kalmerend middel erin, dan de dodelijke spuit een twintigtal seconden later. Scotch was meteen vertrokken.
Dit lijkt me vreselijk moeilijk om te verwerken, zelfs al kun je accepteren dat een hond van 15,5 jaar aan zijn natuurlijke levenseinde is gekomen. Dit had niet zo mogen gaan, en als je sterk genoeg bent ervoor, zou je zeker kunnen overwegen om dit met de DA te bespreken. Voor jou is het te laat, maar misschien blijft andere hondenbaasjes zo'n nare ervaring bespaard als je haar uitlegt hoezeer haar optreden jou geraakt heeft en hoeveel extra pijn het afscheid nu doet.
Een hele dikke knuffel voor jou. Ik vind het heel erg voor je.
En dan komen we voor het weekend terug, dus dan weer op zijn vroegs maandag. Maar ja ach erger is het weer: we gaan op vakantie dus er moet weer iets gebeuren... Fozzy is kreupel 
