Eerste passen zijn gezet! Filmpje van een lopende Joep pag. 17
Geplaatst: vr 11 jul 2014, 13:02
Gisteren zijn we voor de 2e keer met Joep bij Hella Mentjox in Capelle a/d Ijssel geweest en zij was aangenaam verrast. In een week laat Joep al veel vooruitgang zien. Hij heeft duidelijk reflexen en als zij (lees dit heel goed, ik leg het zo uit) hem op zijn poten zet blijft hij zeker een seconde of 20 staan. Met het inbrengen van de acupunctuurnaalden piepte hij af en toe, deed hij vorige week helemaal niet. Het zijn kleine stapjes, maar we gaan vooruit en dat is de weg die we willen.
Ik schrijf over het feit dat als zij hem op zijn poten zet hij blijft staan, bij mij vertikt hij het dus. Als ik hem op zijn achterpoten zet, laat hij zich door de voorpoten zakken en dan kan ik dus niets meer. En echt..., niet 1x, nee elke keer opnieuw. En dan krijg ik een blik, nou... als blikken konden doden, was ik er al niet meer. Meneer heeft geen zin om met mij te oefenen. Daarom op advies van de wijze vrouwen om me heen een badje bij Ikea gekocht, dat vul ik volledig met water en daar zet ik hem dan in. En dan is het pech dat je een grote teckel bent, want als je staat in het badje is het bijna onmogelijk om te gaan zitten door je grote lijf.
Verder ga ik vaak met Joep naar meertjes in de omgeving om hem lekker in het water te zetten en rond te laten poedelen. Ik gooi koekjes her en der en Joep zoekt ze op. Zolang hij niet hoeft te zwemmen of te staan in het badje voelt hij zich als een vis in het water. En het allerallermooiste is als er kikkers in de buurt zijn, want ondanks zijn slechte mobiliteit probeert hij die nog steeds te pakken te krijgen (keep on dreaming Joep).
Dit is Joep in het Lonnekermeer:
Wandelen gaat natuurlijk even niet, maar meneer wordt rond gereden in zijn bolderkar en als hij eruit wil kan hij dat prima aan je vertellen.
Soms til ik hem op aan zijn staart, maar zijn voorpoten rennen nog zo hard dat ik dat niet bij kan houden..... 
Dat gaat hem dus niet worden. De methode om een sjaal of wat dan ook onder zijn buik door de halen om hem daarmee omhoog te houden is ook niet echt wat Joep ambieert. Tot op heden hebben we een keer of 4 gezien dat hij probeert in de poten te komen en dat is een ontzettende vooruitgang. Ja eerlijk is eerlijk, we merken heel veel verschil sinds de acupunctuur is gestart en zijn erg blij dat we vanaf volgende week in Otterlo bij Tannetje verder kunnen.
Vanaf dinsdag krijgt Joep ook fysiotherapie, dus er wordt volop aan gewerkt om hem de overige 10.000 km ook te laten lopen.
Zonder dollen.... ik heb maar 1 wens... Als hij maar weer lopen kan en als dat niet meer ver zal zijn, dan is dat maar zo. Maar ik moet wel zeggen dat de verwachtingen van de mensen waar ik vertrouwen in heb heel positief zijn. We gaan het beleven. Ik zal zo af en toe een update schrijven en wat foto's plaatsen.
Ik schrijf over het feit dat als zij hem op zijn poten zet hij blijft staan, bij mij vertikt hij het dus. Als ik hem op zijn achterpoten zet, laat hij zich door de voorpoten zakken en dan kan ik dus niets meer. En echt..., niet 1x, nee elke keer opnieuw. En dan krijg ik een blik, nou... als blikken konden doden, was ik er al niet meer. Meneer heeft geen zin om met mij te oefenen. Daarom op advies van de wijze vrouwen om me heen een badje bij Ikea gekocht, dat vul ik volledig met water en daar zet ik hem dan in. En dan is het pech dat je een grote teckel bent, want als je staat in het badje is het bijna onmogelijk om te gaan zitten door je grote lijf.
Verder ga ik vaak met Joep naar meertjes in de omgeving om hem lekker in het water te zetten en rond te laten poedelen. Ik gooi koekjes her en der en Joep zoekt ze op. Zolang hij niet hoeft te zwemmen of te staan in het badje voelt hij zich als een vis in het water. En het allerallermooiste is als er kikkers in de buurt zijn, want ondanks zijn slechte mobiliteit probeert hij die nog steeds te pakken te krijgen (keep on dreaming Joep).
Dit is Joep in het Lonnekermeer:
Wandelen gaat natuurlijk even niet, maar meneer wordt rond gereden in zijn bolderkar en als hij eruit wil kan hij dat prima aan je vertellen.
Soms til ik hem op aan zijn staart, maar zijn voorpoten rennen nog zo hard dat ik dat niet bij kan houden..... Dat gaat hem dus niet worden. De methode om een sjaal of wat dan ook onder zijn buik door de halen om hem daarmee omhoog te houden is ook niet echt wat Joep ambieert. Tot op heden hebben we een keer of 4 gezien dat hij probeert in de poten te komen en dat is een ontzettende vooruitgang. Ja eerlijk is eerlijk, we merken heel veel verschil sinds de acupunctuur is gestart en zijn erg blij dat we vanaf volgende week in Otterlo bij Tannetje verder kunnen.Vanaf dinsdag krijgt Joep ook fysiotherapie, dus er wordt volop aan gewerkt om hem de overige 10.000 km ook te laten lopen.
Zonder dollen.... ik heb maar 1 wens... Als hij maar weer lopen kan en als dat niet meer ver zal zijn, dan is dat maar zo. Maar ik moet wel zeggen dat de verwachtingen van de mensen waar ik vertrouwen in heb heel positief zijn. We gaan het beleven. Ik zal zo af en toe een update schrijven en wat foto's plaatsen.
Hij blijft mijn uitzonderlijk bijzonder geweldig lieve Joep. 
. Het is dat het zo sneu is allemaal, anders had ik hier echt in mijn hosen moeten piesen om die blik van hem